17e Fietsdag Meran - Trento 97 km
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
03 Augustus 2014 | Italië, Trente
Dag 17 3 augustus
Van Meran
Naar Trento
Afstand 97 KM
Vertrek 9:00
Aankomst 15:00
Het weer Ochtend stralend – maar het slechte weer volgt ons. ’s Middags noodweer. Bij aankomst in Trento weer beter
Gistermiddag heerlijk Meran (Merano) ingeweest. We zullen maar eerlijk zijn: We WiLLEN EMIGREREN!. Wat een coole sportstad. Meran is omsloten door hele hoge bergen (allemaal +2500 meter, uitschieters naar +3500) en geweldige natuur. Als je dus van sportieve inspanning houdt is dit Mekka. Het lijkt wel of iedereen die er rondloopt (en het is erg druk) ‘ iets’ met sporten heeft – bergbeklimmen, skieen, fietsen, hiken, wandelen, Triathlon, skaten .... nog veel meer. De stad heeft 2 uitgebreide winkelstraten die in een grote Nederlandse stad niet zouden misstaan en 1 op de 3 winkels is gericht op sport met gigantisch uitgebreide collecties en deskundig personeel. We (met name Ilco) verwennen onszelf met nieuwe regenjasjes en wat andere kleding. Mila en Vicci willen het liefste nog 2 dagen blijven om te shoppen.
In de spirit van de relaxte sfeer gaan Ilco en Nicolette aan de cocktails. Tja... na 2 cocktails is de zin om te koken verdwenen dus... maar weer uit eten. Omdat we morgen Tirol verlaten besluiten we All The Way te gaan en een typisch Tiroler maaltijd te nemen. Sporters hebben calorieen nodig en daar weten deze half-Duitsers wel raad mee: Knodels, sauerkraut, wurst, halbe schwein-bein, kartoffeln, leberkase... zoveel dat het allemaal niet op het bord past. Goede lokale wijn erbij, hmmm. Vol en voldaan waggelen we naar de camping – ijsje onderweg slaan we natuurlijk niet over.
’s Morgens om 6 uur beginnen alle kerken van Meran tegelijkertijd te luiden. Zondag begint vroeg hier... We draaien ons nog even om, maar 10 minuten later galopperen tientallen paarden vlak langs de tent.... Blijkt dat we naast de polo-vereniging zitten die vandaag wedstrijden hebben. Dus begin je om half 7 met de warming up van je paarden, en dat zijn er heel erg veel. Polo... dat klinkt duur en dat is de camping ook. Bijna 50 euro voor een plekje op een grasveld, geen voorzieningen (maar wel prima sanitair) Als je dat per uur omrekent zijn er goedkopere plekken om de nacht door te brengen. Nou ja, betalen en wegwezen. Maar om de hoek bij de camping is de kroeg al open, en best druk. Allemaal mannetjes en vrouwtjes die om 8:15 aan de wijn, bier of iets sterkers zitten. De kroeg lijkt zo weggerukt uit een willekeurige volksbuurt en de eigenaresse van +60 is Hotter than my Daughter. Haar zoon (man?) heeft een omvang waar 4Bietjes samen makkelijk inpassen. Maar eerlijk is eerlijk: Prima koffie en ontbijtje!
Dan zoeven we weg, het prachtige sportlandschap in onze rug. De bergen nog steeds imposant en overweldigend en... het is prachtig weer. Lekker warm zelfs. In hoog tempo rijden we langs de Etsch/Adige rivier die nog steeds wild stroomt. Na 30 kilometer zijn we bij Bolzano, maar de grote stad willen we letterlijk links laten liggen. Dus naar rechts, de berg op en de Tirole WeinStrasse volgen. Druivenranken voor zover je kunt kijken, tegen de berghellingen op. Dat betekent dus ook weer: Klimmen, en goed ook! Arme Vicci was daar niet op voorbereid en heeft heel even een mentale inzinking. Het is ook wel erg steil: 300 meter omhoog in 5 kilometer, met uitschieters van boven de 10% klimmen. Wel: Allemaal fietspad, tussen de druifjes door.
Na het afzien op de helling nemen we een pauze, met groot stuk gebak. Het uitzicht is prachtig. Als we kijken waar we vandaan komen: Strakblauw. Maar waar we naartoe gaan daar pakken donkere wolken zich samen. Dat zal wel niet kloppen, we gaan nu naar lagere bergen, daar is het vast beter weer. Toch maar weer snel op de fiets en een geweldige afdaling in. Bij 50KM remmen!
Aan het eind van de weg staat een bordje met de volgende plaats “ Links” . Ilco is eigenwijs... rechtdoor is vast korter, onverhard door de druivenvelden heen. Een aantal hindernissen en een lange bocht naar rechts later weten we zeker dat dit niet goed was. Ook nog eens een lekker klimmetje er achteraan... Zo, dat waren zeker 5 moeizame extra kilometers. Ilco zegt ‘ sorry’ en belooft plechtig voortaan Boekje, Garmin of desnoods Borden te volgen, maar niet meer op zijn buikgevoel af te gaan.
Terug langs de rivier. We verlaten Italiaans Tirol en komen nu in Italie-zoals-we-dat-wel-kennen. Het dal wordt smaller, de lucht wordt donkerder, de restaurants langs de route vol. Er zit niks anders op dan door te fietsen. Trento (ons doel) ligt aan de ene kant van een smal dal en wij komen van de andere kant aan. Het nadeel van een smal dal (oms kloof) is dat het werkt als een darm: Alles wordt er doorheen geperst. Dus krijgen we wind tegen, donderwolken en uiteindelijk noodweer over ons heen. Nicolette heeft een vooruitziende blik en nog voordat het regent doen we allemaal onze regenjasjes aan. Vooral Ilco en Mila zijn ‘bijna’ blij dat ze hun nieuwe jasjes aan mogen. Als 4 zielige Bietjes ploeteren we tegen de regen in. Alle sportende medefietsers zijn spoorloos verdwenen. Het huilen staat Vicci en Mila nader dan het lachen en om de 5 minuten wordt gevraagd “ hoe lang nog”? Met moeite bewaren Ilco en Nicolette hun goede humeur. Zomer in de Alpen is wel eens beter geweest. De lucht is bijna paars, de dreigende rotswanden donker en de wind en regen loeien om onze oren... O o o wat zal die warme douche straks lekker zijn.
Met enig zoeken vinden we de jeugdherberg. Een camping is nog 10 kilometer verder een heeft maar 4 plaatsen. Wij willen een warme douche. Maar: Morgen naar het Gardameer. Voor wat betreft omstandigheden hebben we de afgelopen week alles wat maar tegen kon zitten wel meegemaakt. Dus rekenen we er op dat de Force die ons afgelopen weer het leven moeilijk gemaakt heeft goed gezind zal zijn!
Van Meran
Naar Trento
Afstand 97 KM
Vertrek 9:00
Aankomst 15:00
Het weer Ochtend stralend – maar het slechte weer volgt ons. ’s Middags noodweer. Bij aankomst in Trento weer beter
Gistermiddag heerlijk Meran (Merano) ingeweest. We zullen maar eerlijk zijn: We WiLLEN EMIGREREN!. Wat een coole sportstad. Meran is omsloten door hele hoge bergen (allemaal +2500 meter, uitschieters naar +3500) en geweldige natuur. Als je dus van sportieve inspanning houdt is dit Mekka. Het lijkt wel of iedereen die er rondloopt (en het is erg druk) ‘ iets’ met sporten heeft – bergbeklimmen, skieen, fietsen, hiken, wandelen, Triathlon, skaten .... nog veel meer. De stad heeft 2 uitgebreide winkelstraten die in een grote Nederlandse stad niet zouden misstaan en 1 op de 3 winkels is gericht op sport met gigantisch uitgebreide collecties en deskundig personeel. We (met name Ilco) verwennen onszelf met nieuwe regenjasjes en wat andere kleding. Mila en Vicci willen het liefste nog 2 dagen blijven om te shoppen.
In de spirit van de relaxte sfeer gaan Ilco en Nicolette aan de cocktails. Tja... na 2 cocktails is de zin om te koken verdwenen dus... maar weer uit eten. Omdat we morgen Tirol verlaten besluiten we All The Way te gaan en een typisch Tiroler maaltijd te nemen. Sporters hebben calorieen nodig en daar weten deze half-Duitsers wel raad mee: Knodels, sauerkraut, wurst, halbe schwein-bein, kartoffeln, leberkase... zoveel dat het allemaal niet op het bord past. Goede lokale wijn erbij, hmmm. Vol en voldaan waggelen we naar de camping – ijsje onderweg slaan we natuurlijk niet over.
’s Morgens om 6 uur beginnen alle kerken van Meran tegelijkertijd te luiden. Zondag begint vroeg hier... We draaien ons nog even om, maar 10 minuten later galopperen tientallen paarden vlak langs de tent.... Blijkt dat we naast de polo-vereniging zitten die vandaag wedstrijden hebben. Dus begin je om half 7 met de warming up van je paarden, en dat zijn er heel erg veel. Polo... dat klinkt duur en dat is de camping ook. Bijna 50 euro voor een plekje op een grasveld, geen voorzieningen (maar wel prima sanitair) Als je dat per uur omrekent zijn er goedkopere plekken om de nacht door te brengen. Nou ja, betalen en wegwezen. Maar om de hoek bij de camping is de kroeg al open, en best druk. Allemaal mannetjes en vrouwtjes die om 8:15 aan de wijn, bier of iets sterkers zitten. De kroeg lijkt zo weggerukt uit een willekeurige volksbuurt en de eigenaresse van +60 is Hotter than my Daughter. Haar zoon (man?) heeft een omvang waar 4Bietjes samen makkelijk inpassen. Maar eerlijk is eerlijk: Prima koffie en ontbijtje!
Dan zoeven we weg, het prachtige sportlandschap in onze rug. De bergen nog steeds imposant en overweldigend en... het is prachtig weer. Lekker warm zelfs. In hoog tempo rijden we langs de Etsch/Adige rivier die nog steeds wild stroomt. Na 30 kilometer zijn we bij Bolzano, maar de grote stad willen we letterlijk links laten liggen. Dus naar rechts, de berg op en de Tirole WeinStrasse volgen. Druivenranken voor zover je kunt kijken, tegen de berghellingen op. Dat betekent dus ook weer: Klimmen, en goed ook! Arme Vicci was daar niet op voorbereid en heeft heel even een mentale inzinking. Het is ook wel erg steil: 300 meter omhoog in 5 kilometer, met uitschieters van boven de 10% klimmen. Wel: Allemaal fietspad, tussen de druifjes door.
Na het afzien op de helling nemen we een pauze, met groot stuk gebak. Het uitzicht is prachtig. Als we kijken waar we vandaan komen: Strakblauw. Maar waar we naartoe gaan daar pakken donkere wolken zich samen. Dat zal wel niet kloppen, we gaan nu naar lagere bergen, daar is het vast beter weer. Toch maar weer snel op de fiets en een geweldige afdaling in. Bij 50KM remmen!
Aan het eind van de weg staat een bordje met de volgende plaats “ Links” . Ilco is eigenwijs... rechtdoor is vast korter, onverhard door de druivenvelden heen. Een aantal hindernissen en een lange bocht naar rechts later weten we zeker dat dit niet goed was. Ook nog eens een lekker klimmetje er achteraan... Zo, dat waren zeker 5 moeizame extra kilometers. Ilco zegt ‘ sorry’ en belooft plechtig voortaan Boekje, Garmin of desnoods Borden te volgen, maar niet meer op zijn buikgevoel af te gaan.
Terug langs de rivier. We verlaten Italiaans Tirol en komen nu in Italie-zoals-we-dat-wel-kennen. Het dal wordt smaller, de lucht wordt donkerder, de restaurants langs de route vol. Er zit niks anders op dan door te fietsen. Trento (ons doel) ligt aan de ene kant van een smal dal en wij komen van de andere kant aan. Het nadeel van een smal dal (oms kloof) is dat het werkt als een darm: Alles wordt er doorheen geperst. Dus krijgen we wind tegen, donderwolken en uiteindelijk noodweer over ons heen. Nicolette heeft een vooruitziende blik en nog voordat het regent doen we allemaal onze regenjasjes aan. Vooral Ilco en Mila zijn ‘bijna’ blij dat ze hun nieuwe jasjes aan mogen. Als 4 zielige Bietjes ploeteren we tegen de regen in. Alle sportende medefietsers zijn spoorloos verdwenen. Het huilen staat Vicci en Mila nader dan het lachen en om de 5 minuten wordt gevraagd “ hoe lang nog”? Met moeite bewaren Ilco en Nicolette hun goede humeur. Zomer in de Alpen is wel eens beter geweest. De lucht is bijna paars, de dreigende rotswanden donker en de wind en regen loeien om onze oren... O o o wat zal die warme douche straks lekker zijn.
Met enig zoeken vinden we de jeugdherberg. Een camping is nog 10 kilometer verder een heeft maar 4 plaatsen. Wij willen een warme douche. Maar: Morgen naar het Gardameer. Voor wat betreft omstandigheden hebben we de afgelopen week alles wat maar tegen kon zitten wel meegemaakt. Dus rekenen we er op dat de Force die ons afgelopen weer het leven moeilijk gemaakt heeft goed gezind zal zijn!
-
03 Augustus 2014 - 17:19
Henk:
Ik ben de eerste met de reactie vandaag en dat is prima. Het noorden van Italië is vaak wisselvallig weer. De laatste weken is ook rond het Gardameer veel wolken en regen en ander ongemak geweest. De steden die jullie noemen Merano, Bolzano en Trento kennen we omdat we daar ook volop gefietst en gelogeerd hebben. Allemaal met hun eigen schoonheid of aantrekkelijkheid. Ook komen diverse beroemde personen uit de oudheid en de laatste eeuwen uit dit gebied. Middenin de stad bij of op een plein of rotonde staan dan de mooie beeldhouwwerken te pronken. Of je in een open geschiedenisboek rondwaart. Daar op de terrassen van de cafés is het in de namiddag goed toeven en veel mensen nuttigen dan een aperol spritz dat wordt daar heel veel gedronken.
Langs de rivier de Etsch/Adige is het vaak goed fietsen met mooie fietspaden. Voorwaarde dat je de route zelf dan trouw blijft anders wordt het afzien geblazen. Naar het Gardameer is het vaak ineens wat beter weer en laat de zon zich makkelijker zien. Word daar dan ineens heel toeristisch en langs het meer zelf niet zo ideaal fietsen.
Nou verder geen echt nieuwigheidjes te melden en sluiten we af met onze reactie.
Groetjes
Opa Henk -
03 Augustus 2014 - 18:35
Jorn:
Laatste loodjes! Veel plezier morgen en het zou toch zonde zijn geweest als jullie de nieuwe regenjassen niet hadden kunnen dragen.... -
03 Augustus 2014 - 22:59
Jorn:
Henk, ik had je reactie van gisteren nog niet gelezen. Wat een tocht he? Ben toch benieuwd hoe de tocht morgen verloopt en hoe jouw ervaringen waren. We zien weer uit naar je additionele bijdrage. Waren dat toen ook van die barre omstandigheden? Of was dat meer "coppi doppio"? Kan me ook heel goed voorstellen dat je heel trots bent op je dochter en kleinkinderen. Tot de volgende bijdrage! -
03 Augustus 2014 - 23:29
Len:
Tja de laatste loodjes, jeetje het zit jullie niet mee! .....maar jullie zijn bietjes en geen .....
Geniet maar min of meer van jullie laatste vakantiedagen daar, voor je het weet is het vrijdag! Wkllicht ook dan ook hier regen....
Knuffel voor jullie en ook natuurlijk de kids -
04 Augustus 2014 - 13:39
Tineke:
Hoi bietjes, wij zitten nog iets zuidelijker en pas vandaag iets kunnen lezen van de verslagen, wel hebben we de nodige donderklappen en korte zeer hevige buien gehad. Leo en anja in trentino ook trouwens, diepe buiging voor de prestatie en vanaf nu lijkt het zonneschijn dus wij jopen dat jullie er dubbel van kunnen genieten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
