Dag 10: Labuan Bajo - Komodo Islands
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
07 Augustus 2018 | Indonesië, Komodo
Dinsdag 7 Augustus
Van Labuan Bajo
Naar Komodo Islands
Het weer
Na het afacheidsbiertje met de crew gisteravond waren we moe. We hebben er een intensieve week opzitten en Deel 2 gaat nu beginnen. Vicci was zelfs te moe om nog te eten en slaapt uiteindelijk meer dan 12 uur aan een stuk.
De appjes blijven maar binnenkomen over Lombok. We zien wel hoe het loopt, nu eerst 3 dagen van de wereld af, naar de Komodo Islands.
We hebben een prive boot plus crew de komende dagen. Er is beperkte bagageruimte dus moeten we ompakken. Dat doen we natuurlijk pas op het laatste moment, dus stress. Uiteindelijk smijten we alles in een van de grote travel-packs die we met veel moeite dichtkrijgen. En dan vergeten we bijna nog de snorkel-maskers, dus kunnen we weer opnieuw beginnen. O ja... handdoeken.... (vloek vloek)
Kortom, gaat allemaal niet heel soepel. Maar om kwart voor negen stappen we in tralala busje dat naar de haven tuft. Daar staat iemand van de travel agency die ons nog flippers adviseert. Hij neemt ons mee door steegjes met open riool, tandeloze bedelaars en ander vaag volk. Ook deze omgeving past zo in een film. Waarom hebben ze op deze lugubere plek filppers? Tientallen ogen en handen kijken hebberig als Ilco zn portemonee open doet om te betalen. Niet echt relaxed. Als we ze over 3 dagen terugbrengen maar weer een bodyguard meebrengen.
Ons bootje is prima. Kapitein Ismael spreek “Yes, No, Thank You” engels en zn bootsmaatje Moni van een jaar of 14 nog minder. Dat wordt lachen de komende dagen- praten met handen en voeten.
Onze eerste bestemming is (). Een onbewoond hoopje van nog geen 30 meter hoog, omgeven door wit strand en hooguit 20x50 meter. We doen onze snorkels en flippers aan en dan... WAUW!! HOooooHOoo!! Pieoewaaaa!!! Wat is dit MOOI MOOI!!!
Er gaat een wereld voor ons open als we over het koraal heen zwemmen. Duizenden kleuren, ontelbaar veel vissen in allerlei soorten, vormen en kleuren. We zwemmen door grote scholen vissen heen. Ze zijn niet shuw en lijken wel net zo nieuwsgierig als wij. Sommigen komen je bijna een kusje geven. We krijgen er geen genoeg van en het volgende eiland heeft nog veel meer koraal. Allemaal nog mooier. Finding Nemo, maar dan echt.
We klungelen lekker met Nikon en GoPro. De mens is niet gemaakt om onder water adem te halen dus het is zaak snel een mooi shot te hebben, anders kom je proestend, blauw aangelopen of half in paniek weer boven. We hebben nog 2 dagen dus het perfecte plaatje zal wel lukken.
We zijn in een gigantisch gebied met maar een handjevol toeristen. Onze crew kookt. Natuurlijk is alles weer vers en lekker, de plastic bordjes maken het af. We hebben het geweldig, de totale onthaasting daalt over ons neer.
Duiken vanaf de boot, luieren op de banken, beetje niks doen. De natuur hier is ongerept en puur. Er zwemmen schildpadden voorbij -hallo, daar is Nemo-. Apen schooieren over de witte stranden van de vele onbewoonde eilandjes. Roofvogels zweven lui en hoog in de lucht. Dolfijnen zwemmen voor ons bootje uit. De zon schijnt, het is loom warm.
Perfectie bestaat en we zitten er middenin.
We leggen aan tegenover de jungle. De crew duikt de keuken weer in. Helaas voor Ilco.. geen bier aan boord. Die tegenslag verwerkt hij snel want straks doen we de enige nederzetting van heel Komodo aan. Hopelijk kunnen we aan land maar dan is het al laat en donker.
Want eerst gaan we de vliegende honden kijken die straks vanuit de jungle moeten komen. Voor een stuk oerwoud dat tot in de zee gegroeid is leggen we aan, wachten tot de zon onder gaat. En wachten... en wachten... en wachten. Vliegende honden (oftewel mega vleermuizen zo groot als een teckel) zij houden van uitslapen. Dan ineens ... 1, 2, 10, 50 giga vleermuizen vlak over de boot heen. Gevolgd door duizenden en duizenden familieleden, en ze blijven maar komen. Het is een magisch gezicht tegen het avondrood. De hele lucht is bezaaid met vleermuizen die lekker in de jungle uit eten gaan. We zijn sprakeloos... dat we zo dicht bij een natuurwonder konden zijn.
Straks eten we weer aan boord, en slapen op het dek. Miljoenen sterren boven ons hoofd, lichtgevende visjes circelen om de boot. De belangrijkste vraag: komt er nog een biertje voor Ilco?
Van Labuan Bajo
Naar Komodo Islands
Het weer
Na het afacheidsbiertje met de crew gisteravond waren we moe. We hebben er een intensieve week opzitten en Deel 2 gaat nu beginnen. Vicci was zelfs te moe om nog te eten en slaapt uiteindelijk meer dan 12 uur aan een stuk.
De appjes blijven maar binnenkomen over Lombok. We zien wel hoe het loopt, nu eerst 3 dagen van de wereld af, naar de Komodo Islands.
We hebben een prive boot plus crew de komende dagen. Er is beperkte bagageruimte dus moeten we ompakken. Dat doen we natuurlijk pas op het laatste moment, dus stress. Uiteindelijk smijten we alles in een van de grote travel-packs die we met veel moeite dichtkrijgen. En dan vergeten we bijna nog de snorkel-maskers, dus kunnen we weer opnieuw beginnen. O ja... handdoeken.... (vloek vloek)
Kortom, gaat allemaal niet heel soepel. Maar om kwart voor negen stappen we in tralala busje dat naar de haven tuft. Daar staat iemand van de travel agency die ons nog flippers adviseert. Hij neemt ons mee door steegjes met open riool, tandeloze bedelaars en ander vaag volk. Ook deze omgeving past zo in een film. Waarom hebben ze op deze lugubere plek filppers? Tientallen ogen en handen kijken hebberig als Ilco zn portemonee open doet om te betalen. Niet echt relaxed. Als we ze over 3 dagen terugbrengen maar weer een bodyguard meebrengen.
Ons bootje is prima. Kapitein Ismael spreek “Yes, No, Thank You” engels en zn bootsmaatje Moni van een jaar of 14 nog minder. Dat wordt lachen de komende dagen- praten met handen en voeten.
Onze eerste bestemming is (). Een onbewoond hoopje van nog geen 30 meter hoog, omgeven door wit strand en hooguit 20x50 meter. We doen onze snorkels en flippers aan en dan... WAUW!! HOooooHOoo!! Pieoewaaaa!!! Wat is dit MOOI MOOI!!!
Er gaat een wereld voor ons open als we over het koraal heen zwemmen. Duizenden kleuren, ontelbaar veel vissen in allerlei soorten, vormen en kleuren. We zwemmen door grote scholen vissen heen. Ze zijn niet shuw en lijken wel net zo nieuwsgierig als wij. Sommigen komen je bijna een kusje geven. We krijgen er geen genoeg van en het volgende eiland heeft nog veel meer koraal. Allemaal nog mooier. Finding Nemo, maar dan echt.
We klungelen lekker met Nikon en GoPro. De mens is niet gemaakt om onder water adem te halen dus het is zaak snel een mooi shot te hebben, anders kom je proestend, blauw aangelopen of half in paniek weer boven. We hebben nog 2 dagen dus het perfecte plaatje zal wel lukken.
We zijn in een gigantisch gebied met maar een handjevol toeristen. Onze crew kookt. Natuurlijk is alles weer vers en lekker, de plastic bordjes maken het af. We hebben het geweldig, de totale onthaasting daalt over ons neer.
Duiken vanaf de boot, luieren op de banken, beetje niks doen. De natuur hier is ongerept en puur. Er zwemmen schildpadden voorbij -hallo, daar is Nemo-. Apen schooieren over de witte stranden van de vele onbewoonde eilandjes. Roofvogels zweven lui en hoog in de lucht. Dolfijnen zwemmen voor ons bootje uit. De zon schijnt, het is loom warm.
Perfectie bestaat en we zitten er middenin.
We leggen aan tegenover de jungle. De crew duikt de keuken weer in. Helaas voor Ilco.. geen bier aan boord. Die tegenslag verwerkt hij snel want straks doen we de enige nederzetting van heel Komodo aan. Hopelijk kunnen we aan land maar dan is het al laat en donker.
Want eerst gaan we de vliegende honden kijken die straks vanuit de jungle moeten komen. Voor een stuk oerwoud dat tot in de zee gegroeid is leggen we aan, wachten tot de zon onder gaat. En wachten... en wachten... en wachten. Vliegende honden (oftewel mega vleermuizen zo groot als een teckel) zij houden van uitslapen. Dan ineens ... 1, 2, 10, 50 giga vleermuizen vlak over de boot heen. Gevolgd door duizenden en duizenden familieleden, en ze blijven maar komen. Het is een magisch gezicht tegen het avondrood. De hele lucht is bezaaid met vleermuizen die lekker in de jungle uit eten gaan. We zijn sprakeloos... dat we zo dicht bij een natuurwonder konden zijn.
Straks eten we weer aan boord, en slapen op het dek. Miljoenen sterren boven ons hoofd, lichtgevende visjes circelen om de boot. De belangrijkste vraag: komt er nog een biertje voor Ilco?
-
07 Augustus 2018 - 12:38
Marian Middelbosch:
Wat geniet ik van jullie reisverslagen. Kijk er iederedag naar uit.heel veel plezier verder en een beetje voorzichtig. -
07 Augustus 2018 - 13:55
Pa Henk:
Hallo Bietjes, dit is een minder lang, maar leuker verhaal van jullie. De prikkels zijn nu leuk en geven een beeld van wat de realiteit is bij jullie nu. Ja ontbieren valt niet mee daar hebben ze meer gebrek aan als hier krijg ik de indruk. Besef wel dat we allemaal als mensen veel dichter bij de natuur stonden dat is minder als 100 jaar geleden.
Nou veel plezier jullie verder.
Opa Henk -
07 Augustus 2018 - 14:07
Raymond :
Volgens mij zijn jullie in een aflevering van Richard Attenborough beland. Geniet ervan en succes met het biertje -
07 Augustus 2018 - 15:15
Len:
Tja anders geen biertje. Er zijn nog veel andere lekkere dingen toch! Maar eh ik zit nu wel lekker aan een biertje. Veel plezier verder. Gelukkig hier morgen wat betere temperatuur! Kusssss -
07 Augustus 2018 - 16:37
Elles:
Kijk, dat heet nou vakantie...Trekken de meiden het nog een beetje zonder wifi ?
Hebben jullie al zo'n mega-varaan gezien ? die schijnen daar ook te zitten...
Veel plezier en lekker genieten van alles, ook zonder biertje ! -
07 Augustus 2018 - 18:04
Tineke:
Geweldig wat een moois hebben jullie gezien. En hoe bijzonder daar kan je wel een jaartje op teren zeg.
Veel plezier komende dagen en wie weet staat er ergens een koelkast met 1ijskoud biertje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
