Dag 12: Komodo - Laboan Bajo

Donderdag 9 augustus
Van: Komodo Islands
Naar Labuon Bajo
Weer: Paradijs

Afgelopen nacht heerlijk onder de sterrenhemel geslapen. Ismael en Moni kregen de boot weer aan de praat en in de schemering tuften we over zee, op weg naar een plek om te overnachten. Halverwege komen we een school dolfijnen tegen die een tijd naast de boot blijven zwemmen en springen. Wij roepen en zwaaien en ..... ze komen dichterbij. Als een vrolijke zwarte zwerm bij het licht van de ondergaande zon. Daar word je even stil van. Zij blij, wij blij - wat geweldig.

We overnachten in een stille baai, omgeven door de mysterieuze okergele en bruine Komodo bergen. Als de zon om 6 uur opkomt zitten Nicolette en Ilco op het dak van ons bootje. Het is doodstil en langzaam wordt het licht. Nog even genieten van de laatste ochtend op zee.
Na wat gesleutel aan de motor varen we weg. We worden uitgezwaaid door nog veel meer dolfijnen, het lijkt wel of ze zich uitsloven voor ons. Ze springen uit het water, draaien in het water. Het blijven dieren in het wild maar soms zou je zweren dat we contact hebben. Laat ons maar lekker in die waan en genieten van de gedachte.

Om 7 uur zetten we koers naar een baai waar de manta’s zwemmen. Manta’s zijn gigantische platte vissen die wel 3 meter breed kunnen worden.
Gespannen tuurt de crew over de zee. Wij ook, al hebben we hebben geen idee waar we op moeten letten. Heel zachtjes glijden we door het water, we zien heel veel vis en nog meer vis.
Dan opeens roept Moni iets en wijst naar het water. Een enorme zwarte vlek beweegt voor de boot uit. Als de vlek draait komt een vin boven water en zien we de manta in volle glorie. Wat een enorm beest. Een meter of 2 breed en gigantische vinnen die heeeeeel langzaam op en neer gaan. Hij glijdt ontspannen onder de boot door en draait weer terug. Wauw-wauw-wauw!!
Moni roept “you snorkel”!. Ilco grijpt zijn masker en de camera en duikt het enorme dier achterna. In het water lijkt hij nog groter dan van bovenaf. Ilco zwemt er achteraan en probeert een foto te maken. Helaas.... zwemmen, camera mikken en knopje drukken is te moeilijk voor m... Nicolette ziet ondertussen op de boot nog een manta en de boot draait weg om het beest te volgen. Ilco raakt de eerste kwijt, maar er duiken er nog 2 voor hem op, dieper onder water. F*ck de foto maar, meezwemmen!
Als de manta’s allebei uit zicht zijn gaan we verder op zoek. Als er weer eens een voorbij komt is het kriebels in je buik, wat een mega beesten. Ilco snorkelt nog ruim een half uur in de open zee en vanaf de boot houden we alles ook goed in de gaten. Maar de manta’s zijn er op een gegeven moment ook wel klaar mee. Ze laten zich niet meer zien. Voor ons het sein om door de varen naar Kanawa Island.

Kanawa is soort Paradise Island. Kleine lage heuvel (je wandelt in 10 minuten rondom), helemaal omgeven door wit strand, een handjevol tussen palmbomen verstopte hutjes in alle kleuren van de regenboog, her en der wat luierstoelen en een lange houten steiger de zee in waaraan berenbootjes zoals die van ons liggen. Voor de rest: Azuur - en kobaltblauwe zee, fantastisch koraal, honderden zeesterren en duizenden vissen in allerlei kleuren en maten ... tijdens het snorkelen voelen we ons figuranten in ‘Finding Nemo’. De allermooiste manier om onze epische boot-trip af te sluiten.

In een roes varen we terug naar Labuan Bajo. Mila en Vicci zijn al 3 dagen Volkomen Zen. Het snorkelen en de primitieve omstandigheden zonder enige luxe hebben de kids in een state of mind gebracht waar mobiel, Insta, uiterlijk, Netflix etc etc er nulkommanul toe doen. Van Pest-Prinsesjes tot Positivo-Pubers. Hoelang blijven ze zo? Hopelijk voor eeuwig.
We meren aan in de haven. Ook voor Ismael en Moni hebben we karikatuurtje getekend en daarin een weeksalaris gevouwen. Met high fives en innige hugs nemen we afscheid.
Het lijkt weken geleden dat we vertrokken zijn, het waren echt maar 3 dagen. We hadden graag langer in de bubbel van de afgelopen dagen blijven hangen, maar op ons wacht een warme douche. Ook daar worden we nu heel blij van.

Nieuws uit Lombok: weer een zware aardbeving. Onze agent zit op Lombok en appt op het moment dat de beving plaatsvindt. Bij hun zit de schrik er goed in. Hij heeft diverse mooie plekken Bali voorgesteld. Gaan we doen en we gaan ook daar wat moois van maken.

Warme douche, koele taxi en koud biertje.... morgen verder met datgene wat ons te wachten staat.