Fietsdag 2 Nijmegen - Grav Insel

Datum 11 juli
Dag 2
Van Nijmegen
Naar Wesel
Afstand 80 KM
Vertrek 8:00
Aankst 13:30
Weer 20 graden, wind mee en tegen, bewolkt
Bonus Kwijt: Vicci's geld door Ilco in de vuilnisbak gegooid

Gisteravond waren we toch wel ernstig vermoeid. Na een tukje bij de tent naar het barretje. Nicolette liep mee, maar dat wist ze zelf niet - close to kaputt. Helaas

had het barretje alleen maar patat met frikandellen, wij willen stevig eten. Dan maar naar het restaurantje 100 meter verderop. Er staan een paar racefietsen voor de

deur, dus het zal wel goed komen. Jammer genoeg blijkt er een bloedfanatieke kok in de keuken te staan die allemaal hele kleine grechtjes maakt. In principe zou 3

hoofdgerechtjes een soort hele maaltijd moeten zijn.... voor een goed restaurant. We genieten van de smaak (fantastisch) en door de vermoeidheid voelen we de honger

niet meer. Nog wel een mega toetje genomen (warme zachte brownie met bananenijs) maar geen koffie met likeur. Daarna naar de tentjes terug gewandeld waar de voor het

overgrote deel bejaarde gasten allemaal in de caravans zitten (tenten zien we niet) - de EK Finale begint ... de dag erna horen we de uitslag wel.
Het slapen is niet helemaal relaxed: Het tentje van Ilco en Nicolette staat vol op de wind, waardoor de hele nacht het buitententje luidkeels klappert. Om half zes

zijn ze allebei definitief wakker - dikke ogen van de slaap en alles behalve uitgerust. Nou ja, het is droog, de wind zuid-oost, dus het wordt vast een mooie dag.
Ilco maakt de meiden om 7 uur wakker en als iedereen aan het tanden poeten is breekt hij zoals gebruikelijk de tentjes af. In de meidentent ligt nog een natte envelop,

die kan ook - hup! bij het kleine beetje vuilnis. Voor de rest is het DOOD_stil op de camping - omdat de gemiddelde leeftijd boven de 70 neemt iedereen de tijd.
Om 8:00 fietsen we weg. 's Morgens vroeg door Oosterhout en Nijmegen... het enige verkeer op straat zijn schoolgaande kinderen: De vakantie begint hier pas over 2

weken. Als er weer zo'n groepje voor hun fietst roept Ilco heel hard "GOEDEMORGEN DAMES EN HEREN, MOGEN WE EVEN PASSEREN?!?!". Vriendelijk gaan de scholieren opzij, de

enige die zie zich kapot-schaamt is Mila.... "Wat een stomme uitsloverige vader"-- chagrijnig fietst ze door, daarmee nog meer aandacht trekkend - zo komen die kanppe

jongens nooit vanazelf op je af!!
We rijden richting Pannerden waar we het pontje over de Rijn moeten nemen. Mr. Garmin is het meestal eens met onze route - maar ineens moeten we rechtaf van hem. Dat

doen we dus maar en in volle vaart rijden we het erf van een kersen-en-aardbeienboer op.... Mr. Garmin moeten we dus zoals ieder jaar niet zomaar geloven.
Toch bereiken we het pontje bij Pannerden en steken de Rijn over, op weg naar Lobith. De wind vol in de rug, als het zo door gaat zijn we voor de lunch op de plaats

van bestemming. Maar, we willen nog wel ontbijten. Bij Tolkamer, waar vroeger schepen (ja inderdaad) tol moesten betalen zit een heerlijk tentje op de promenade. Het

ontbijt is zo uitgebreid dat we even moeten uitbuiken... heerlijk. We moeten nu nog zo'n 60 kilometer, benieuwd of we het voor de lunch halen?

We volgen de Rijn nu stroomopwaarts. Bij Spijk passeren we de grens, nu zijn we in Duitsland. En meteen zit het tegen, want de weg beweegt weg van de Rijn ....

waardoor we soms hele stukken windkracht 7 tegen hebben. Da's bikkelen.... als een treintje knallen we door, maar zo makkelijk als de eerste 150 kilometer van deze

vakantie gingen gaat het nu niet meer. En om het tempo nog meer te drukken maken de Duitsers overal halve hekjes waar je tussendoor moet. Ilco gaat er met ruim 20 KM/U

doorheen - Vicci denk "dat doe ik ook"... AU-AU-AU-!!! Vicci pakt het hek mee en krijgt de punt in haar ....verboden zone..."dat doet heel erg pijn en zal wel een

dikke blauwe plek worden. Gelukkig is er niks kapot aan Vicci en ook niet aan de fiets, dus kunnen we na wat troosten door.
We naderen Emmerich waar een hele hoge brug al kilometers in de verte te zien is. Rondom Emmerich is het saai en het fietspad ligt vol schapendrollen. Die drollen

worden geproduceerd door (jawel) schapen, en plotesling staan we oog in oog met een kudde die het fietspad blokkeert. Wij zijn duidelijk meer onder de indruk dan de

schapen, die geen milimeter bewegen. Gewillig gaan ze met ons op de foto, en met de fiets aan de hand zigzaggen we door de kudde heen.
Emmerich is niet bijzonder, snel doorheen fietsen dus. Een half uur later komen we in Rees, een heel leuk stadje aan de Rijn. Bij de oude stadsmuren zijn hele leuke

poppen op een grasveld neergezet. Het lijken we dikke stripfiguurtjes die met elkaar aan het kletsen zijn. Blijkt dat de hele stad daar vol mee staat, tot aan een

polonaise op het dorpsplein aan toe. Hoop foto-momentjes dus - wat een ontzettend leuk idee.
Na Rees is het eigenlijk een saai stuk met wind tegen, wind mee, weer wind tegen en daarna uitrollen. We voelen wel dat we al bijna 80 kilometer hebben gefietst, bijna

60 zonder rust sinds ontbijt. Maar ineens is daar de geplande camping: Grav Insel. De grootste camping van Europa, met 2.500 jaarplaatsen en 800 plekken voor tenten en

caravans die iets korter blijven. Camping kost bijna niks - en dat wordt bevestigd door de gasten en bewoners. Mensen die een heel jaar hard werken en hier hun tweede

huis of welverdiende vakantie vieren (die niet veel mag kosten). Grootste hobby? Zo veel mogelijk hele grote Duitse vlaggen, liefst met adelaar, naast je tent planten.

Waarschijnlijk zijn het allemaal hele gewone mensen ...
We zetten de tenten op, lekker douchen en dan... "Waar is mijn envelopje gebleven...?" vraag Vicci. Ühm, dat natte envelopje in jullie tent heb ik weggegooid

vanmorgen" antwoordt Ilco. GROTE PANIEK, want in dat envelopje zat Vicci's spaargeld voor deze vakantie. (Gelukkig kan Ilco pinnen op de camping)
Morgen verder, nu tussen hele gewone Duitsers bier drinken, worst eten en luieren.