3e Fietsdag Olfen - Vinnum

Datum 12 juli
Dag 3
Van wesel
Naar Vinnum
Afstand 93 KM
Vertrek 9:00
Aankst 16:30
Weer Fris begin, daarna 20 graden, wind mee, beetje bewolkt
Bonus -


Zoals we gisteravond al merkten: De camping bij Wesel is goedkoop en gigantisch - dus dat trekt een bepaald soort mensen aan. De types die hard werken, maar op vakantie nog harder zuipen. Blijkt dat wij onze tentjes naast zo'n groep hebben gezet. Gemiddeld 50% overgewicht, multi-tattoo's, roken, vroeg drinken, onhandelbare K!-kinderen en vanaf 5 uur samen dode varkens op een gril smijten. lallen en lachen-joh! 't is Bo-Bo-Russia, ze zijn allemaal fans van B.Dortmund aan de vlaggen, shirts en tats te zien. Feestje gaat door tot later dan wij instorten - maar voor de rest zijn het vast lieve mensen.
Deze ochtend nog zo'n fijne: Omdat je of een kater hebt of gewoon bejaard bent, ga je niet voor 8 uur douchen of desnoods tanden poetsen. Dus is de wasgelegenheid

gewoon dicht. Kortom, de groot en goedkoop is niet goed.
Gelukkig heeft de bakker op het kamp heerlijke taartjes en lekkere koffie, dus dat gedeelte van de start is wel OK. Kunnen we om 9 uur eindelijk vertrekken.
Het is maar een klein stukje naar Wesel, waar het lijkt of ze de Biergarten uitgevonden hebben. Er zijn er zeker 20 langs het water, en allemaal even groot. Dat zou

een leuk gespreksonderwerp kunnen zijn maar Ilco en NIcolette hebben een doorlopend meningsverschil over de route. Ilco heeft kaart en kijkt naar de bordjes, Nicolette

fietst als laatste en heeft de Garmin. Veel te vaak rijdt Ilco een straat in en dan komt van achteren door "Volgens Mr Garmin moeten we hier naar links" . Ilco gaat

daar dan weer helemaal niet relaxed mee om, waardoor er voor 10 uur al twee keer een Duitser het gevoel heeft tussenbeide te moeten springen om erger te voorkomen.

Kortom, Mr Garmin drukt weer aardig zijn stempel op de dag.
Ondanks Mr Garmin en de gebruikelijke route-ruzies hebben we het prima naar ons zin. De route is weer prachtig. We verlaten de drukke Rijn en rijden nu kilometers lang

langs de Lippe en/of het Lippe Kanaal. Glooiend, kronkelend en af en toe rustige dorpjes. Ilco heeft nog wel wat last van holtes en longen en produceert indrukwekkend

groen/geel/rode klodders. Helaas gaat het snuiten z'n neus fout: Eerst op z'n eigen wang en hand en het wegwerken eindigt vol op Vicci's voorhoofd WAAAAHHHBAAAHHHHH.

Ilco voelt zich prima en heeft de slappe lach, Vicci moet het allemaal even verwerken.
Sowieso hebben de meiden af en toe een momentje voor zichzelf nodig. Pubers blijven pubers, fietsen met je ouders kan best avontuurlijk maar ook zo un-cool zijn. Wat

moet je vertellen als je thuis komt "Gefietst met mijn Ouders" Deze en andere grote vragen houden de meiden wel iedere dag bezig, bonuspunten of niet.
De route gaat dwars door bossen en pakt af en toe onverharde wegen. Tot onze stomme verbazing roept Garmin dan af en toe dat we een zijweg in moeten slaag terwijl die

er helemaal niet is, alleen maar bush-bush. Of hij vraagt ons door een weiland heen te fietsen terwijl de weg er omheen loopt. Omgaan met Mr Garmin is zoveel

moeilijker dan praten met twee puberdochters ... Waarschijnlijk doet Ilco of Nicolette Mr Garmin deze vakantie nog iets vreselijks aan.
Na een kilometer of 50 staat er een bord met op de paal een knalgele sticker "Route naar Praag". De schrijver van ons boekje heeft de route bewegwijzerd. Top! Daar

moet een foto van gemaakt worden. Ilco wijst naar de sticker. Nicolette maakt een foto en zegt dan "zo zien ze je buikje" ... Dankjewel, graag bewijsmateriaal

vernietigen. Ilco houdt zijn buik in, pakt zijn fiets op en .... plop .... het achterwiel stuitert op straat. Blijkt helemaal lost te zitten. Hoe lang zou hij daar al

mee gefietst hebben? dat had echt heel vervelend kunnen aflopen allemaal ...
Wiel vastgezet en lekker doorknallen. Het kanaal wordt wel wat saai, maar het fietst heerlijk. Om ongeveer half een bereiken we het Anton Pieck achtige dorpje Haltern.

Vanzelfsprekend moet er eerst even strijd gevoerd worden waar we gaan eten, maar uiteindelijk zitten we en relaxen we met een lekkere lunch. We hebben er bijna 60

kilometer op zitten, nog 30 hierna. Helaas leidt relaxen to stramme spieren en met name overgevoelige damesbillen. Klagend en kreunend worden de eerste kilometers

vanuit Haltern afgelegd. Het is even zoeken (Garmin stuurt ons 2 keer het struikgewas in) maar uiteindelijk rijden we weer als een sneltrein langs het kanaal. Bij

Ahsen en Eversum (wie kent het niet) worden (door het boekje!) definitief het bos ingestuurd. Hotseknotsend rijden we over een onverharde maar schitterende route. Het

is de afgelopen kilometers ook lekker gaan glooien, met de mountainbike zou dit pad beter te doen zijn. Gelukkig valt er niemand, bewateren onze dames tijdens een stop

de bosjes en dalen we heel hard af naar een plek in de middle-of-nowhere. Boekje en Garmin geven geen antwoordt waar we zijn, dus PRATEN Ilco en Nicolette met

STEMVERHEFFING omdat ze HET NIET EENS zijn over de ROUTE.... !!!! Mokkend gaat Ilco akkoord met de richting die Nicolette voorstelt. Hij scheldt nog een keer heel hard

omdat het volgens hem niet klopt. Nicolette bijt hem toe dat we nog even door moeten fietsen en .... ja hoor.... daar is de route weer.
Linksaf langs watertje, Mr Garmin waarschuwt ons voor een te vroege afslag (dankjewel), we rijden over een brug, negeren een bord en volgen de aanwijzingen van Boekje

en Garmin, die het helemaal eens zijn. We zijn zo blij met Garmin dat we Boekje even negeren en rijden blindelings een boeren-erf op. (Boer boos, snel wegwezen). We

schelden op Garmin en volgen Boekje ... om via een onverharde weg keihard een bouwplaats op te rijden waar ze de brug aan het bouwen zijn die wij hadden meoten nemen.

Dan maar weer terug, Nicolette zegt nog iets over dat bord dat Ilco negeerde (sfeer daalt) en we volgen de Umleitung die op het bord aangegeven stond. Nu rijden we wel

over een brug. De meiden hebben de afgelopen dag geen enkele keer geklaagd en doen dan ook nu niet! Maar ze willen wel zo snel mogelijk naar een camping.
De camping ligt compleet verscholen en wordt zo te zien gerund door bejaarden. Vanuit een van de tientallen stacaravans komt een soort van beheerder gekropen die ons

vriendelijk helpt. Er is hier voor de rest dus helemaal niks, de lokale kroeg is kleiner dan onze toekomstige kelder. Maar we zijn moe, de douches zijn goed, het was

een prachtige tocht en we hebben bejaarden als buren, geen Borussen. Zal wel weer vroeg slapen worden vanavond.....