6e Fietsdag Warburg - Witzenhausen

Datum 15 juli
Dag 6
Van Warburg
Naar Witzenhausen
Afstand 108 KM
Vertrek 8:15
Aankst 15.45
Weer 18 graden, wind mee, grijs - later op de dag zonnetje
Bonus Fantastische route!

Oma van gisteren was dus de heks uit Hans en Grietje. Ze heeft voor ons gekookt en stopte maar niet met haar verhalen - Beatrix heeft bij haar gegeten, de route naar

Praag is een makkie, ze wil een neger in de kelder die fietst zodat ze electriciteit heeft (ja, echt!), en ze stopt maar niet met praten. Vervolgens belazert ze ons

(34 euro voor 1 nacht) maar omdat we bang zijn dat ze ons anders op eet (wat hebben we eigenlijk gegeten??) betalen we maar. Vanmorgen hing ze met haar hele boezem,

ontplofte grijze kapsel en toverkollen-oogjes alweer uit het raam - of we niet wilden blijven. Nou nee dus, wegwezen!!
Het was koud en grijs toen we vertrokken en dat blijft het tot in de middag. Beetje miezerregen, 17 graden en zwaar bewolkt maar: weer wind mee! Onze tocht gaat eerst

langs de Diemel. Schitterende heuvels en kleine bergen afgewisseld met typische bergdorpjes in vakwerkstijl. Het zijn net ansichtkaarten waar we doorheen fietsen. Maar

net als in kaarten gebeurt er in die dorpjes helemaal niks: geen bakker, geen pomp, geen koffiehuis. Na een uur fietsen we eindelijk door een gehucht (uit 1106!) met

een winkel. Snel maar broodjes gekocht die 2 weken geleden nog vers waren, en wat drinken uit een pak. Winkelvoorraad is meteen op. Thuis zouden we dit niet weg

krijgen maar nu is het heerlijk. Omdat we regelmatige pittige hellingen hebben moeten we wel wat eten. Een half uurtje verder komen we bij het laatste echte dorp voor

30 kilometer: Trendelburg. Een kasteel bovenop de helling kijkt op ons neer. Omdat we toch echt iets meer willen eten, slaan we linksaf en HOPPPAAAAA steil omhoog.

Afzien tot je kotst! Maar we leven alle vier nog als we boven komen - van beneden af ziet het er beter uit, helaas. Maar er zit een bakker met waanzinnige taarten, dus

doe ons allemaal maar een familiestuk en een grote koffie. Dan eten we het in de kerk-tuin tegenover de bakker lekker op. Dit keer smaakt alles wel super, alleen lopen

er af en toe mensen langs in winteroutfit terwijl wij met blote armpjes zitten.
Steil omhoog betekent ook weer keihard naar beneden. De weg slingert langs de rivier de Diemel en af en toe hebben we stevige klimmetjes waar we allemaal even flink

schelden. Het pad is prima - vooral als je van mountainbiken houdt. We stuiteren met hoge snelheid door de bossen en de vallei, af en toe een ansichtkaart dorpje en

Garmin en Boekje zijn het eens. Iets over 11 uur bereiken we Bad Karlshafen, waar de Diemel in de Weser stroomt. Vanavaf hier volgen we de Weser - en het is nog iets

meer dan 40 kilometer naar Hamm. Munden, waar we willen lunchen. Als dat lukt, hebben we er al 85 opzitten en moeten we er nog maar 20.
We volgen de Weser 10 kilometer, daarna moeten we oversteken met een pontje. Als we aankomen staat de brandweer ook te wachten, maar pontje ligt aan de overkant en

beweegt niet. Uiteindelijk geeft de brandweerman (Mila vindt m leuk!) aan dat we de pont 2KM verderop moeten nemen, deze gaat even niet. OK, doen we!
Op het stuk naar het volgend pontje komen we 10tallen fietsers tegen - de helft eBike, 80% bejaard. Kudo's voor die paar vadersen zonen en gezinnen zoals wij (allemaal

stroom-loos!) Bejaarden prima, maar de aarde draait sneller dan zij fietsen....
We komen aan bij het volgend pontje: Zelfde brandweerjongen staat te wachten. Aan de overkant Politie, Ambulances, Brandweer, in het Water 2 bootjes en duikers die

bezig zijn met een body-bag. Er is een ongeluk gebeurd en iemand is verdronken. Recht voor onze neus is hij gevonden (dood) en ze halen m nu uit het water. Erg

triest...
Hamm. Munster is nog 31 kilometer. Vicci en Mila blijken tijdelijk doof te zijn - als we voorbij een klosster fietsen zit daar tegenover een oersaai restaurantje voor

schijndoden en ouder. Maar de mededeling dat we daar dus niet gaan eten valt even helemaal verkeerd bij de dames. Met name Vicci moet even een half uurtje schakelen

voordat ze daar overheen is.
Eerlijk is eerlijk - we hebben nu bijna 80KM gefietst, bijna 60 sinds de laatste maaltijd (taartjes) en het is nu 1 uur in de middag. We hebben allemaal honger en de

route is niet makkelijk: Het is nog steeds fris en we hebben pittige steile klimmetjes, maar wel de wind in de rug.
Maar dan rijden we Hamm. Munster binnen. Alsof je een enorme versie van een ansichtkaart of Disney-dorp binnenfietst: Allemaal schitterend gerestaureerde

vakwerkhuizen, het vloelt alsof je 500 jaar terug in de tijd gaat. En... toeristen genoeg, dus restaurantjes genoeg. Dus wat doe je als je al 4 dagen door Duitsland

fietst? Natuurlijk: SCHNITZEL!!! Heerlijk, zo'n maat-47 achtig formaat, superlekker! Even lekker relaxen, maar we moeten nog wel 20 kilometer.
Bij het wegrijden slaagt Mila er in om voor het volle terras aan de ene kant op te stappen en direct aan de andere kant van haar fiets weer te vallen - alle leuke

jongens schieten te hulp (dat laatste is de fantasie van Mila) en er wordt wat gelachen. Zonder schade fietsen we Hamm. Munster uit en vervolgen de prachtige route.

Weetje: Winterberg ligt hier dus niet ver vandaan, dan snap je hoe het hier glooit.
De laatste 20 gaan heel makkelijk, Witzenhausen is een leuk dorp maar.... geen supermarkt te bekennen. En na 108 kilometer gaan we echt niet meer zoeken. Toch weten we

zeker dat toeval niet bestaat want wat zit er naast de camping? Een Biergarten waar de daghap is "SCHNIZEL". Dan maar weer niet koken.
Nu even uitrusten, morgen korte dag en beetje rustig aan doen. Daarna volgen er weer zware dagen. En... de zon is doorgebroken aan het eind van de middag - Viva

4Bietjes