2e Fietsdag Issigeac - Fumel

Donderdag 25 juli 2013
Van Issigeac
Naar Fumel
KM 60
Start 8:45
Aankomst 14:00
Het weer Onbewolkt
38 graden (in de schaduw)

Heerlijk geslapen in die fantastische Bed & Breakfast. Vanmorgen 7 uur opgestaan en relaxed begonnen. Half uurtje later alle bagage naar beneden sjouwen en dan weet je het al: het wordt een hele hete dag.
Op het terras, onder een gigantisch doek, heeft de eigenaar een super ontbijt neergezet: 7 soorten hartig beleg, 5 soorten confiture, koffie, thee, choco, fruit, yoghurt, diverse soorten brood.... of we ook nog een eitje willen? Het blijkt dat we de enige gasten zijn, maar dat is aan het ontbijt niet te merken.
Hij doet ook nog ijsblokjes in de bidons – het wordt vandaag rond de 40 graden dus koud water kunnen we wel gebruiken. We vertrekken en moeten even zoeken – maar we gaan er maar van uit dat de Mio altijd gelijk heeft. Dat we daardoor beginnen op een grindpad mag de pret niet drukken. Het is nog vroeg en dat is maar goed ook, het is nu nog koel. Ondanks dat we thuis bedacht hadden dat deze regio wilden fietsen omdat de bergen minder hoog zouden zijn, zijn er wel heel erg veel hellingen die allemaal stijl zijn. Mila danst lekker naarboven (way to go!!) maar Vicci heeft nog wat hulp nodig. En dat bijduwen kost behoorlijk wat kracht. Toch is de snelheid best lekker en om 10 uur komen we in Villereal aan waar we – naast kuddes Hollanders – ook een gezellig centrum aantreffen waar we lekker wat koels drinken. Naast ons bijna alleen maar Franse mannen die allemaal bier of wijn nemen. 10 uur... Ilco droomt er bijna bij weg en verlangt nu al naar de eerste rustdag. Helaas, nu doen we het met colaatjes.
Naast het cafe ligt een supermarkt waar we twee pakken druivensap aanschaffen. Je weet immers maar nooit. En ondanks de ijsblokjes heeft het water in de bidons nu de temperatuur van lauw afwaswater bereikt. Nog 30-40 kilometer, en de temperatuur is al rond de 35 graden- dat wordt nog even afzien.
We kijken op de kaart en besluiten naar rechts te gaan – terwijl de Mio gilt dat we naar links moeten. “ Niet zeuren Mio, wij hebben de kaart”. Mio blijft maar klagen maar volgens de kaart (en Ilco) moeten we echt deze route volgen. Dat betekent klimmen, klimmen en nog eens klimmen.... en in de zon nu rond de 40 graden. Oef!! Even later roept de Mio dat we de route weer te pakken hebben. Da’s een hele geruststelling. We zien behoorlijk af en Vicci is wel heel dapper en geeft geen kik maar een meisje van 8 jaar op deze hellingen – dat is een heldendaad (of kindermishandeling). Mila heeft het makkelijk en zelfs nog tijd om af en toe een beetje ruzie te zoeken.
Nahijgend na een beklimming stoppen we in de schaduw en drinken we het eerste pak druivensap leeg. De Mio zegt dat we rechtdoor moeten. Daar ligt een soort van lelijke pukkel waar we hopelijk omheen gaan....
Helaas.... We klimmen om de Pukkel heen. Daar loop een weg naar links waarvan Ilco roept dat ‘ we die in ieder geval niet hoeven hebben.... toch? Dat ding is zo stijl, het lijkt wel een hele lange glijbaan. Daar kun je echt niet tegenop fietsen. “ Naar Links!” roept de Medogenlozze Mio..... Wat???? We durven de Mio geen ongelijk meer te geven maar dit is niet normaal: In de zon, uit de wind, met volle bepakking een helling van 15%. Na 200 – 300 meter geven we omstebeurt op. Dit is niet te fietsen, dat wordt lopen. Ook dat valt niet mee, maar achterovervallen op een helling is geen optie. Vicci heeft het zwaar en Ilco laat haar halverwege de helling in de schaduw zitten en loopt dan op en neer om haar (en haar fiets) op te halen. Dag 2 – en we zitten effe stuk.
Bovenop de Pukkel is het uitzicht echt fantastisch. En na afzien volgt dalen – en een beetje bijtrappen. We volgen de aanwijzingen van de Mio nu gedwee maar kritisch op. Als er een kortere weg volgens de kaart mogelijk is nemen we die, we hoeven echt niet elk toeristisch uitzichtpunt aan te doen.
Via een fietspad vanaf Fumel langs de rivier de Lot bereiken we de camping. Het is 2 uur en in de zon, uit de wind ruim boven de 40 graden. Vicci gaat even zitten en valt gelukkig net niet flauw. De eigenaar heeft bewondering voor ons maar vindt ons ook knettergek. Gelukkig komen er vaker fietsers langs, hij heeft er speciale plaatsen voor aangelegd.... en er is een zwembad. Een kwartier na aankomst liggen Mila en Vicci al in het water terwijl Ilco en Nicolette met de laatste energie in de volle zon de tenten opzetten. Maar dan is dat eerste biertje ook zoooo lekker.