Dag 17: Singaraja - Ubud

Dinsdag 14 augustus
Van: Singaraja
Naar: Ubud
Weer: Zon en warm. Soms een lekker wolkje

Mila heeft hetzelfde virus te pakken als Ilco. Steken en buikkramp en als er niks meer inzit komt er niks meer uit. Mila gaat nu de 2e dag in, dus kan nog even duren voordat het echt over is. Het is zelfs zo erg dat ze de hele dag geen zin heeft om op haar telefoon te kijken... dat wil wat zeggen!

Komang de Driver is ruim op tijd en zodra we door de poorten van ons kamp naar buiten rijden zijn we meteen weer in de echte wereld.
Die wereld staat volledig in het teken van 17 augustus, Onafhankelijksdag in Indonesie. Per dag nemen de festiviteiten toe. In ieder dorp wordt het marcheren voor de vlag geoefend en er zijn talloze sportwedstrijden en culturele gebeurtenissen.
En hoe dichter bij 17 augustus, hoe beter de Hindu goden je gezind zijn. Dus veel bruiloften, maar nog veel meer crematies. Omdat cremeren duur is worden doden vaak snel begraven en dan kan het soms wel jaren duren voordat de familie geld heeft voor de verbranding. Vaak worden meerdere crematies van meerdere families gecombineerd. En die tijd is nu aangebroken. In elk dorp en stadje loopt de complete bevolking er tiptop bij. Dat gaat om honderden en soms duizenden mensen. Wegen zjn chaotisch, op straat wordt geofferd. En aan de rand van de stad zijn de vuren waarin de lichamen van de overledenen verbrand worden - de brandende kisten zijn duidelijk te zien.

Vandaag is het de 14e. De komende dagen worden deze en andere festiviteiten alleen maar grootser. We hadden nog een paar tempels op het programma staan voor donderdag, maar we vragen ons af of dat wel zin heeft. En de 17e moeten we naar het vliegveld - hoe goed gaat dat bereikbaar zijn? We zien wel.

De weg van Singaraja voert door de vulanische bergen. Die zijn uiterst vruchtbaar - veel specerijen, fruit en groente groeit langs de weg. Kruidnagels, avocado, mango, cashewnoten, tabak en nog veel meer. Al urenlang ruiken we de sterke geur van kruidnagels die overal langs de weg liggen te drogen. Heerlijk!

Nu is het oogsttijd voor kruidnagels en mango’s. Langs de weg liggen bamboepalen van 20-30 meter lang, waar wat kleine houten pinnen doorheen geslagen zijn. Deze gigantische een-potige ladders worden tegen de boom aangezet en als artiesten klimmen mannen omhoog, zak om hun nek om te oogsten. Levensgevaarlijk werk, dat wel goed betaald. Fascinerend maar doodang om te zien. Hierbij lijkt Cirque du Soleil een amateur-gezelschap.

Terug naar Ubud over wegen die we 2 weken geleden gefietst hebben. Na de indrukken van de afgelopen weken is Ubud uiterst relaxed. Veel toeristen die allemaal op hun manier Bali ondergaan. Veel is hier niet hetzelfde als massa.

Wij hebben een een paar waanzinnige huisjes in de jungle. Via een voetpaadje komen we bij Nicks Hidden Pensions. Awesome en Amazing, huisjes en zwembad tegen een berghelling in de jungle, maar het drukke centrum van Ubud is nog geen 15min wandelen. We hadden graag Lombok meegemaakt, maar het alternatief is elke keer geweldig!

We shoppen wat waarbij Vicci haar eerste afding-ervaring opdoet. Ze krijgt er bijna 50% van af. Zelf vind ze het vreselijk maar het smaakt naar meer.
Morgen dan eindelijk Yoga - hopen we...