14e Fietsdag Konstantinovy - Rokycany
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
23 Juli 2016 | Tsjechische Republiek, Rokycany
Datum 23 juli
Dag 14
Van Konstantinovy
Naar Rokycany
Afstand 68 KM
Vertrek 8:15
Aankst 15:00
Weer 27-32 graden, beetjew bewolkt, warm en benauwd
Bonus Stress vanwege band en nippeltje
De camping van Konstantinovy is een verzamelplaats van Nederlanders. Geen Dutch Ghetto, maar gewoon Hollanders op dezelfde camping. Naast ons een man alleen-met-drie-
kinderen waar Mila en Vicci het prima mee kunnen vinden. Natuurlijk komt na een half uur de eis (niet onderhandelbaar): "WE WILLEN BLIJVEN!" Dat kan niet, morgen gaan
we verder opweg naar Praag. "DAN WILLEN WE LAAT NAAR BED!" Dat kan ook niet echt, morgen om 7:30 maken we jullie weer wakker. Maar het punt is gemaakt - we moeten
volgende keer naar een andere balans, pubermeiden hebben ook zo hun eisen en wensen. Langer ergens blijven, meer tijd voor camping-vrienden. Nog een jaar om te denken
en te onderhandelen. De dames zijn niet van plan de volgende fietsvakantie op dezelfde manier leuk te vinden als de afgelopen zeven jaar.
We starten makkelijk op deze ochtend - Mila loopt als een hertje achter de 17 jarige buurjongen aan - en rijden om 8:15 van de camping weg. Bij een pensionnetje nemen
we vier ontbijt met koffie (Ilco 2x) - naar boven afgerond 15Euro. Nog een reden, behalve het waanzinnige landschap, om naar Tsjechie te gaan. Na de eieren met spek
begint het echte werk: Zware klim-uitdagingen, met haarspeldbochten, fantastisch uitzicht en lekker afzien. Nog 2 dagen, maar zeker niet de makkelijkste dagen. Het is
geen moment vlak, de hellingen zijn vaak tussen de 10% en 15% en het is warm, heel warm. Bovendien hebben we "bandenstress" - Nicolettes voorband vertoont wat
gezwelletjes vanwege het plakken, wat haar nogal nerveus maakt - zeker als het slechte wegen zijn. Bovendien weten we: Voorbandje oppompen lukt net, achterband zonder
nippeltje... kansloos. Dus is het af en toe billenknijpen als we na een zwareklim net zo hard weer naar beneden zoeven.
Maar eerlijk is waar: Tsjechie is op veel plaatsen ongerept, mooi, bergachtig a la de Ardennen, rauw en puur: schitterend om doorheen te fietsen als je niet opziet
tegen een beetje afzien.
Na twee uur fietsen zien we Plzen liggen - het Mekka van het Bier, de Oerbron. Naast pils komt Skoda (begonnen als staalfabrikant) hier ook vandaan. Kortom, zoals bij
veel grote steden is er hard gewerkt om de buitenkant zo lelijk mogelijk te maken. Schoorsten, veel Oost Europese Hoogbouw (betonnen blokkendozen), en township achtige
buitenwijken. Maar als je daar doorheen bent....... vind je een fietsenwinkel!!!! Niemand spreekt engels of duits, maar met handen, voeten en uiteindelijk een
toneelstukje waarin de fiets de hoofdrol speelt komen we er uit: "Nippeltje". Voor omgerekend 2 euro zijn we klaar, maar Nicolette schaft nog wel voor 50 Euro aan
fietshandschoentjes aan (voor zichzelf en Mila).
Plzen is een leuke stad. Het is half twaalf als we een terrasje pakken. Boordevol met vaders en hun kinderen die al zijn wezen mountainbiken - heel erg vertederend, de
kids zijn nog geen 12. En... Iedereen zit duidelijk al aan zijn 2e of 3e biertje, en de lunch is begonnen. (11:30!). Dan ook maar lunchen - Tsjechische specialiteiten
zijn kool en kool, varken en kip en brood in -tig varianten. Heerlijk! en zwaar.... en verbijsterde blikken van het personeel dat we ook niet lekker aan het bier
gaan.... Het hele terras (ja, ie-der-een) zit aan het bier, halve liter of meer. Wij moeten nog verder.
Vanaf het terras vinden we met maar 2 Ilco-Nicolette ruzies de weg de stad uit. Dan knijpt Ilco vol in de remmen: We zijn er!! De ingang van de oudste bierbrouwer ter
wereld: Plsner Urqell, oftewel de Oerbron van Het Bier - fotomomentje!! Het liefst ook een flinke slok, maar we moeten nog verder.
Nog net-niet-emotioneel gaan we verder. Gemene hellingen, steil en onverhard, warm en stoffig. Geen walk in the park. Even vermelden: Ilco gaat voor het eerst deze
vakantie wild-poepen, dus hij is helemaal ontspannen. We zwoegen - want dat is het - verder naar Rokycany. Nicolette heeft een pension gereserveerd. Als ze geen kamer
hebben kunnen we in de tuin slapen. Helaas ligt het in een buitenwijk, wat Ilco niet echt kan waarderen (zaterdag, bier-middag). En er is ook niemand thuis, alleen de
herdershond van de buren waar Mila en Vicci al snel vriendschap mee sluiten.
Na een telefoontje en een half uur wachten komt de zoon van de eigenaresse. Met 3 woorden engels en handen en voeten lukt het om onze tenten in de tuin op te zetten,
we krijgen de sleutel van het huis en hebben een prive toilet en douche. Ilco mokt nog wat na (eikel) maar we hebben plek. Nu naar het centrum van Rokycany.
Dat staat beschreven als een monument, maar de gemiddelde nederlandse Vinexwijk is gezelliger. Blokkendozen omringen het centrum, en het 'Grote Plein' is leeg.... In
Nederland verwacht je op zaterdagmiddag borrelende groepen, maar niet in Rokycany. We vinden overigens wel de enige leuke kroeg van de stad. Nog iets: In Tsjechie mag
binnen nog overal gerookt worden, dus dat doen alle bezoekers dan ook. Anyway, we hebben keihard de Tsjechische BLOF op een groot scherm, we zitten aan de grote bieren
en morgen is de laatste lange dag. Daarna... drie dagen uitslapen. Bovendien: Buiten is het noodweer, dus we zitten hier nog wel even!
Dag 14
Van Konstantinovy
Naar Rokycany
Afstand 68 KM
Vertrek 8:15
Aankst 15:00
Weer 27-32 graden, beetjew bewolkt, warm en benauwd
Bonus Stress vanwege band en nippeltje
De camping van Konstantinovy is een verzamelplaats van Nederlanders. Geen Dutch Ghetto, maar gewoon Hollanders op dezelfde camping. Naast ons een man alleen-met-drie-
kinderen waar Mila en Vicci het prima mee kunnen vinden. Natuurlijk komt na een half uur de eis (niet onderhandelbaar): "WE WILLEN BLIJVEN!" Dat kan niet, morgen gaan
we verder opweg naar Praag. "DAN WILLEN WE LAAT NAAR BED!" Dat kan ook niet echt, morgen om 7:30 maken we jullie weer wakker. Maar het punt is gemaakt - we moeten
volgende keer naar een andere balans, pubermeiden hebben ook zo hun eisen en wensen. Langer ergens blijven, meer tijd voor camping-vrienden. Nog een jaar om te denken
en te onderhandelen. De dames zijn niet van plan de volgende fietsvakantie op dezelfde manier leuk te vinden als de afgelopen zeven jaar.
We starten makkelijk op deze ochtend - Mila loopt als een hertje achter de 17 jarige buurjongen aan - en rijden om 8:15 van de camping weg. Bij een pensionnetje nemen
we vier ontbijt met koffie (Ilco 2x) - naar boven afgerond 15Euro. Nog een reden, behalve het waanzinnige landschap, om naar Tsjechie te gaan. Na de eieren met spek
begint het echte werk: Zware klim-uitdagingen, met haarspeldbochten, fantastisch uitzicht en lekker afzien. Nog 2 dagen, maar zeker niet de makkelijkste dagen. Het is
geen moment vlak, de hellingen zijn vaak tussen de 10% en 15% en het is warm, heel warm. Bovendien hebben we "bandenstress" - Nicolettes voorband vertoont wat
gezwelletjes vanwege het plakken, wat haar nogal nerveus maakt - zeker als het slechte wegen zijn. Bovendien weten we: Voorbandje oppompen lukt net, achterband zonder
nippeltje... kansloos. Dus is het af en toe billenknijpen als we na een zwareklim net zo hard weer naar beneden zoeven.
Maar eerlijk is waar: Tsjechie is op veel plaatsen ongerept, mooi, bergachtig a la de Ardennen, rauw en puur: schitterend om doorheen te fietsen als je niet opziet
tegen een beetje afzien.
Na twee uur fietsen zien we Plzen liggen - het Mekka van het Bier, de Oerbron. Naast pils komt Skoda (begonnen als staalfabrikant) hier ook vandaan. Kortom, zoals bij
veel grote steden is er hard gewerkt om de buitenkant zo lelijk mogelijk te maken. Schoorsten, veel Oost Europese Hoogbouw (betonnen blokkendozen), en township achtige
buitenwijken. Maar als je daar doorheen bent....... vind je een fietsenwinkel!!!! Niemand spreekt engels of duits, maar met handen, voeten en uiteindelijk een
toneelstukje waarin de fiets de hoofdrol speelt komen we er uit: "Nippeltje". Voor omgerekend 2 euro zijn we klaar, maar Nicolette schaft nog wel voor 50 Euro aan
fietshandschoentjes aan (voor zichzelf en Mila).
Plzen is een leuke stad. Het is half twaalf als we een terrasje pakken. Boordevol met vaders en hun kinderen die al zijn wezen mountainbiken - heel erg vertederend, de
kids zijn nog geen 12. En... Iedereen zit duidelijk al aan zijn 2e of 3e biertje, en de lunch is begonnen. (11:30!). Dan ook maar lunchen - Tsjechische specialiteiten
zijn kool en kool, varken en kip en brood in -tig varianten. Heerlijk! en zwaar.... en verbijsterde blikken van het personeel dat we ook niet lekker aan het bier
gaan.... Het hele terras (ja, ie-der-een) zit aan het bier, halve liter of meer. Wij moeten nog verder.
Vanaf het terras vinden we met maar 2 Ilco-Nicolette ruzies de weg de stad uit. Dan knijpt Ilco vol in de remmen: We zijn er!! De ingang van de oudste bierbrouwer ter
wereld: Plsner Urqell, oftewel de Oerbron van Het Bier - fotomomentje!! Het liefst ook een flinke slok, maar we moeten nog verder.
Nog net-niet-emotioneel gaan we verder. Gemene hellingen, steil en onverhard, warm en stoffig. Geen walk in the park. Even vermelden: Ilco gaat voor het eerst deze
vakantie wild-poepen, dus hij is helemaal ontspannen. We zwoegen - want dat is het - verder naar Rokycany. Nicolette heeft een pension gereserveerd. Als ze geen kamer
hebben kunnen we in de tuin slapen. Helaas ligt het in een buitenwijk, wat Ilco niet echt kan waarderen (zaterdag, bier-middag). En er is ook niemand thuis, alleen de
herdershond van de buren waar Mila en Vicci al snel vriendschap mee sluiten.
Na een telefoontje en een half uur wachten komt de zoon van de eigenaresse. Met 3 woorden engels en handen en voeten lukt het om onze tenten in de tuin op te zetten,
we krijgen de sleutel van het huis en hebben een prive toilet en douche. Ilco mokt nog wat na (eikel) maar we hebben plek. Nu naar het centrum van Rokycany.
Dat staat beschreven als een monument, maar de gemiddelde nederlandse Vinexwijk is gezelliger. Blokkendozen omringen het centrum, en het 'Grote Plein' is leeg.... In
Nederland verwacht je op zaterdagmiddag borrelende groepen, maar niet in Rokycany. We vinden overigens wel de enige leuke kroeg van de stad. Nog iets: In Tsjechie mag
binnen nog overal gerookt worden, dus dat doen alle bezoekers dan ook. Anyway, we hebben keihard de Tsjechische BLOF op een groot scherm, we zitten aan de grote bieren
en morgen is de laatste lange dag. Daarna... drie dagen uitslapen. Bovendien: Buiten is het noodweer, dus we zitten hier nog wel even!
-
23 Juli 2016 - 19:48
Henk Kool:
Nou nou een stuk beter verhaal en er lijken ineens dingen makkelijker te gaan lopen voor de Bietjes. De dames zijn in aantal groter en ook de invloed neemt toe. Hormonale kwestie lijkt het te zijn men denk ik niet het OerBier wat beroemd is daar. Afzien nog op de wegen dat klopt zo te horen. Alle wegen lopen nar Rome is het spreekwoord toch en niet naar Praag. Jullie hebben een variant te pakken lijkt het op. De onrust groeit door de aanwezigheid van het andere geslacht. Ilco volgens mij moet je zoetjesaan een politieagent gaan zoeken voor de jongedames. Veel frisse lucht en beweging zorgt voor versnelde hartslag maar ook testosterenbommen zijn in de buurt lijkt het erop. Een fietsenwinkel is een uitkomst voor het gemis van het nippeltje wat ontbrak voor de pomp en band. Dat zijn kosten die je wel overleeft lijkt het erop. Verder komt luxe ook aan bod toch en dames in goede kleding vinden dit prettig toch om zo rond te toeren in den vreemde. De verwachte grote bieren lijken wat tegen te vallen volgens mij. Morgen vroeg met een hard hoofd starten is ook niet alles toch?? Een soort natuurlijk voorbehoedsmiddel wat jullie hebben nu lijkt er te zijn.
Ook het volgende jaar plan is nu al in de discussiefase zo te zien en horen. Ja de leeftijd en ervaring gaan een rol mee spelen die er nog niet was.... dussss... Nou we stoppen er even mee en gaan Saturday Knight vieren in de Home Town hier. De omstandigheden zijn lekker met een goede temperatuur en zon erbij. Zo gaat ie lekker. Succes morgen en slaap lekker allemaal...
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
