2e dag op de camping vlakbij Zoutleeuw
Door: Ilco, Nicolette, Mila en Vicci van der Bie
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
02 Juli 2011 | België, Zoutleeuw
Ongelofelijk slecht geslapen – meestal de eerste nacht op de camping, maar nu was het ook nog koud..Brrrr. Uiteindelijk toch pas 7:15 uit de tent. De meiden liggen nog als marmotjes te slapen. Alles is doornat door de dauw, dus het inpakken gaat wat langzamer. Uiteindelijk kwart over 8 weg en in het centrum van Turnhout, 5 km verder, lekker koffie gedronken en een broodje gegegeten. Veel café’s zijn al open en om half negen een lekker zwaar biertje bestellen is geen uitzondering. Vervolgens verder en inderdaad – Belgisch industrielandschap is spectaculair lelijk – en je raakt er makkelijk verdwaald. Na een paar keer verkeerd te zijn gereden hebben we de route te pakken. Verkeerd – betekent af en toe op boerenweggetjes, eindigen in een weiland, bijna de snelweg op…. alles maak je wel mee. We blijven er de lol van inzien. Jammer dat we de wind niet meer echt mee hebben, soms gewoon tegen. Na een kilometer of 30 komen we in Herentals waar we een koffie drinken en verder gaan. En dan volgt er een prachtige Belgische uitvinding – veel oude spoorwegen zijn omgetoverd tot fietspad. Kaarsrecht maar omgeven door groen en je kan de weg niet kwijtraken. Jammer van die andere Belgische uitvinding – bij elke voormalige spoorwegovergang staan nu 2 overlappende houten hekjes waar je bijna stilstaand tussendoor moet. Na 100 keer met het volle gewicht af te remmen en daarna weer op gang te komen beginnen de knieen van Ilco en Nicolette wel te protesteren. Uiteindelijk bereiken we rond half twee (lang leve de van Nederland meegebrachte wraps) Diest. Een leuk stadje waar we lekker lunchen. Het is nog wel tussen de 30-40 kilometer naar St. Truiden. Omdat de wind vandaag niet onze vriend is denken we niet dat we dat gaan halen. Vanuit Diest is het zoeken hoe we weer op de route moeten komen, maar na 10 onzekere kilometer vinden we het fietspad weer. Dan staat daar ineens een bordje langs de kant van de weg: camping over 7.5 kilometer. We besluiten die bordjes te volgen. ‘t is wel van de route af, maar we weten dat de volgende camping nog zeker 20 kilometer is en we zijn wel een beetje klaar – allebei zere knieen. We volgen de bordjes en komen in een oase terecht. Grote villa, prachtige tuin, een eigenaar die voor osn gaat koken en locale trappisten biertjes. Ook daar doe je het voor – die onverwachte plekken waar je op terecht komt. We gaan ons lekker laten verwennen en nemen ons voor morgen half acht te vertrekken. Als we het goed gezien hebben zal het zo’n 110 kilometer zijn en weinig andere campingmogelijkheden. Ach, we zien wel waar het schip strand. De meiden zijn de hele dag al volop bezig met het verhaal van gisteren (de romeinen) en van vandaag (bier maken door trappisten) – ze hebben het enorm naar hun zin en lijken minder vermoeid dan Ilco en Nicolette. Dus als het verhaal morgen goed is zal het lastiger zijn voor Il en Nic dan voor de kids… hopen we.