5e Fietsdag St Hilaire de Lusignan - Montech

Zondag 28 juli 2013
Van St Hilaire de Lusignan
Naar Montech
KM 79
Start 8:30
Aankomst 15:30
Het weer Bewolkt en heet
Tussen de 30 en 38 graden

Vannacht vielen er ineens dikke druppels op de tent. Een flinke plensbui midden in de nacht. Nicolette springt half-naakt de tent uit om de tasjes van de fietsen van de meiden te gaan halen (die zijn hooguit spatdicht maar zo’n bui kunnen ze niet aan). Ilco springt er achteraan – hij moet van al die regen enorm plassen en redt het net tot achter de tent. Allebei om verschillende redenen opgelucht nog even een paar uurtjes slapen.
’s Ochtends weer gebruikelijke tijd opgestaan. Omdat de tenten door en door nat zijn betekent dat extra gewicht op de fiets van Ilco. Nou ja, als het goed is fietsen we vandaag een paar uur langs een kanaal, dus lekker vlak. Half negen vetrekken we van de camping en op de vroege zondagmorgen lekker licht afdalen is toch wel top. Soms zou je willen dat fietsen altijd zo ontspannen was. Mila wijst Ilco nog even op een wat vlakke achterband, maar ja – wat wil je met zo’n zware bepakking achterop.
We komen op de doorgaande weg die we gisteren – achteraf tot onze spijt - niet genomen hadden. Het is een vlakke, saaie weg, maar wel erg makkelijk om te fietsen. Binnen een half uur zitten we in het middelgrote stadje Agen, waar het Canal du Garonne begint. We ontdekken een bakker die open is en honderd meter verder is het links naar beneden, naar het Canal. Op de vroege zondacgochtend, op een bankje terwijl een aantal sporters je vriendelijk gedag zeggen, verse broodjes, ... het begint een beetje op vakantie te lijken. Het valt trouwens op hoe ontzettend schoon het overal is – geen zwefvuil of graffitti. Kunnen wij als Nederlanders nog wat van leren.
Het Canal is populair voor zondag-ochtend fietsers en fietsvakantiegangers. Iedereen groet elkaar vriendelijk, er is een hoop respect. Netjes ruimte maken als je elkaar passeert, aanmoedigingen van wielrenners .... Frankrijk is voorbeeldig als het om dit soort beleefdheid en respect gaat.
Ondanks dat het flauw omhoog loopt (om de paar kilometer een sluis, om de 10 kilometer een aquaduct waarbij het Canal over een riviertje heen gaat) en we vanaf Toulouse weer heel flauw gaan dalen houden we er een lekker tempo in. De dorpjes langs het Canal varieren van industrie-lelijk tot schilderachtig mooi. Bij Valances zijn er aan de ene kant trinues voor een paar duizend bezoekers, en aan de andere kant is de oever een podium van zo’n 200 meter lang met allemaal decorstukken in de vorm van een dorpspleintje. Wij fietsen als het ware over het toneel, richting onze eindbestemming Moissac.
Moissac blijkt een heel erg leuk dorp. De Garonne en de Tarn komen daar allemaal en het Canal gaat daar midels een 200 jaar oud heel breed aquaduct overheen. Wij besluiten eerst het dorp zelf in te rijden voordat we een camping zoeken. We wilden vandaag een korte dag – so far, so good: Het is nog voor 12 uur en we hebben slechts 53 kilometer gereden. We ontmoeten een ander Nederlands fietsstel dat ook al ruim 10 jaar fietst en het nog nooit zo zwaar heeft gehad als nu .... de hitte nekt je. In het dorp is een markt – we halen lunch en avondeten en Ilco en Nicolette ruzien wat over eerste in het stadje eten of eerst de camping vinden. Ilco wint – we zoeken eerst de camping en zullen daar lekker luieren. Kan hij daar ook die achterband oppompen. De weg naar de camping gaat over een schattig oud bruggetje, maar helaas blijkt de receptie dicht. Nog erger – de camping is een echte ouderwetse municipal met he-le-maal niks (zelfs geen schaduwplaatsen).
We overleggen – de dichtstbijzijnde acceptabele camping (met zwembad en bar) blijkt 25 kilometer verder te zijn. Laten we dat dan maar doen..... en onderweg langs het Canal de aangeschafte lunch eten. We vinden de weg naar het Canal makkelijk en fietsen een kilometer of 10 totdat we een bankje vinden. Heerlijk vers brood, verse, ambachtelijke ham, Icetea.... het lijkt wel weer vakantie. We nemen onze tijd – dit lijkt wel het moment dat het begin ten einde is (weg stress, weg spreadsheets, weg 24/7 email) en het einde nog ver weg is. Lekker ontspannen met maar 1 doel: Over 2,5 week het vliegtuig in Toulon halen. We stappen weer op......
KAAAAAAAA!!!!!!!!! Ilco’s achterband is nu PLAT. De zon is nu ook goed doorgebroken dus in 40 graden achterwiel er uit, nieuwe achterband er omheen (geen gek*t met plakken), buitenband onderzoeken, band weer oppompen (heerlijk dat we die perfecte pomp een paar dagen geleden gekocht hebben), achterwiel stellen – en concluderen dat de oude band lek is op een naadje – toch van het giga-gewicht....
Na dit vrolijke intermezzo vervolgen we de route. Ondertussen gaat bij Vicci langzaam het kaarsje uit. Ze heeft wat aanmoedigingen en duwen nodig maar ja, dit was anders dan gepland. Na 79 kilometer bereiken we het dorp Montech waar een 4-sterren municipal is. Camping is prima, maar maar 10% van de plaatsen is bezet. Maakt onze niks uit, we geven de meiden de opdracht te rusten (GA LIGGEN!) en zetten ons kamp op.
Al met al een prima dag, en door de extra kilometers nu hoeven we morgen maar een kort ritje te maken.... hopen we.