Dag 2 Hilversum - Apeldoorn

Dag 2 4 juli 2020
Van Hilversum
Naar Apeldoorn
Afstand 80 KM
Vertrek 8:15
Aankomst 15:00
Totaal tot nu toe 169
Het Weer Regen, regen, regen (maar dat maakt ons niks uit)

Gisteren op advies van een collega van Ilco gaan eten bij Cafe Moeke, 2KM verderop. We zitten natuurlijk midden in ’t Gooi … en Cafe Moeke is the place to be voor de Almost Famous, Wannabees en Old Kakkers. Veel mannen met rode broeken, polo-kraagje omhoog, blazertje, gekleurde wollen sweater losjes over de schouders, de dames in casual chique jurkje, zonnebril zo groot als onze reisfiets en natuurlijk de lease-Tesla of Jaquar of BMW – en dan de kindertjes kopietjes met nette haartjes. Dialect: Kakkerdekak. We hebben het enorm naar ons zin, het is zien en gezien worden – en we hebben het hier niet over John, Rene of de Prins maar een paar levels lager. Het eten is top, het personeel geweldig en sfeer – dankzij het publiek – fantastisch.
Helaas helpen de extra biertjes, sambucca’s en dommetjes niet – we slapen slecht. Het stormt met veel gebulder, het giet en wij hebben overal pijn. Ilco voelt zich een bejaarde, hij kan niet draaien of overeind komen zonder enorme pijn in zijn rug en knie. Nicolette heeft over haar hele rug pijn. Maar ja, wij zijn Bietjes, geen Mietjes! Alles voor de full experience!
We liggen dus te wachten tot het licht wordt en kwart voor zeven gaan we douchen. De storm is gaan liggen, het is droog maar nieuwe buien zijn onderweg. Als gehandicapten helpen we elkaar met aankleden. Ondanks de pijntjes en kwaaltjes zit het ritme van kamp-opbreken er nog steeds goed in, en om 8 uur zijn we al klaar. Op de fiets, en nu gaan we op weg van de kakkers van ‘t Gooi naar het Land van God (oftewel: De Bible-Belt). Soest blijkt nog lelijker dan sommige wijken in ‘onze eigen’ Randstad, dus we knallen door naar Amersfoort. Midden in de stad gaat de horeca net open, we verwennen onszelf met een fantastisch ontbijt en grappen wat over de komende kilometers: Zwarte Kousen Land…. Dat hadden we beter niet kunnen doen…. Hij Daarboven zet Zijn Sluizen open en tot aan Apeldoorn zullen we in de regen en de drup rijden… sorry….
Maar eerlijk is eerlijk: Zodra we Amersfoort verlaten is alles anders: Rechte wegen, huizen zonder franje, boerderijen die allemaal streng naar ons kijken.. geen uitbundigheid, geen uitdagende meiden, geen ontdeugende pubers – maar heel veel hele jonge jongens en meiden achter de kinderwagen waar geen cent teveel aan kapsel of uiterlijk besteed wordt. Het leven staat hier in het teken van Hem. De regen maakt alles niet vrolijker, en de geur van uitgesproeide gier maakt de depressieve sfeer af. We gaan er zelfs harder van fietsen.
Wie er iets minder met Hem bezig zijn, zijn de duizende kippen die vrolijk buiten rondrennen. Dit is geen scharrelen, dit zijn kippen-speeltuinen. Vrolijk komen ze op ons af en kletsen met ons terwijl ze pikken in onze vingers “ heb je nog wat te eten” . Sorry dames, volgende week kom ik delen van jullie tegen bij de slager. Kippetjes zorgen voor vrolijkheid, en we stoppen de herinneringen aan de Bible-Belt weg als we de Veluwe oprijden.
Meteen is alles anders: Slingerende wegen, bossen, paarden-paarden-paarden, vrolijke stadjes, terrasjes, mensen die lachen … en we hebben heerlijk de wind in de rug. Een lange klim leidt ons naar de Hoge Veluwe, een hele lange prachtige afdaling naar onze onze slaap-plaats (Dank U, voor de heerlijke warme douches hier).
En daar waar het dialect vanmorgen nog werd bepaald door de hete aardappel in de keel, zijn we nu ‘in’t Oost’n’. Top camping! Jammer dat al die Tokkies die normaal naar Plaja Daaro gaan nu voor Apeldoorn kiezen. Kan dat domme mens naast ons in de campingkroeg geen hersentransplant met een hamster aangaan, dan schiet haar IQ omhoog en maakt ze een stuk minder lawaai.