17e Fietsdag Peschiera
Door: Ilco, Nicolette, Mila en Vicci van der Bie
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
17 Juli 2011 | Italië, Peschiera del Garda
We hebben besloten niet tot Verona te rijden vandaag, maar bij Garda (25 kilometer eerder) te gaan stoppen. De lange afstanden, de frustratie van het verkeerd rijden en de onvoorstelbaar lelijke omgeving, in combinatie met drukke wegen en nauwelijks fietspaden hebben invloed op onze ‘ zin’. En het moet wel vakantie blijven natuurlijk.
We rijden weg van de camping, waar we weer het gesprek van het ontbijt voor de italiaanse families waren. Na 2 kilometer moeten we al weer zoeken, het begint dus goed. Maar dan... een fietsbordje ‘ Brescia’ – de stad waar wij een eerste stop gepland hebben. We pakken het fietspad, dat na 200 meter een onverhard, stijl stijgend grindpad wordt waar je tot je trappers in weg zakt. Flink buffelen dus – en door een schakelfoutje schiet Mila’s ketting er af – dus Ilco weer tot aan z’n ellebogen onder de smeer. Maar goed, de bordjes volgen elkaar in hoog tempo op en voor het eerst lijkt fietsen in Italia mooi (en leuk) te zijn.
Dan hebben we het eerste ongeluk – Mila glijdt hard onderuit over een laagje grind op het wegdek. Oei! Oei! Bloedende elleboog en knie zijn het gevolg, en natuurlijk de schrik in de benen. We besluiten de bewegwijzerde fietspaden te laten voor wat ze zijn (al dat onverharde is niet fijn) en met een beetje zoeken komen we op de goede weg richting Brescia.
Dan – weer bij Mila- een stuk ijzerdraad in haar ketting en derailleur. Ilco mag het repareren dus nog meer smeer – maar het geluk lacht ons deze keer toe: we staan aan de rand van een afdaling bij een klein cafeetje. Dan maar meteen wat drinken en handjes wassen. Het wordt nog gezelliger als en italiaanse ouwe baas van 80 er bij komt zitten en gezellig meekletst. Fietsen in Italia kan zo leuk zijn. We zoeven naar beneden (even de weg kwijt....) en en andere seniore Italiaanse wielrenner wijst ons de weg. Leuk! We wisten al dat de afstanden van het boekje niet klopten, dus met 10 kilometer meer op de teller dan gepland rijden we het afschuwelijk lelijke Brescia binnen. In het nauwelijks minder lelijke centrum eten en drinken we wat en vragen we de weg. We komen uit op de doorgaande weg van Brescia naar Verona – gelukkig is het zondag, dus rustig, maar het is weer 30 kilometer lang industrie. Ilco op kop rijdt een hoog tempo om zo snel mogelijk hier voorbij te zijn. We rijden gemiddeld meer dan 20 per uur en zoeven Descenzano in. Daar wordt alles anders. Want we merken al snel dat “ echte “ toeristen met name aan Garda zitten. Het is een complete schok voor ons (bezweet, vermoeid, zwaar beladen op de fiets) tussen duizenden slenterende toeristen, stapvoets rijdende automobilisten en honderden soeveniershops en barretjes te rijden. Dit is het tegenovergestelde van onze vakantie....
We rijden Pesciera binnen, 25 kilometer voor Verona maar we stoppen er vandaag mee. De eerste camping... net laatste plaats vergeven – shit! De tweede camping.. nog een plek (en duurder dan dit zal het ook niet worden, auw!) Maar om iets over 4 uur zitten we dan lekker, hebben we 83 kilometer gefietst en gaan we uitzoeken wat de beste weg naar Venetie is. Even een beetje luieren dus, net als iedereen aan Garda doet.
We rijden weg van de camping, waar we weer het gesprek van het ontbijt voor de italiaanse families waren. Na 2 kilometer moeten we al weer zoeken, het begint dus goed. Maar dan... een fietsbordje ‘ Brescia’ – de stad waar wij een eerste stop gepland hebben. We pakken het fietspad, dat na 200 meter een onverhard, stijl stijgend grindpad wordt waar je tot je trappers in weg zakt. Flink buffelen dus – en door een schakelfoutje schiet Mila’s ketting er af – dus Ilco weer tot aan z’n ellebogen onder de smeer. Maar goed, de bordjes volgen elkaar in hoog tempo op en voor het eerst lijkt fietsen in Italia mooi (en leuk) te zijn.
Dan hebben we het eerste ongeluk – Mila glijdt hard onderuit over een laagje grind op het wegdek. Oei! Oei! Bloedende elleboog en knie zijn het gevolg, en natuurlijk de schrik in de benen. We besluiten de bewegwijzerde fietspaden te laten voor wat ze zijn (al dat onverharde is niet fijn) en met een beetje zoeken komen we op de goede weg richting Brescia.
Dan – weer bij Mila- een stuk ijzerdraad in haar ketting en derailleur. Ilco mag het repareren dus nog meer smeer – maar het geluk lacht ons deze keer toe: we staan aan de rand van een afdaling bij een klein cafeetje. Dan maar meteen wat drinken en handjes wassen. Het wordt nog gezelliger als en italiaanse ouwe baas van 80 er bij komt zitten en gezellig meekletst. Fietsen in Italia kan zo leuk zijn. We zoeven naar beneden (even de weg kwijt....) en en andere seniore Italiaanse wielrenner wijst ons de weg. Leuk! We wisten al dat de afstanden van het boekje niet klopten, dus met 10 kilometer meer op de teller dan gepland rijden we het afschuwelijk lelijke Brescia binnen. In het nauwelijks minder lelijke centrum eten en drinken we wat en vragen we de weg. We komen uit op de doorgaande weg van Brescia naar Verona – gelukkig is het zondag, dus rustig, maar het is weer 30 kilometer lang industrie. Ilco op kop rijdt een hoog tempo om zo snel mogelijk hier voorbij te zijn. We rijden gemiddeld meer dan 20 per uur en zoeven Descenzano in. Daar wordt alles anders. Want we merken al snel dat “ echte “ toeristen met name aan Garda zitten. Het is een complete schok voor ons (bezweet, vermoeid, zwaar beladen op de fiets) tussen duizenden slenterende toeristen, stapvoets rijdende automobilisten en honderden soeveniershops en barretjes te rijden. Dit is het tegenovergestelde van onze vakantie....
We rijden Pesciera binnen, 25 kilometer voor Verona maar we stoppen er vandaag mee. De eerste camping... net laatste plaats vergeven – shit! De tweede camping.. nog een plek (en duurder dan dit zal het ook niet worden, auw!) Maar om iets over 4 uur zitten we dan lekker, hebben we 83 kilometer gefietst en gaan we uitzoeken wat de beste weg naar Venetie is. Even een beetje luieren dus, net als iedereen aan Garda doet.
-
17 Juli 2011 - 16:30
Tassie:
Leuk! wij zater vorig jaar in Pesciera :-) nog steeds onvoorstelbaar dat jullie daar per fiets zijn gekomen.. Vond het met de auto al een bloed eind !!
Succes hoop dat het snel een beetje mee gaat zitten en jullie ook nog een beetje bij kunnen komen voor de terug reis.
Dikke kus -
17 Juli 2011 - 17:35
Martin:
'K begrijp nu je sms-je Ilco, zo is het niet leuk. Sterkte voor de komende dagen allemaal en ik hoop voor jullie op goed fietsweer en louter afdalingen. -
17 Juli 2011 - 19:00
Len:
Pff lieve kinderen, vinden jullie dit nog wel leuk? Hoop echt wel dat je de laatste dag(en) nog een beetje relax kan zijn voordat jullie weer teruggaan! Maar ik moet wel zeggewn datr ik jullie allemaal kanjers vind!! -
18 Juli 2011 - 08:21
Wil:
De aanhouders winnen en jullie WINNEN super. Geniet even van de rust aan Garda. En een dikke kus op de knie van Mila.XXXX -
18 Juli 2011 - 17:27
Marjacobob En Jelle:
Wij volgen jullie avontuur nog steeds, maar niet vanuit Vlaardingen. Dankzij het internet konden wij zien dat het weer in NEderland *** is. En met dank aan Elles kunnen wij nog wat langer in frankrijk blijven. Maar ook daar is het hard zoeken naar de zon. Vandaag gekano'd in de Tarne en morgen ons geluk proberen aan de cote d'azur.
Gaan we morgen dan tegelijk chillen in de zon???
dikke kus van ons vanuit Mil(l)a(u) -
18 Juli 2011 - 19:27
Richard, Astrid:
Wij lezen ook jullie verslagen dit is echt grote klasse van jullie allemaal.
Wij wensen jullie veel geluk, plezier en mooie omstandigheden bij het verdere verloop. Maar RESPECT!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
