2e Fietsdag Beauvechain (Bevekom)
Door: Ilco, Nicolette, Mila en Vicci van der Bie
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
07 Juli 2012 | België, Brussel
Na een onrustige eerste nacht zijn Ilco en Nicolette om 7:00 opgestaan, rustig toiletje gedaan en 7:15 begonnen het kleine-kamp op te breken. We weten wat ons te wachten staat, het zal vast een saaie dag worden. Om stipt 8 uur rijden we naar Turnhout, waar we 20 minuten later lekker koffie en broodjes gaan nuttigen. Geloof het of niet, maar om deze tijd zijn er meerdere mensen die de dag graag beginnen met een stevig Belgisch Biertje. Pffff, wij hebben nog een hele dag voor ons.
We rijden voor een deel dezelfde route als vorig jaar – waar we fout zijn gereden. Dat gaat ons dit jaar niet gebeuren. Toch? Vorig jaar eindigden we in een weiland, nu volgen we de knooppunten. Het lijk misschien heel logisch om van punt 35 naar 36 naar 37 te gaan.... Helaas: Na een half uur komen we er achter dat punt 36 niet tussen 35 en 27 in ligt, maar 20 kilometer terug op de route. Nadat Ilco en Nicolette elkaar alles behalve vriendelijk verteld hebben dat ze allebei beter moeten opletten, vinden we de juiste route. Hooguit 5-10 kilometer omgereden. Nou ja, we vinden moeiteloos de weg, weten een bospad niet te vermijden (Tip: Rij niet over een zandpad met volle bepakking) en nemen zelfs de tijd voor een terrasje.
We gaan voor de wind! 20 kilometer later (we hebben er dan 51 opzitten) bereiken we Aarschot. Vanaf hier moeten we zelf de route naar Leuven zoeken, waarna we met ons nieuwe routeboekje kunnen beginnen. Route Aarschot-Leuven is briljant: Met een lineaal ontworpen – 15 kilometer kaarsrechte, heuvelachtige provinciale weg. Veel saaier kan niet. Degene die het er echt goed van neemt is Vicci: Benen draaien zonder mee te fietsen. Zij wordt nauwelijks moe, heeft praatjes voor tien en Ilco heeft het daar moeilijk mee. Hij moet immers alle gewicht trekken (inclusief aanhangfiets met Vicci) wat best zwaar is. Dan komen we in Leuven aan: Grote stad, geen bewegwijzering, weg kwijt... Nicolette en Ilco herhalen het kunstje van net-geen-ruzie van die ochtend, maar na een klein uur is er een vriendelijke fietsenmaker die ons de weg op de juiste manier wijst.
We fietsen door het schitterende landschap ten zuiden van Brussel – waar we kennis maken met zo’n ander schitterend Belgisch fenomeen: Kasseien. Hobbelend en vloekend trotseren we diverse kasseien-wegen. Omdat we nauwelijks gegeten hebben gedurende de dag valt het allemaal niet mee: Met name Ilco, geholpen door Vicci-die-niet-echt-meefietst, zit er goed doorheen (wat zijn humeur niet ten goede komt). Aangezien er in de middle-of-nowhere niks is, wordt dat druivensuiker kauwen. Zodra het weer gaat de knooppunten volgen die ons in de buurt van de camping brengen. Nog een kilomter of tien... waarvan 7 behoorlijk stijgend en... alleen maar kasseien. Nicolette en Ilco zien af maar Mila danst op haar fiets naar de top van de heuvel. Af en toe komt er eens een auto voorbij waardoor we lekker stof happen. Bovenop (Ilco als laatste) is een doorgaande weg. Tijdens de afdaling zien we de bordjes drie-sterren-camping, passeren we een supermark (“ niks nodig – nee hoor” ) en zoeven we naar de camping. Jammer dat we dat morgen weer omhoog moeten fietsen.
De camping heeft goede douches en toiletten, en dat is dan ook het enige. Voor al het andere moeten we in het dorp 3 kilomter verder zijn. Met 90 kilometer achter de rug geen fijn vooruitzicht, maar we moeten. Het dorp heeft twee mega supermarkten, een klasse restaurant en een fritekot. Wij eten heerlijk op het terras echte belgische frites en hamburgers en Belgisch bier. De eigenaar en zijn vrouw zijn super vriendelijk: Zij had ons onderweg gezien op de kasseien (ja, da’s geen fijne weg...) Strakjes lekker naar de stilte camping en morgen een rit van 110 kilometer voor de boeg
We rijden voor een deel dezelfde route als vorig jaar – waar we fout zijn gereden. Dat gaat ons dit jaar niet gebeuren. Toch? Vorig jaar eindigden we in een weiland, nu volgen we de knooppunten. Het lijk misschien heel logisch om van punt 35 naar 36 naar 37 te gaan.... Helaas: Na een half uur komen we er achter dat punt 36 niet tussen 35 en 27 in ligt, maar 20 kilometer terug op de route. Nadat Ilco en Nicolette elkaar alles behalve vriendelijk verteld hebben dat ze allebei beter moeten opletten, vinden we de juiste route. Hooguit 5-10 kilometer omgereden. Nou ja, we vinden moeiteloos de weg, weten een bospad niet te vermijden (Tip: Rij niet over een zandpad met volle bepakking) en nemen zelfs de tijd voor een terrasje.
We gaan voor de wind! 20 kilometer later (we hebben er dan 51 opzitten) bereiken we Aarschot. Vanaf hier moeten we zelf de route naar Leuven zoeken, waarna we met ons nieuwe routeboekje kunnen beginnen. Route Aarschot-Leuven is briljant: Met een lineaal ontworpen – 15 kilometer kaarsrechte, heuvelachtige provinciale weg. Veel saaier kan niet. Degene die het er echt goed van neemt is Vicci: Benen draaien zonder mee te fietsen. Zij wordt nauwelijks moe, heeft praatjes voor tien en Ilco heeft het daar moeilijk mee. Hij moet immers alle gewicht trekken (inclusief aanhangfiets met Vicci) wat best zwaar is. Dan komen we in Leuven aan: Grote stad, geen bewegwijzering, weg kwijt... Nicolette en Ilco herhalen het kunstje van net-geen-ruzie van die ochtend, maar na een klein uur is er een vriendelijke fietsenmaker die ons de weg op de juiste manier wijst.
We fietsen door het schitterende landschap ten zuiden van Brussel – waar we kennis maken met zo’n ander schitterend Belgisch fenomeen: Kasseien. Hobbelend en vloekend trotseren we diverse kasseien-wegen. Omdat we nauwelijks gegeten hebben gedurende de dag valt het allemaal niet mee: Met name Ilco, geholpen door Vicci-die-niet-echt-meefietst, zit er goed doorheen (wat zijn humeur niet ten goede komt). Aangezien er in de middle-of-nowhere niks is, wordt dat druivensuiker kauwen. Zodra het weer gaat de knooppunten volgen die ons in de buurt van de camping brengen. Nog een kilomter of tien... waarvan 7 behoorlijk stijgend en... alleen maar kasseien. Nicolette en Ilco zien af maar Mila danst op haar fiets naar de top van de heuvel. Af en toe komt er eens een auto voorbij waardoor we lekker stof happen. Bovenop (Ilco als laatste) is een doorgaande weg. Tijdens de afdaling zien we de bordjes drie-sterren-camping, passeren we een supermark (“ niks nodig – nee hoor” ) en zoeven we naar de camping. Jammer dat we dat morgen weer omhoog moeten fietsen.
De camping heeft goede douches en toiletten, en dat is dan ook het enige. Voor al het andere moeten we in het dorp 3 kilomter verder zijn. Met 90 kilometer achter de rug geen fijn vooruitzicht, maar we moeten. Het dorp heeft twee mega supermarkten, een klasse restaurant en een fritekot. Wij eten heerlijk op het terras echte belgische frites en hamburgers en Belgisch bier. De eigenaar en zijn vrouw zijn super vriendelijk: Zij had ons onderweg gezien op de kasseien (ja, da’s geen fijne weg...) Strakjes lekker naar de stilte camping en morgen een rit van 110 kilometer voor de boeg
-
07 Juli 2012 - 19:03
Len:
Js kids, toen ik je aan de telefoon had Nic had ik al zo mijn vermoeden. Hoop morgen een betere dag en dat de regen mee zal vallen! Liefs kusjes voor jullie xxxx -
07 Juli 2012 - 19:39
Opa Henk:
Welaan zeg gij gaat goed zo te horen. Het is na dag 2 nog redelijk koek en ei. Jullie zijn zo te horen aardig op schema. Het weer van morgen is misschienwat minder. Hier zjn ook regelmatig wat buitjes. Verder weinig nieuws. Succes morgen dag drie. Groetjes van Inge en Henk -
08 Juli 2012 - 07:13
Martin:
Is er al een beetje vakantiegevoel met al die inspanningen? Jullie kunnen in oktober altijd nog een weekje Tunesie doen. -
08 Juli 2012 - 18:54
Len:
Had al wel zo'n vermoeden dat deze dag ook niet echt lekker zou gaan. Hier zijn ook hoosbuien geweest. Ohoh wat heb ik aan jullie gedacht!
Maar je weet in het ergste geval zijn er altijd mensen die jullie willen ophalen hoor! haha!
Dikke kus voor jullie xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
