Dag 2 Ubud

Maandag 30 juli
Waar: Ubud
Wat: Wandelen Ubud en Monkey Forest
Het Weer: Warm, klam en 's middags bewolkt

Het is geweldig wakker worden aan de rand van de Balinese jungle. Zowel Ilco en Nicolette als Mila en Vicci hebben geslapen als Doornroosjes. Kraaiende hanen en oerwoudgeluiden dichtbij, krijsende apen in de verte, een stromende rivier onderaan de heuvel van ons appartement: het is sprookjesachtig mooi allemaal. We kijken uit over een vallei, bedekt met jungle-bossen, en verderop de heuvel ligt Ubud - de creatieve hoofdstad van Bali.
Vriendelijke dames en mannen groeten ons als we gaan ontbijten. Lekker noedels hmmm. In Azie wordt 's morgens gekookt voor de hele dag en daarom eten ze hier ook de hele dag hetzelfde. Sterker nog, Indo's en hun broedervolkeren eten de hele dag door, niet 3x per dag een maaltijd. Wil je 's morgens bami (Ilco dus) dan neem je 's morgens bami!
Terwijl we genieten van ons ontbijt worden overal bananenbladeren met wierrook, bloemtjes en wat eten neergezet. Honderden, duizenden zien we er vandaag. Offeren voor... geluk en gezondheid en zo. Op auto's, voor huizen, op standbeelden, op de fiets, de motor, bij de receptie: Overal die kleine bakjes. Bali is 85% Hindu, dus alles staat in het teken van het aanroepen van de goden. Mooi hoe Hindoes voor alles wel een reden vinden om hun goden te eren. En dat doen families, wijken, bedrijven allemaal op verschillende tijdstippen in het jaar - dus er is altijd wel een religieuze gebeurtenis aan de gang.
En dus schopt Ilco het offerbakje met zijn lompe voeten omver als hij een foto wil maken van een versierd standbeeld in een tuin. Mila en Vicci zijn woedend - de goden kunnen wel eens boos op ons worden. Ilco veegt het bij elkaar en zet het terug, Achter hem rijden de auto's de bakjes per tientallen aan gort, maar dat zijn Hindus onder elkaar - dan mag het. Overigens zetten ze die bakjes iedere dag opnieuw weer neer, dus als we vandaag overleven, dan komt het vast en zeker goed.
Het is nog voor negen uur als we door de dampende hitte, over de de drukke straat naar ons eerste doel lopen: het Monkey Forest. Bij een paar vervallen tempels die overwoekerd zijn door oerwoud (Denk aan Tarzan, zoiets) leven duizenden apen bij elkaar. Als we de ingang naderen lopen ze al brutaal over straat en staren je aan. Waarschijnlijk zijn deze apen ook weer heilig - Hindu's zijn lekker flexibel. Als we het oerwoud/park inlopen zitten honderden apen op ons te wachten. Ze sluipen om ons heen of negeren ons en gaan door met waar ze mee bezig zijn. Meestal is dat vlooien, spelen of sex. Vicci vindt het doodeng en ook Mila is niet de dapperste. Toch is het geweldig, de apen rond te zien lopen en (ja hoor) er zijn speciale tempels die gewoon nog in gebruik zijn waar Hindu's bidden tussen de apen. En hoe vrolijk en nieusgierig ze ook zijn - je kan ze niet vertrouwen. Ilco's ritssluiting van zijn broekzak staat open. "Tralalalala' vrolijk komt er een aapje naar hem toe, hij kijkt lief, lacht eens en met zijn andere arm heeft íe Ilco's iPhone al beet. Ilco slaat m op zijn hand en van een leuk-lief-kijk-mij-eens-gek-doen aapje verandert het in een monster dat zijn lange tanden laat zien, gilt, slaat (mis) en net doet of ie Ilco aan wil vallen. Het blijven natuurlijk wel gewoon wilde dieren.
We lopen verder, Ubud in dat vooral een hotspot is voor volwassen toeristen, liefhebbers van spa's en massage's (daarvan zijn er honderden) en Ubud is ook Yoga-hoofdstad van de wereld. Kortom, een toeristenmagneet. Mila en Vicci moeten even resetten. Zij hadden een europees aandoende stad verwacht, met luxe, regelmaat, orde en een veilige pek voor voetgangers. In plaats daarvan is het chaotisch, druk, luidruchtig, en de armoede knalt je overal tegemoet. Dat is even schakelen als je een all-inclusive mindset had, maar de meiden zetten zich er goed overheen. Wat helpt: Overal is WiFi, dus je kan altijd op je telefoon om te appen en te chatten.
We overleven de stad en de drukte, nog steeds geen ruzie tussen Ilco en Nicolette. We lunchen uitgebreid, wandelen terug naar het hotel (weer door t apenbos) en luieren bij het zwembad. En... we reserveren voor een fietstocht morgen, om vanaf de heuvels downhill te gaan langs plantages en rijstvelden. Helemaal zin in.
's Avonds blijkt waarom Bali nog geen eerste wereld land is - Alle pinautomaten zijn leeg en cards worden lang niet overal geaccepteerd. Gelukkig vinden we na 20 mislukte pogingen tot onze stomme verbazing een machine die het wel doet. Snel pinnen, we merken de komende weken wel of de card geskimmed is. Op de terugweg blijkt dat onze taxichauffeur het met één hand met zijn vrouw bellen en één hand rijden en ook nog eens administratie doen en tegelijk met ons praten en ook nog op de weg letten ... nog niet helemaal beheerst. Als wij allemaal hard roepen en de vrachtwagen die op het punt staat ons te rammen toetert snapt íe het een beetje. In ieder geval houdt hij 2 handjes aan het stuur tot aan ons hotel - en Fuck You Too man! (daarna gaan we lekker slapen)