Dag Enschede - Assen

Dag 4 6 juli 2020
Van Enschede
Naar Assen (Odoorn)
Afstand 93 KM
Vertrek 8:45
Aankomst 14:45
Totaal tot nu toe 339
Het Weer Slecht – koude buien, storm tegen, af en toe een wolkbreuk – en de zon lacht achtger de wolken

Gisteravond gegeten bij de tent. Eindelijk eens een keer pasta, in het zonntje bij de tent. Genoeg voor 4 personen maar we hebben alles op, koolhydraten stapelen. Lekkere fles wijn er bij, en ook alvast ontbijtje (yoghurt met granola en fruit) voor morgen. Het lijkt we glamperen in plaats van creperen. Natuurlijk vallen we weer vroeg in slaap – half 10 – en natuurlijk moeten we weer plassen. Deze keer maar bloot onder t boompje naast de tent – onder de sterrenhemel en … het is droog! Eindelijk een beetje het gevoel van de zomer.
We ontbijten in het zonnetje en worden “Moggn, Eetz” uitbundig begroet door een paar Tukkers. De dag is u al een groot feest! Rond kwart voor 9 vertrekken we. Het eerste stuk leidt door Enschede dat niet uitblinkt in schoonheid, kilometerslang jaren-50-60-70 wijken. Het weer helpt ook niet mee want het is koud en bewolkt. En voor we de stad verlaten hebben begint het te miezeren, kleine koude duppeltjes – bah.
Een prachtige we slingerd door Salland. Glooiende heuvels afgewisseld met bos en hei doen bijna on-nederlands mooi aan. We trekken ons niks aan van het weer, en ook niet van de wind – die we vandaag de hele dag pal tegen zullen hebben. Noordenwind, dus koud. Zo koud en nat dat Nicolette als eerste besluit haar regenjasje aan te doen, die ze met lichtblauwe vingers bijna niet dicht krijgt.
We rijden Ootmarsum binnen (wat een leuke plaats) en wonder boven wonder is daar op maandagmorgen een koffietentje open. Binnen zijn ze aan het werk, buiten zitten wij met de oogjes dicht te genieten in de zon. TIEN minuten lang voelt het aan als zomer – en dan gaan de sluizen echt open. Een ijskoude wolkbreuk komt over ons heen, als twee kleutertjes schuilen we onder de parasol. Dit is echt heel slecht weer, en buienradar geeft aan dat er nog veel meer komt. Dat klinkt niet goed, en kwa weer wordt het dat ook niet meer. Tussen twee wolkbreuken in vertrekken we uit Ootmarsum. De omgeving is echt schitterend en de zon tussen de wolken door geeft het bijna een Lord-of-the-Rings gevoel. Leuke schilderachtige dorpjes en een prachtig landschap
Genieten en afzien wisselen elkaar af. We rijden Duitsland binnen, en meteen is alles anders. Als je van lange, rechte wegen houdt die met een lineaal aangelegd zijn vind je het hier fantastisch. Als je van autos houdt ook. De concentratie verkeershufters die voorrang neemt is hoog, we schelden meer op de schweinehunden die extra gas geven als ze ons zien dan op het dramatische weer. Wass ein schtelletke Klotzakken! Auch die Weiben! Maar ja het is hun land en hun wegen en wij zijn er te gast, beukend in de stortbuien met volle wind tegen. Zomer-2020 is nu al onvergetelijk.
Wraak is zoet: Door al die regen moeten we plassen – we denken dat netjes op een veldje achter een paar boompjes te doen blijkt de achtertuin van iemand te zijn. We vonden het al zo raar dat er een hond begon te blaffen. Sorry, maar het luchte wel op. En met dat blije gevoel rijden we Nederland weer binnen, door het landschap van Ja-Knikkers bij Schoonebeek. Geen idee dat die dingen nog bestonden, krijg er een back-to-basisschool gevoel van.
Het weer blijft zoals het is, de omgeving niet veel beter. Dit zijn de oude veengebieden, met veel fantasieloze rechte wegen. Drenthe fietsprovincie?-hoop dat we daar morgen meer van gaan zien, nu is het bikkelen. Aan de omgeving te zien is de welvaart van deze eeuw hier onbekend gebleven, we denken soms echt dat we in de jaren 30, vlak voor de Tweede Wereldoorlog aan het fietsen zijn. Veel vervallen boerderijen, kleine huisjes, nog steeds verkeershufters en geen hunnebed te zien. En ondertussen hebben we er al meer dan 80KM opzitten, we zijn vermoeid aan het raken.
Emmen…. Tja, het hoogtepunt van deze stad was voor Ilco en Nic … de BurgerKing.
Na Emmen is zo’n 10KM naar de camping. Buien en zon wisselen elkaar af, en – ondanks dat het een prachtige camping is, enorm uitgestrekt midden in het bos – is er wel een bummer: er is geen restaurant of barretje. Dus liggen we op te warmen in ons tentje, doet Ilco nog een call voor zijn werk (het is vakantie, eikel) en spreken we daarna af met vrienden Aad en Milly die toevallig in de buurt zijn. Ook echte fietsers, maar zijn zijn met de auto, zitten in een huisje. We crossen door het bos naar een prachtige plek met een restaurant (Buien, zon, buien zon) en hebben een oip einde-middag-begin-avond. Dank je wel Aad en Milly.
Om 9 uur ’s avonds gaan we weer vroeger dan de kippetjes op stok – morgen weer een dag met onvoorspelbaar weer – fingers crossed