7e Fietsdag Velle

Vanmorgen idyllisch wakker gewordne met de haan die om 4:30 liet horen dat hij er was. Geen oog meer dichtgedaan maar slapen op de boerderij was een groot avontuur. Je raakt vanzelf gewend aan de boerenlucht (een mengsel van verschillende soorten stront, hooi en zure melk) en daar ga je van genieten. De meiden natuurlijk meteen weer met de poesjes en als laatste – we hoeven niets te betalen! De boer en boerin vinden het geweldig wat we doen. Bon Voyage!
De knie van Ilco doet maar een beetje pijn. We gaan heuvel op, heuvel af in een lager verzetje, dus lager tempo. Na iets mer dan 30 kilometer nemen we wat te drinken en dan begint Ilco’s knie goed op te spelen. En er staan ons nog wat hellingen te wachten. Toch maar in een kleiner verzet omhoog. Mila krijgt ineens last van haar plassertje – ze heeft te weinig gedronken de afgelopen dagen en dat voelt vreselijk pijnlijk. Maar na een paar heuvels afzien krijgen we een lekkere afdaling en de eerste bordjes Nancy. Alles gaat goed! We peddelen langs de weg die we normal kennen van de route naar de wintersport in de Alpen. Het is warm en we rijden zonder problemen Nancy binnen. Wat een ontzettend leuke stad. Prachtig oud centrum, veel terrasjes en een hele leuke sfeer. Nog maar 25 kilometer naar Flavigny sur Moselle, wat een prachtige naam. Daar zal een mooie camping zitten! We eten Libanees, lekker uitgebreid, en stappen op de fiets. HET IS NIET WAAR! Ilco’s achterband is weer leeg! Weg met dat rotding en een nieuwe er op. Maar het pompje komt niet ver genoeg om de band hard te krijgen, dus naar een lokale Renault garage waar allebei de banden meteen opgepomt worden. Echt alle cliché’s over Fransen hebben we de afgelopen 2 jaar overboord gezet. Wat een aardige mensen!
Het begint te sputteren – en harder en harder te regen. We knallen door, Ilco met een pijnlijke knie, moeten weer eens omrijden omdat een weg ineens ophoudt en zo langzaam maar zeker wordt het echt noodweer. Nog 5 kilometer, nog 4 – iedereen is door- en door koud en nat…. niet leuk meer…. Daar is Flavigny. Even de weg naar de camping vragen….NEE… die is sinds dit jaar gesloten. De eerstvolgende camping is 10 kilometer verderop. We ploeteren door keiharde wind tegen en noodweer over een drukke weg, zien een andere camping die ook gesloten is, en komen aan in Velle. Een grasveldje langs de Moezel is een camping en dat is ook het hoogtepunt van het dorp. 2 douches en toilet, een kantoor voor de beheerder… that’s it. We kunnen gebruik maken van een hokje om droog te zitten. Kroegen of winkels zijn in geen 20 kilometer te bekennen. Dat wordt de noodvoorraad aanspreken. In de stromende regen tentjes opgezet, warm gedouched en nu in een hokje wederom terug naar de basis. We hopen dat de volgende camping super touristisch is en we gaan kijken hoe we een rustdag in kunnen lasten. Morgen wordt de 8e achtereenvolgende fietsdag – we verdienen een momentje luieren vinden we.