9e Fietsdag Schellbronn - Melchingen 93 km
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
26 Juli 2014 | Duitsland, Melchingen
Dag 9 26 juli
Van Schellbronn
Naar Schwabische Alp (Melchingen)
Afstand 93 KM
Vertrek 9:00
Aankomst 17:00
Het weer Bewolkt, fris. In de bergen in de wolken fietsen
Deze ochtend doen we het iets rustiger aan. Vicci gaf gisteren praktisch licht, zo moe was ze. Op de camping is een koffiebarretje, daar ontbijten we op ons gemak. Heerlijke koffie, da’s een goed begin van de dag. We rijden weg van de camping en na al het klimmen is het nu dalen.... en dan BOEM! weer klimmen, heel serieus klimmen. De koffie komt even terug, hmmmm. Dan komen we op een T-splitsing, waar we min-of-meer op de gok rechtsaf gaan. 12% naar beneden, woeeehaaaaa. Hopelijk zitten we goed – achteraf blijkt goed gegokt....pfffff.
Wat ondertussen echt geweldig is – de roofvogels. Continu circellen ze in de lucht en meer dan 1x vliegt er ééntje vlak voor ons op uit de bomen. Machtige beesten, misschien een verklaring waarom Duisters overal adelaars op afbeelden?
We golven door het landschap heen. Makkelijk is het nu niet meer, de serieuze beklimmingen volgen elkaar op en met name Vicci moet op haar tanden bijten om bij te blijven. Misschien helpt het als we ergens koffie met gebak doen – het is al 11 uur. In Altdorf stoppen we bij een leuke biertuin. “ Kunnen we wat drinken?” – “ Naturlich”. “ Heeft u er ook gebak bij?” – “ Nee, maar als je schnitzel wilt kan het wel” “ Pardon?? Het is 11:15” ..... Sja, op dat moment komen er twee mannen binnen met een fles sekt die open gaat en die lekker aan de patat met schnizel gaan.... om 11:15.... (Zaterdag is de favoriete dag van Duitsers om te balansen, alle calorien zijn geoorloofd)
Geen gebak dus, dan maar verder. Ondertussen komt uit de grijze lucht een miezer-regentje. Balen... De route voert verder door een natuurpark. Onverharde wegen met steenslag, klimmen, dalen, en vooral weer klimmen. Prachtige route, beetje jammer van het weer. Maar een week geleden reden we in de hitte, dit is 10x beter!
Dan rijden we Tubingen binnen. Een geweldig leuke studentenstad. Prachtig historisch centrum, heel erg druk op straat en wij slalommen daar tussendoor. Jammer van de regen, want het is echt een geweldig leuke stad. Hier kan je best een dagje blijven, maar wij willen door. Met enige moeite vinden we een plekje bij (weer) een Italiaans restaurant. Top-lunch, made-by-Italians. We likken de borden praktisch af, want hierna beginnen de Alpen officieel. Klimmen, klimmen tot en met de hoogste toppen van Oostenrijk, daar heb je een volle maag voor nodig.
Bye-bye Tubingen, we zoeken en vinden de weg naar het zuiden. ’t Regent ondertussen serieus, maar het is ook warm. We blijven rijden in onze hemdjes, geen regenjasjes aan. Vicci heeft het zwaar en Mila wil juist harder. Het is nu echt geen moment vlak meer, en het stijgt meer dan dat het daalt. De snelheid loopt terug, 4 uur op de camping gaan we niet meer halen... En om ons heen allemaal dreigende toppen waar de wolken tegenop klimmen. Het geeft de dichtbeboste heuvels een heel dreigend uiterlijk – en wij moeten daar naartoe. Geen wonder dat het hier Zwarte Woud heet, de bossen zien er donker en gevaarlijk uit.
Op 10KM voor het (geplande) einde komen de echte zware stukken. Ilco blijft bij Vicci rijden en zegt haar in zijn wiel te blijven rijden. Vicci zit stuk, maar doet haar best. Dit is vakantie... met z’n vieren beginnen we er aan, dus komen we ook met z’n vieren boven. Ondertussen dansen Nicolette en Mila met iets minder moeite naar boven. Mila zou eigenlijk nog veel harder kunnen maar heeft moeite een eigen tempo te houden. Vicci is op haar beurt aan het overleven. Aan de ander kant: Twee meiden van 12 en 9 met de fiets de Alpen over, met bepakking.... en geen klacht te horen, ondanks dat ze echt afzien. Top hoor, meiden.
Na een steile helling volgt een echte killer.... maar daar in de verte zien we de camping. Het is een schattig, simpel gebeuren. We besluiten hier onze rustdag te houden. Het weer is niet goed, de camping is wat amateuristich maar als we nog langer doorfietsen komen de meiden niet toe aan hun rust. De AlpenReuzen moeten nog komen. Desnoods morgen een hele dag in de tent boekje lezen, maar de rustdag is nodig. Vicci geeft praktich licht...
Mila en Vicci vinden het prima om even een dag aan te klooien .... morgen niet om 7 uur er uit.... En daarna is het nog maar 150KM, dan zitten we in Oostenrijk. 4Bietjes on the move, het gaat goed!
Van Schellbronn
Naar Schwabische Alp (Melchingen)
Afstand 93 KM
Vertrek 9:00
Aankomst 17:00
Het weer Bewolkt, fris. In de bergen in de wolken fietsen
Deze ochtend doen we het iets rustiger aan. Vicci gaf gisteren praktisch licht, zo moe was ze. Op de camping is een koffiebarretje, daar ontbijten we op ons gemak. Heerlijke koffie, da’s een goed begin van de dag. We rijden weg van de camping en na al het klimmen is het nu dalen.... en dan BOEM! weer klimmen, heel serieus klimmen. De koffie komt even terug, hmmmm. Dan komen we op een T-splitsing, waar we min-of-meer op de gok rechtsaf gaan. 12% naar beneden, woeeehaaaaa. Hopelijk zitten we goed – achteraf blijkt goed gegokt....pfffff.
Wat ondertussen echt geweldig is – de roofvogels. Continu circellen ze in de lucht en meer dan 1x vliegt er ééntje vlak voor ons op uit de bomen. Machtige beesten, misschien een verklaring waarom Duisters overal adelaars op afbeelden?
We golven door het landschap heen. Makkelijk is het nu niet meer, de serieuze beklimmingen volgen elkaar op en met name Vicci moet op haar tanden bijten om bij te blijven. Misschien helpt het als we ergens koffie met gebak doen – het is al 11 uur. In Altdorf stoppen we bij een leuke biertuin. “ Kunnen we wat drinken?” – “ Naturlich”. “ Heeft u er ook gebak bij?” – “ Nee, maar als je schnitzel wilt kan het wel” “ Pardon?? Het is 11:15” ..... Sja, op dat moment komen er twee mannen binnen met een fles sekt die open gaat en die lekker aan de patat met schnizel gaan.... om 11:15.... (Zaterdag is de favoriete dag van Duitsers om te balansen, alle calorien zijn geoorloofd)
Geen gebak dus, dan maar verder. Ondertussen komt uit de grijze lucht een miezer-regentje. Balen... De route voert verder door een natuurpark. Onverharde wegen met steenslag, klimmen, dalen, en vooral weer klimmen. Prachtige route, beetje jammer van het weer. Maar een week geleden reden we in de hitte, dit is 10x beter!
Dan rijden we Tubingen binnen. Een geweldig leuke studentenstad. Prachtig historisch centrum, heel erg druk op straat en wij slalommen daar tussendoor. Jammer van de regen, want het is echt een geweldig leuke stad. Hier kan je best een dagje blijven, maar wij willen door. Met enige moeite vinden we een plekje bij (weer) een Italiaans restaurant. Top-lunch, made-by-Italians. We likken de borden praktisch af, want hierna beginnen de Alpen officieel. Klimmen, klimmen tot en met de hoogste toppen van Oostenrijk, daar heb je een volle maag voor nodig.
Bye-bye Tubingen, we zoeken en vinden de weg naar het zuiden. ’t Regent ondertussen serieus, maar het is ook warm. We blijven rijden in onze hemdjes, geen regenjasjes aan. Vicci heeft het zwaar en Mila wil juist harder. Het is nu echt geen moment vlak meer, en het stijgt meer dan dat het daalt. De snelheid loopt terug, 4 uur op de camping gaan we niet meer halen... En om ons heen allemaal dreigende toppen waar de wolken tegenop klimmen. Het geeft de dichtbeboste heuvels een heel dreigend uiterlijk – en wij moeten daar naartoe. Geen wonder dat het hier Zwarte Woud heet, de bossen zien er donker en gevaarlijk uit.
Op 10KM voor het (geplande) einde komen de echte zware stukken. Ilco blijft bij Vicci rijden en zegt haar in zijn wiel te blijven rijden. Vicci zit stuk, maar doet haar best. Dit is vakantie... met z’n vieren beginnen we er aan, dus komen we ook met z’n vieren boven. Ondertussen dansen Nicolette en Mila met iets minder moeite naar boven. Mila zou eigenlijk nog veel harder kunnen maar heeft moeite een eigen tempo te houden. Vicci is op haar beurt aan het overleven. Aan de ander kant: Twee meiden van 12 en 9 met de fiets de Alpen over, met bepakking.... en geen klacht te horen, ondanks dat ze echt afzien. Top hoor, meiden.
Na een steile helling volgt een echte killer.... maar daar in de verte zien we de camping. Het is een schattig, simpel gebeuren. We besluiten hier onze rustdag te houden. Het weer is niet goed, de camping is wat amateuristich maar als we nog langer doorfietsen komen de meiden niet toe aan hun rust. De AlpenReuzen moeten nog komen. Desnoods morgen een hele dag in de tent boekje lezen, maar de rustdag is nodig. Vicci geeft praktich licht...
Mila en Vicci vinden het prima om even een dag aan te klooien .... morgen niet om 7 uur er uit.... En daarna is het nog maar 150KM, dan zitten we in Oostenrijk. 4Bietjes on the move, het gaat goed!
-
26 Juli 2014 - 20:55
Henk:
Er staat weer een heel verhaal op het laatste reisverslag van dag 9 en dat is weer met de nodige hobbels en dalen gelukt om de dag vol te maken. Nu besluit voor de rust dag op de kleine camping is waarschijnlijk wel een praktisch goed idee. De nekkenbrekers zijn de natuur en totaal andere omstandigheden als in ons eigen kikkerlandje. Goed dat er telkens toch weer eet en drinkgelegenheden zijn die open zijn gelukkig. In Duitsland hebben veel horeca gelegenheden een soort ruhe ( schrijf ik dat goed ) rust in het Nederlands en dan zijn ze gewoon een hele dag dicht. Vaak is dat de maandag. Zo wees er op berekend dat dit een rol kan spelen en zo eten en drinken wel eens wat lastiger kan worden. Hier hebben we vandaag geluk met het weer, in Overijssel weer zware onweersbuien met veel regen geweest die overlast gaven. Nou morgen dan een prettige pauze en rustdag voor jullie allemaal en hopelijk zo weer energie opsteken voor de Alpen die met rasse schreden naderen.
Groetjes voor jullie allemaal.
Opa Henk -
26 Juli 2014 - 22:24
Fred:
Ik vind jullie toppertjes hoor, respect
Groetjes,
Fred -
26 Juli 2014 - 22:27
Marian Middelbosch:
Ik vind het super van jullie meiden.geniet morgen van julie rustdag.doe maar gewoon een dag lekker niks.groetjes uit Schiedam. -
26 Juli 2014 - 22:34
Len:
Wat een kanjers zijn jullie toch... allemaal op je eigen wijze de TOP bereikt. Maar....het ergste moet nog komen de Alpen. Neem morgen lekker je rust...jullie hebben dit nodig. Hey Ilco misschien morgen wat foto's plaatsen dan hebben we er een plaatje bij!!
Fijne dag morgen en een dikke kus van mij voor jullie!! xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
