12e Fietsdag Fichtelberg - Cheb

Datum 21 juli
Dag 12
Van Fichtelberg
Naar Cheb (Tsjechie)
Afstand 68 KM
Vertrek 8:30
Aankst 13:30
Weer 20-25 graden, heel veel regen
Bonus Veel klimmen, nat en .... we zijn Tsjechie in gefietst

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan - maar we zijn het er alle vier over eens: Wat zou het toch lekker zijn een echte rustdag te hebben. Langer blijven liggen, lekker

relaxed. Door de manier waarop we gepland hebben en de beperkte tijd hebben we tot en met Praag iedere dag een tocht. En ook al is de tocht korter, vanwege de

weersomstandigheden willen we toch op tijd weg. We kijken allemaal heel erg uit naar maandag, als we in Praag zijn en geen vertrek-stress hebben.
Helaas - als we de douche uitkomen is het gaan regenen. Een geluk bij een ongeluk dat we gisteren onze tentjes onder de bomen opgezet hebben om schaduw te hebben: Nu

staan we droog. Snel opbreken dan maar, want het ziet er naar uit dat het alleen maar harder gaat regenen. Fietsen opgeladen, regenjassen aan en zonnebrillen in de

stuurtassen - dit zijn hele andere omstandigheden dan gisteren.
Vanaf de camping is het direct 3KM steil afdalen. Met harde regen en Ilco die een slag in zijn achterwiel heeft is dat geen pretje. Het zicht is beperkt, de weg is

slecht en glad en het is k-k-k-koud. We fietsen Fichtelberg 'Centrum' binnen. We hadden gehoopt op een levendig, toeristisch centrum maar er is niks. Een slager, een

kapper, en (joepie) een bakker. Een prachtige Conditorei die 360 dagen per jaar open is. We nemen ons gebruikelijke gebak-met-koffie ontbijt en warmen een beetje op.

Daarna knallen we door en JAWEL: door de 1.000 Kilometer. Fotomoment! In de stromende regen maken we zoals ieder jaar een foto van de meiden met de kilometerteller.

Praag is nog ongeveer 300 kilometer....
De route is zwaar. Niet alleen de regen en de kou zijn pittig, maar ook de hellingen. Om ons heen her en der skishops en stoeltjesliften. Prima als we hard afdalen

(=eng) maar we weten dat we zo'n zelfde stuk weer omhoog moeten - en dat is afzien. Klimmen doen we vanwege de zwaarte met Duo-1 Mila en Nicolette en Duo-2 Vicci en

Ilco (Duo-2 gaat ietsiepietsie langzamer, maar komt ook gewoon boven). Mila danst zoals gebruikelijk de hellingen op, Vicci ziet af... en als dan ook nog haar ketting

er van af loopt op een steil stuk, is het even flink balen. Gelukkig reageert Ilco dan heel rustig ("Niet zeiken!" "Hou mijn fiets vast" "vloekvloekvloekvloek") De

ketting ligt er snel weer om en in de stromende regen klimmen we door. Onze regenjasjes houden regen en kou tegen, maar ook het zweet binnen. Kortom, we zijn

doorweekt als we de hoogste hellingen achter ons laten.
Boven de 50KM per uur in de regen zoeven we Marktredwitz binnen, de laatste serieuze stad voor de grens. Tsjechie staat hier al aangegeven. Marktredwitz is zo'n

typsiche grensstad met veel pakhuizen, veel vrachtwagens en best lelijk. Toch vinden we een fantastische bakker die ons trakteert op gebakjes en koffie om warm te

worden. Even lekker zitten, want we voelen echt wel dat we het zwaar hadden. Na 3 kwartier toch maar door, slingerend door weilanden en klimmend tegen supersteile

(+15%!) hellingen op naar de grens. Zoals gebruikelijk binnen de EU valt de grens tegen - een steen met een spreuk van Ghandi (Duits!) en ineens andere bordjes langs

het fietspad- maar we zijn in Tsjechie! We merken geen verschil in het weer - het is wel droog maar zwaarbewolkt. We rijden hard door (langs een provinciale weg

zonder fietspad, oppassen dus) naar Cheb. Nu merken we wel dat we in voormalig Oost-Europa zitten. De huizen zijn verwaarloosd, we weg is niet goed, en veiligheid is

geen prioriteit. Behalve langs de weg fietsen, rijden we op een gegeven moment ook langs een meer dat praktisch 50 meter loodrecht onder ons ligt, maar hekje..

welnee...
Cheb is een stad om snel te vergeten. Verwaarloosd, grote stad, drukke wegen... hier wil je niet blijven. Maar... Mr Garmin loodst ons met de snelste weg (wel lelijk)

dwars door de stad, en binnen een half uur zijn we er weer uit. Mr Garmin is duidelijk happy dat ie het nu voor het zeggen heeft. We volgen braaf de route, de camping

ligt met een omweggetje aan Cheb vast. En ineens... stuurt Garmin ons een D-weg op. Wij vertrouwen 'm blindelings en volgen de route, tussen de wilde kippen door. De

slechte weg wordt een bospad, wordt een heel smal bospad en ineens staan we moederziel alleen in de bush-bush, geen pad meer te zien alhoewel Garmin wil dat we

doorgaan. Ilco zoekt de route rechtuit - onmogelijk om door te komen. De kinderen klimmen de helling op en ja hoor - daar loopt een grindpad. Met gezamenlijk klachten

en heel veel vloeken sjouwen en douwen we de fietsen tegen de steile helling op, maar inderdaad - daar loopt een grindpad. En 1 kilometer verder is de camping.
De camping is prima, weer niet vol en veel campers. Omdat we in euro's betalen worden we lachend belazerd, maar dat nemen we maar voor lief. Tenten opzetten tijdens

een droge periode en een beetje relaxen. Ondertussen is het weer gestopt met zacht regenen - het giet - dus gaan we in het restaurantje aan het bier, en we hopen op

beter weer morgen. Het kan alleen maar beter worden nu, toch?