5e Fietsdag London - Canterbury
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
19 Juli 2015 | Verenigd Koninkrijk, Canterbury
Datum 18 juli
Van London
Naar Canterbury
Vertrek 8:30
Aankomst 16:30
Afstand 106 km
Het Weer Prachtig weer en ongeveer 25 graden
Bijzonderheden Never trust a Garmin!
Een doodstille ochtend die niet verstoord wordt door de wekker van Vicci. Heerlijk! Het is fris, want het is onbewolkt. Dus staan we om 7 uur op, op het gemak douchen en dan weg. De meiden hebben er zin in. Laten we eerst een goede koffie halen bij het koffietentje dat we bij het station gezien hebben. Dat is wel de heuvel naar beneden…. Heel hard… Hopelijk zegt Mr Garmin dat we straks niet meer omhoog hoeven. Een heerlijke koffie en een lekker broodje verder weten we beter: we moeten over de heuvel. En nog veel hoger… terug voorbij de camping en steil, steiler steilst. Nicolette kosts bijna haar ontbijt er uit en we zijn allemaal blij dat we geen eggs ’n sausages genomen hebben. Dit zal toch geen voorbode zijn van de hele dag? De eerste 10 minuten zien we al meteen zo vreselijk af.
Bovenop de heuvel is het prachtig. De armoedige, 19e eeuwse arbeiderswoninkjes maken plaats voor prachtige villa’s. En het is nog vroeg, London wordt wakker dus we hebben de weg voor ons zelf. Dat is wel lekker, want om de 5 minuten worden we er aan herinnerd dat wij (en niet zij) aan de verkeerde kant van de weg rijden.
We vinden de National Route No1 en besluiten die te volgen. Soms negeren we daarbij Mr Garmin, die zoals gebruikelijk bokkig reageert. Hij gooit weer 2 routes door elkaar. Wij besluiten de wijsheid van de Londenaren voorrang te geven en volgen de National Route. Daarbij rijden we af en toe op een soort snelweg, af en toe door het gras en soms zijn we het even kwijt.
Soms zijn de engelse routemakers het ook even kwijt. Hoe vaak we wel niet naar de overkant van de weg moeten en dan weer terug. Of dat we midden op de weg op een eilandje stil moeten staan omdat ze geen groene golf kennen. Sowieso moeten fietsers extreme lang wachten voor het stoplicht. Zeker weten dat STOPlicht een Engelse uitvinding is.
London uit is net zo lang en net zo lelijk als London in. De buitenrand is een endeldarm van ellende, we zijn blij als we na anderhalf uur fietsen echt de rand bereikt hebben. De dames moeten plassen en ook die schaamte ben je snel voorbij: twee fietsen tegenover elkaar en hurken maar (No Pictures Please)
De eerste stad na London is Gravesend. Mr Garmin stuurt ons links, wij gaan rechts. Die krijgen we later nog terug…. Over Gravesend: Een stad heet niet voor niets Graf-Einde. Als je alles gehad denkt te hebben kwa treurigheid: Ga daar eens kijken… Industrieel Erfgoed op zn lelijkst. Maar… na Graf komt Nieuw Leven…. We rijden Kent binnen. Rollende goudgele heuvels, prachtig! En terwijl Garmin gilt dat we iets anders moeten doen volgen wij Route 1. Aiaiaiai…. Engelsen houden van fietsen, maar niet teveel. Het onverharde pad wordt bruut onderbroken door stalen constructies die er uit zien als een omgekeerde V… of een wijdbeens staande politieman zonder bovenlijf. En onze topzware fietsen passen daar net niet door… we moeten wurmen en wringen en de twee mountainbikers die ons helpennwaarschuwennons: hier krijg je er nog heel veel van. Hadden we toch naar Mr Garmin moeten luisteren? Het onverharde pad is best te doen, alhoewel we liever asfalt hadden. En inderdaad, om de kilometer zo’n Wijdbeentje…. Naast de Stop-lichten de grootste ergernis van een fietser (En natuurlijk Mr Garmin).
We komen aan in Rochester (((Wat een topstad) waar we bij Bakker Bruno calorieën inslaan. De Master Bakker kijkt niet op een kilootje meer of minder, maar wat een goddelijk gebak en heerlijke koffie. En wat een leuke stad. Ook leuk om te weten dat dit de zus van Chatham is (was vroeger een stad) waar Michiel de Ruyter de Engelse vloot vernietig heeft. Dat is een geschiedenis die ze hier niet op school leren overigens…
Na Rochester weer onverhard verder, wijdbeentjes, en Ilco die steeds harder ruzie zoekt met Mr Garmin. Het pas wordt slechter en de wijdbeentjes slanker…. We besluiten naar Mr Garmin te luisteren en een van zijn twee routes te volgen. Die brengt ons in eerste instantie bij een Aldi… eindelijk goedkoop lunchen (tot nu toe hebben we de engelsen volop gesponsord).
Daarna gaan we heel hard. Dankjewel MrGarmin. Alleen zijn de hellingen steeds langer en steiler. We zien allemaal af, maar Vicci het meest. Als 10-jarige valt het echt niet mee. Ze komt er wel achter dat je benen stilhouden geen zin heeft. En anders helpt Ilco op zijn welbekende grofgebekte manier haar daar wel aan… hij bedoelt het goed, maar schelden heeft weinig effect op een vermoeid kind.
Mr Garmin krijgt zijn wraak…. De laatste kilometers zijn zwaar, superzwaar. End at brengt het beste (ahum) in mensen boven. Mila wordt nukkig, Ilco Scheldt, Nicolette zwijgt en Vicci wanhoopt…. De bekende moeilijke momenten zijn echt moeilijk. Maar in plaats van de geplande 85km komen we uiteindelijk uit op 106km. Met heel veel stijgen…. En Mr Garmin die ons alle kanten op stuurt. Met als dieptepunt een onverhard pad waar we na 1km uitkomen in… een villa. De eigenaresse is verbaasd wil maar een ding… weg van mijn erf. Als Mr Garmin een man was geweest had Ilco m tegen de vlakte geslagen.
Uiteindelijk bereiken we Neils Place. Heel Canterbury kent Neils Place, maar als je de weg vraagt naar de camping kijken ze je glazig aan. Neils Place is een combi van autosloperij en (keurige) camping, maar er is dus niks. Dus na een douche in de portocabin op naar Canterbury waar we iets te eten hopente scoren. Morgen… op naar The White Cliffs of Dover….
-
19 Juli 2015 - 10:07
Len:
Pffff wat een verhaal weer, toch niet gek he dat ik me zorgen maakte!!! Ben blij weer wat te horen.
Chapeau voor de kinderen. Vandaag weer met frisse moed er tegenaan.
Mmmm The White Cliffs of Dover dat voorspelt hoog en laag denk ik zo...goed voor de kuiten hihi
Hier is het weer druilerig, hoop wel dat het droog wordt. Straks nog een balletje slaan.
liefs en groetjes en een dikke smakkerd van mij. -
19 Juli 2015 - 12:02
Marja:
Wat een plezier om al die verslagen weer te lezen.
Eerlijk = eerlijk: ik kijk er elke dag waar even naar uit.
Als jullie weer eens een korte dag hebben(.....) wil je dan weer eens foto's uploaden? Behalve die ene van die twee fietsen om die dame ertussen dan. Ik ben zo benieuwd naar wat jullie om je heen zien. Het klinkt, op zijn minst, gevarieerd.
En dan over twee dagen in Brighton vermoed ik zo. (waar men ook worstelingen en hoge pieken kent:-)
Goede reis nog, doe voorzichtig. En ga ook eens zitten voor scones en clotted cream. Pinkje omhoog...
xxx Marja (nu naar de open dag van Feyenoord; weer eens wat anders!)
-
19 Juli 2015 - 12:37
Henk Kool:
Jaaahh ik kijk naar jullie belevenissen en dan heb ik voor vakantie fiets tocht prettiger omstandigheden in het hoofd zitten. De regengebieden zijn misschien zoetjesaan over zo te zien. Veel succes verder dat hebben jullie nodig.
Groetjes Inge en Henk -
19 Juli 2015 - 18:27
Pippa:
Lieve baasjes,
Wat een inspanningen weer!
Hoewel ik heb ook weer een druk weekje achter de rug, dacht woensdag wat te kunnen uitslapen, maar daar stond gast baas aan de mand, kom op Pippa eerst de Broekploder in, en dan gaan we naar een leuke onderhoudsklus, takken slepen, op het gereedschap letten, maar wel bijtijds naar huis voor de Tour, ben ik wat aan het bijkomen ( slaapje) kom op Pippa het wordt weer tijd voor een rondje Broekpolder!
zaterdag naar Zeeland (Dennis Van de Valk) geweest, nestje gebouwd in de Up, komen we daar aan, krijg ik te horen dat ze daar niets met honden hebben, om vervolgens een uurtje later stokbrood me te willen paaien, nou bekijk het maar ik ga eens kijken bij de kippen, lekker rollen tussen de struiken en de kinderen uitdagen met een kapotte voetbal, wel lekker languit tijdens de terugrit. Vanavond bijtijds maffen, morgen weer met de baas naar zo' n leuke onderhoudsklus, knuffel voor jullie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley