Dag 20: Naar Huis

Vrijdag 17 augustus
Naar Huis
Weer: Zon en wolken bij vertrek regen

Onze eco-villas zijn geweldig. Het uitzicht is fantastisch, de wolken blijven achter ons in de bergen hangen. We hebben overal ramen en openstaande schuifdeuren - het geluid van de branding in de baai onder ons, het ge-humhum van dieren in de jungle, de sloom wapperende witte doorzichtige gordijnen maken de nacht sprookjesachtig.
Onze douche en toilet bevinden zich buiten - binnen de muren van de villa maar buiten de glazen wanden - allemaal heel eco. ‘s Nachts naar het toilet gaan met wat bijgeluiden? Heel het resort wakker! We houden allea dus lekker op...

Mila en Ilco staan om 6 uur op voor de zonsopgang. Er zijn wel wolken maar dat maakt het eigenlijk nog mooier. En de gigantische vulkaan is nu ineens zichtbaar - heel erg dichtbij. Pijn in onze nek van het omhoog kijken, en gisteren was ie nog in de wolken gehuld. Best luguber eigenlijk, want alle rotsen zijn hier ook pikzwart, allemaal gestolde lava. Alles is vernietigd en ontstaan na de enorme uitbarsting van 1963. Hindu’s vinden dat prachtig - creatie, transformatie, vernietiging. Dus is ook de vulkaan heilig.

Vicci heeft al 3 dagen niets gegeten en nog steeds buikkrampen. De hele dag gaat aan haar wat moeizaam voorbij. Ze moet eten (Ilco vertelt dat 10x heel subtiel) want om het half uur valt ze bijna flauw. Dus wordt Vicci onder de douche gezet en moet ze drinken. Langzaam knapt ze op en rijden we naar het vliegveld. Met moeite redt ze het door de 8x paspoort en bagage controle, en dapper ligt ze languit in een stoel als de rest aan gigantische hamburgers zit (westerse prijzen, hamburger 12 euro). Uiteindelijk gaat Vicci aan droge biscuit met cola ... hmm smullen. Maar van spierwit en geel krijgt Vicci langzaam weer kleur.

We hebben 3 geweldige weken achter de rug en nu nog 24 uur reistijd om na te genieten.

Temirah Kasih!