Dag 14:Tabanan

Zaterdag 11 augustus
Waar: Tabanan (Bali)
Weer: Regen regen regen s middags bewolkt

Correctie: De ceremonie gisteren was een Koninklijke Bruiloft. De tempel is namelijk ook een paleis van een van de 10 Royal Famiilies op Bali.
Als we gaan eten komen we midden in de ceremonies terecht. Deze koning is namelijk eigenaar van alle omliggende grond, inclusief de villa’s en de rijstvelden. En net als bij ons moet een paleis onderdeel van de samenleving zijn, dus staan letterlijk alle deuren open.
Wij zijn de enige non-locals en er wordt verzocht geen foto’s te maken. Er lopen wel diverse andere professionele crews rond die de fascinerende rituelen vastleggen. Er is een orkest van mannen in traditionele kleding die muziek maken waar voor ons geen touw aan vast te knopen is. Danseressen voeren op de maat hiervan traditionele dansen uit. En tegenover de danseressen, afgezonderd van andere gasten, op de versierde entree van de tempel zit het koninklijk paar aan de maaltijd. De hele vloer is bedekt met rozenblaadjes. Het is net of we in een sprookje beland zijn.

En dan komen er een paar als Fransen vermomde varkens langs. De Zeug (vrouw, vet en lelijk) staat vlak voor de neus van het paar en filmt en fotografeert alsof dit Disneyland is. Twee Zwijnen (mannetjes, dik, vies knorrend en behaard) komen net uit het natuurbad. Met handdoek om de middel en ontbloot, bleek en vadsig bovenlijf lopen ze eerst even voor het bruidspaar langs de tempel in, pakken daarna naast de troon hun slippers en joelen vervolgens halfnaakt het bruidspaar toe.
Deze Franse Varkens denken echt dat dit een franse braderie is. Subtiel worden ze weggeleid door de begeleiding van de royals. Daarna moeten ze publiekelijk, buigend op hun knieen hun verontschuldigingen aanbieden en respect tonen aan het paar. Uitermate vernederend dus prachtig om te zien. En ook dan lijkt het er op dat dit hun laatste nachtje als gast op het koninklijk complex is- de royal begeleiders blijven ze terugroepen. Wij hopen eigenlijk op lijfstraffen. Adieu, Bali Bastards!

Deze ochtend is het noodweer. De badkamer zo groot als een dorpsplein heeft deels een open dak. De regen klettert daar naarbinnen. Apart om in de regen onder warme douche te staan.
Het regent zo hard dat alle irrigatie kanaaltjes en suffe riviertjes ineens woest kolkende stromen worden. Prachtig allemaal en zonder regen geen rijst - maar het gooit ons idee voor de dag wel door elkaar.
De villa en uitzicht maken veel goed (blijkt UNESCO beschermd te zijn, verboden voor massa toerisme)

De darmen van Ilco zijn pijnlijk en van streek. Na het ontbijt lijkt het beter te gaan en samen met Mila gaat hij op weg naar de dichtstbijzijnde ATM. Ze lopen door de prachtige kampong met schitterende Balinese familiehuizen (dus ontelbaar veel tempels en beelden). Het dorp ligt op zijn beurt weer prachtig tussen jungle en rijstvelden. En om het sprookje af te maken: Mila heeft haar telefoon niet bij zich dus is het lekker kletsen met z’n tweeen. Zo maar een vader-dochter moment.
We lopen langs talloze werkplaatsen waar beelden en andere onderdelen voor tempels worden gemaakt - allemaal met de hand en niet arbo-verantwoord. We worden als Bule’s (bleekscheten) vriendelijk begroet en aangemoedigd. Hier komen niet veel toeristen en zeker niet lopend.
Dan begint het te regenen en hard te regenen. Het is maar een klein stukje rennen naar afdakje... maar Ilco’s darmen trekken dat niet....

Lang verhaal kort: Als ze teruglopen naar de villa (door de regen) roept Mila “pap er zit een lelijke vlek op je kont”. Helaas...
De rest van de ochtend hangen we een beetje voor onze villa’s en loopt Ilco af en toe naar binnen. Darmen komen tot rust, en wij ook.

Enige stress die we hebben: foto’s op de blog plaatsen lukt niet.....

Om half 3 vertrekken we voor een fietstocht door de rijstvelden om te eindigen bij Tanah Lot, het wereldberoemde tempelcomplex. De tempels en huizen zijn soms weer van overtreffende schoonheid. De rijstvelden zijn overal, en - het is vandaag zaterdag - genoeg traditionele Balinese bruiloften. De enorme regen heeft het laatste deel van de tocht (paadje tussen rijstplantages) veranderd in een survival. Onze wielen verdwijnen diep in de modder. Zo diep dat we stukken door de bagger moeten lopen. Regen komt hier zelden voor in de zomer... dat hebben we vaker gehoord. Ligt het aan ons, zijn wij Bad Karma? Aan het einde van het pad is een bruggetje over een flink stromende rivier waar Gusti de Gids de vieze voeten van de dames wast.

Dan vanuit het niets staan we voor Tanah Lot... prachtig en toeristen hotspot. Duizenden Bule’s zwerven er over het terrein en door de tempels. 95% strandganger op dag-trip. Wij ergeren ons aan het dierenmisbruik dat we overal zien en voelen ons niet passen tussen deze fastfood vakantiegangers. Het is zo zonde dat deze heilige grond als pretpark misbruikt wordt. De meiden zuchten wel 10x : “we missen Flores, we missen Jimmy”

Niet iedere dag kan een hoger hoogtepunt zijn. Morgen naar de noordkust!