12e Fietsdag Obersiggingen - Feldkirch 112 km
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
29 Juli 2014 | Oostenrijk, Feldkirch
Dag 12 29 juli
Van Obersiggingen
Naar Feldkirch (Ootenrijk)
Afstand 112 KM
Vertrek 8:45
Aankomst 16:00
Het weer Nat,grauw, herfstachtig. Temperatuur ’s morgens 14 graden, ’s middags 21 graden
De avond had gisteren nog een fijne verrassing. Het gasflesje dat Ilco gekocht had paste niet.., maar we mochten de benzine brander van de buren lenen. Die kent 2 standjes: Heel hard of uit. Bij heel hard moet je dus blijven roeren, anders koekt alles aan. Ilco was lekker aan het roeren maar ai-ai-ai... gooit daarbij het pannetje van de brander... alle macaroni over de tegels... Er zit maar 1 ding op: Alles terug. Gelukkig waren het schone tegels en zat er geen zand in het eten...
De volgende fijne verrassing: Regen. Heel veel en heel hard. Met wat andere fietsers delen we onder een afdak een fles wijn. Niemand is chagrijnig want aan het weer kun je niks veranderen en je moet toch echt morgen verder. Wel heeft iedereen zijn eigen manier om er mee om te gaan; De één kort zijn route in, de ander zoekt een alternatieve bestemming. Wij weten dat wij maar één ding kunnen doen: Regenjasjes aan, alles zo droog mogelijk in de tassen en proberen de eindbestemming te halen.
De nacht is een drama. Van gewoon regenen gaat het heel hard regenen. Een van de andere (single)-fietsers heeft pech. Hij heeft ernstige lekkage en moet midden in de nacht onder het afdak gaan zitten. Nicolette en Ilco wachten tot half 8. Dan besluiten ze toch maar te gaan pakken. Als een topteam gaan de 4Bietjes aan de slag. In de stromende regen worden de tassen en fietsen onder het afdak gezet. In de tenten worden de luchtbedden en slaapzakken ingepakt, daarna per zoevende Mila of Vicci naar het afdak gebracht. Als laatste staat Ilco (a la Rambo met korte broek aan, want kleren worden alleen maar nat) in het noodweer tentjes af te breken, op te rollen en in de hoezen te doen.
Kwart voor negen vertrekken we, om precies 5 minuten later bij een bakker hete koffie en choco met een groot stuk gebak te nemen. H-h-h-eerlijk-k-k-.... Ondertussen krijgen we bericht van onze nederlandse vrienden-van-vorige-week dat ze de regen zat zijn en nu een trein nemen naar droog en warm gebied. We geven ze geen ongelijk. Maar wij gaan door...
Wat gisteren opviel en vandaag nog meer: We fietsen in de fruitschuur van Europa. Tientallen kilometers met appelbomen, perenbomen, pruimen-bomen, aalbessen, en nog veel meer. En zoals bij een goed bierland hoort: hop! Het is leuk om doorheen te fietsen maar gaat op den duur wel vervelen. En het is echt niet zachter gaan regenen. De hellingen zijn kort en steil maar na elke beklimming (top door Mila en Vicci) zien we de Bodensee dichterbij komen.
Om 10:04 gaan we door de 1.000 kilometer. Op de elfde fietsdag al. Aan het eind van vandaag rekenen we uit dat we gemiddeld 99 kilometer per dag doen... Dat is voor volwassenen al ‘ petje af’ maar Mila van 12 en Vicci van 9... Ilco en Nicolette zijn er vooral super-super trots op. En het zijn zeker geen makkelijke omstandigheden waarin we fietsen. Grote klasse van de dames!
We komen aan bij de Bodensee. Er loopt een prachtig fietspad om dit gigantische meer dat geterroriseerd wordt door (1)-bejaarden die met z’n allen denken dat ze alleen op de wereld zijn en zeker geen rekening houden met andere fietsers (2) eBikers over wie we alleen maar kunnen zeggen dat het nep-en-namaak is om heel hard voorbij te komen – get a real bike!!! (3) toeristen die in grote groepen het hele fietspad bezet houden (zie ook (1)). Maar goed, de 4Bietje knallen door. Bij Lindau gaat het even fout en zitten we bijna op de snelweg, maar een korte huwelijkscrisis later vinden we dan tocht het fietspad naar Bregenz.
Ongemerkt passeren we de grens – alleen aan het soort bewegwijziering zie je dat Oostenrijk de klok graag 100 jaar terugzet. Ouderwetsch.... Dat geldt ook voor de prijs van de lunch: Die is gewoon 1-1 omgezet van schilling naar euro, maar de kwaliteit is al die jaren stil blijven staan. Aangezien we toch niks anders konden krijgen slobberen we de laffe schnitzel maar weg. We hebben er al 60Km opzitten maar we moeten er ook nog zo’n 50. Als we doorfietsen worden we af en toe aangemoedigd en uitgescholden in een onverstaanbaar duits. Maar goed, “Fuck You” verstaat zelfs de meest autochtone Oostenrijker – we maken een hoop vrienden in Bregenz (overslaan volgende keer).
Vanaf Bregenz gaat het langs de Rijn (woest stromende bergrivier hier) het land in. We fietsen tientallen kilometers op een dijk langs de rivier (“ feels like home”) alleen die gigantische Alpenreuzen die er voor ons opdoemen maken het plaatje anders. Er is ook goed nieuws: Het is droog! We hebben onze regenjasjes uitgedaan, het is zwaarbewolkt maar wel warm...
Op de dijk maakt Nicolette zich zorgen over haar achterwiel. Er zit een ‘ wiebeltje’ in. Als we een beetje aan het klooien zijn stopt een vader met zijn dochter-van-16+ die ook op fietsvakantie zijn. In zijn beste engels helpt hij ons. Niet dat het wat uitmaakt, maar wel tof! Het is fijn dat er ook goede Oostenrijkers zijn! (waarschijnlijk het merendeel en blijkt Bregens een gesticht voor fouterikken te zijn).
Net als we denken dat het droog blijft plenst het weer met bakken over ons heen. We beloven onzelf een droge slaapplek en start morgenochtend. Dat motiveert Mila en Vicci zo dat zij de kop wel even overnemen. Met gemak blijven ze boven de 20KM per uur rijden, ondertussen volop kwebbelend. We hebben er dan al 100KM op zitten.... Cool gezicht, jammer dat je zo’n gevoel niet op een foto kan vastleggen.
We bereiken Feldkirch en gaan (beetje zoeken) direct naar de Jeugdherberg. Een ge-wel-dig pand dat al sinds 1300 bestaat. Echt een avontuur om een nachtje te slapen, zeker al je weet dat het een paar 100 jaar een huis was waar pest-patienten, leprozen, krankzinnigen, en allemaal andere fijne aandoeningen behandeld zijn.
We zijn van plan morgen te vertrekken en een hele zware Alpen-etappe te rijden, maar met de geschiedenis van dit pand in gedachten weet je nooit wat er gaat gebeuren....
Vanavond maar weer uit eten – het kan de laatste keer zijn......
Van Obersiggingen
Naar Feldkirch (Ootenrijk)
Afstand 112 KM
Vertrek 8:45
Aankomst 16:00
Het weer Nat,grauw, herfstachtig. Temperatuur ’s morgens 14 graden, ’s middags 21 graden
De avond had gisteren nog een fijne verrassing. Het gasflesje dat Ilco gekocht had paste niet.., maar we mochten de benzine brander van de buren lenen. Die kent 2 standjes: Heel hard of uit. Bij heel hard moet je dus blijven roeren, anders koekt alles aan. Ilco was lekker aan het roeren maar ai-ai-ai... gooit daarbij het pannetje van de brander... alle macaroni over de tegels... Er zit maar 1 ding op: Alles terug. Gelukkig waren het schone tegels en zat er geen zand in het eten...
De volgende fijne verrassing: Regen. Heel veel en heel hard. Met wat andere fietsers delen we onder een afdak een fles wijn. Niemand is chagrijnig want aan het weer kun je niks veranderen en je moet toch echt morgen verder. Wel heeft iedereen zijn eigen manier om er mee om te gaan; De één kort zijn route in, de ander zoekt een alternatieve bestemming. Wij weten dat wij maar één ding kunnen doen: Regenjasjes aan, alles zo droog mogelijk in de tassen en proberen de eindbestemming te halen.
De nacht is een drama. Van gewoon regenen gaat het heel hard regenen. Een van de andere (single)-fietsers heeft pech. Hij heeft ernstige lekkage en moet midden in de nacht onder het afdak gaan zitten. Nicolette en Ilco wachten tot half 8. Dan besluiten ze toch maar te gaan pakken. Als een topteam gaan de 4Bietjes aan de slag. In de stromende regen worden de tassen en fietsen onder het afdak gezet. In de tenten worden de luchtbedden en slaapzakken ingepakt, daarna per zoevende Mila of Vicci naar het afdak gebracht. Als laatste staat Ilco (a la Rambo met korte broek aan, want kleren worden alleen maar nat) in het noodweer tentjes af te breken, op te rollen en in de hoezen te doen.
Kwart voor negen vertrekken we, om precies 5 minuten later bij een bakker hete koffie en choco met een groot stuk gebak te nemen. H-h-h-eerlijk-k-k-.... Ondertussen krijgen we bericht van onze nederlandse vrienden-van-vorige-week dat ze de regen zat zijn en nu een trein nemen naar droog en warm gebied. We geven ze geen ongelijk. Maar wij gaan door...
Wat gisteren opviel en vandaag nog meer: We fietsen in de fruitschuur van Europa. Tientallen kilometers met appelbomen, perenbomen, pruimen-bomen, aalbessen, en nog veel meer. En zoals bij een goed bierland hoort: hop! Het is leuk om doorheen te fietsen maar gaat op den duur wel vervelen. En het is echt niet zachter gaan regenen. De hellingen zijn kort en steil maar na elke beklimming (top door Mila en Vicci) zien we de Bodensee dichterbij komen.
Om 10:04 gaan we door de 1.000 kilometer. Op de elfde fietsdag al. Aan het eind van vandaag rekenen we uit dat we gemiddeld 99 kilometer per dag doen... Dat is voor volwassenen al ‘ petje af’ maar Mila van 12 en Vicci van 9... Ilco en Nicolette zijn er vooral super-super trots op. En het zijn zeker geen makkelijke omstandigheden waarin we fietsen. Grote klasse van de dames!
We komen aan bij de Bodensee. Er loopt een prachtig fietspad om dit gigantische meer dat geterroriseerd wordt door (1)-bejaarden die met z’n allen denken dat ze alleen op de wereld zijn en zeker geen rekening houden met andere fietsers (2) eBikers over wie we alleen maar kunnen zeggen dat het nep-en-namaak is om heel hard voorbij te komen – get a real bike!!! (3) toeristen die in grote groepen het hele fietspad bezet houden (zie ook (1)). Maar goed, de 4Bietje knallen door. Bij Lindau gaat het even fout en zitten we bijna op de snelweg, maar een korte huwelijkscrisis later vinden we dan tocht het fietspad naar Bregenz.
Ongemerkt passeren we de grens – alleen aan het soort bewegwijziering zie je dat Oostenrijk de klok graag 100 jaar terugzet. Ouderwetsch.... Dat geldt ook voor de prijs van de lunch: Die is gewoon 1-1 omgezet van schilling naar euro, maar de kwaliteit is al die jaren stil blijven staan. Aangezien we toch niks anders konden krijgen slobberen we de laffe schnitzel maar weg. We hebben er al 60Km opzitten maar we moeten er ook nog zo’n 50. Als we doorfietsen worden we af en toe aangemoedigd en uitgescholden in een onverstaanbaar duits. Maar goed, “Fuck You” verstaat zelfs de meest autochtone Oostenrijker – we maken een hoop vrienden in Bregenz (overslaan volgende keer).
Vanaf Bregenz gaat het langs de Rijn (woest stromende bergrivier hier) het land in. We fietsen tientallen kilometers op een dijk langs de rivier (“ feels like home”) alleen die gigantische Alpenreuzen die er voor ons opdoemen maken het plaatje anders. Er is ook goed nieuws: Het is droog! We hebben onze regenjasjes uitgedaan, het is zwaarbewolkt maar wel warm...
Op de dijk maakt Nicolette zich zorgen over haar achterwiel. Er zit een ‘ wiebeltje’ in. Als we een beetje aan het klooien zijn stopt een vader met zijn dochter-van-16+ die ook op fietsvakantie zijn. In zijn beste engels helpt hij ons. Niet dat het wat uitmaakt, maar wel tof! Het is fijn dat er ook goede Oostenrijkers zijn! (waarschijnlijk het merendeel en blijkt Bregens een gesticht voor fouterikken te zijn).
Net als we denken dat het droog blijft plenst het weer met bakken over ons heen. We beloven onzelf een droge slaapplek en start morgenochtend. Dat motiveert Mila en Vicci zo dat zij de kop wel even overnemen. Met gemak blijven ze boven de 20KM per uur rijden, ondertussen volop kwebbelend. We hebben er dan al 100KM op zitten.... Cool gezicht, jammer dat je zo’n gevoel niet op een foto kan vastleggen.
We bereiken Feldkirch en gaan (beetje zoeken) direct naar de Jeugdherberg. Een ge-wel-dig pand dat al sinds 1300 bestaat. Echt een avontuur om een nachtje te slapen, zeker al je weet dat het een paar 100 jaar een huis was waar pest-patienten, leprozen, krankzinnigen, en allemaal andere fijne aandoeningen behandeld zijn.
We zijn van plan morgen te vertrekken en een hele zware Alpen-etappe te rijden, maar met de geschiedenis van dit pand in gedachten weet je nooit wat er gaat gebeuren....
Vanavond maar weer uit eten – het kan de laatste keer zijn......
-
29 Juli 2014 - 18:52
Raymond En Annelies:
De Bodensee is over de top toeristisch, dat uit zich in rare mensen, hoge prijzen en eten dat beter kan.
Morgen weer een kans, toch? Hopelijk houden jullie het droog tot Verona.
Is de Arlbergpas nu aan de beurt?
Veel succes en liefs van Ray en Lies -
29 Juli 2014 - 19:02
Henk:
Zo wat een lange mail en verhaal is het geworden vandaag voor jullie. Het zijn allemaal dinge die het humeur van de dag beïnvloeden zullen we maar denken. Het vooruitzicht van de Bodensee is een doel om naar uit te zien en ik weet uit mijn eigen jeugd dat het er goed toeven kan zijn. Een soort 3 landen punt waar veel gepasseerd is de vorige eeuw om het zo te zeggen. Een plotselinge omslag van cultuur zal nu meer merkbaar zijn als de grenspost overgangen die er waren. De ongeveer zelfde taal was er wel en net als in België diverse talen landen daar. De pech duivel laat zich soms zien en lijkt onder controle te blijven begrijp ik. Nou verder van hier uit weinig nieuws te melden en we zitten in het westen nog redelijk goed met het regenweer en gepaard gaande met onweer stortbuien die in het oosten en zuiden meer aan de gang waren met de nodige overlast. Schade door gisteren geschat op 1 miljoen euro volgens de nieuwsdienst.
We wensen jullie een prettige nacht en morgen veel succes met de echte bergen die voor jullie neus staan.
Groetjes Opa Henk -
29 Juli 2014 - 19:12
Len:
Ik wil het niet erger maken met die regen, maar morgen is ook weer een 5, en regen. Daarna zie ik 2 zevens en droog weer 24 tot 26 gr. Hoop voor jullie dat het weer dan een beetje opknap,t van die regen word je ook happelig.
In ieder geval vanavond lekker droog slapen en een warme douche.
Ilco heb ik wat gemist betreft foto's??? Ik heb nog geen foto gezien....
Nou misschien de volgende rustdag!
Mila en Vicci jullie zijn kanjers hoor....natuurlijk ook je ouders die zijn per slot van rekening wel een dagje ouder hihi!
dikke kus voor jullie xxxx -
29 Juli 2014 - 22:09
Eibert, Astrid En Pippa:
Hallo Bietjes,
Mensen wat is het trappen in die regen! Maar kaffee und kuchen mach viel gut.
Eibert stapt net binnen na een lekkere wandeling met Pippa, voor het eerst gaat ze gelijk in de mand liggen, toch ook een beetje moe. Afgelopen vrijdag heeft ze met ons een Rotterdam tour gelopen, bij de eerste stop bij wijnbar het Eigendom kreeg Pip water uit een champagnekoeler en bij de laatste stop van die avond gewoon uit een plastic bak met "hond" er op. ( locatie was ook van ander niveau).
Jaren geleden ben ik ook eens in Oostenrijk s ' avonds met noodweer bij een herberg beland, enige gast, krakende planken, piepende deuren, maar wat een ongelooflijk lekker ontbijt heb ik de volgende ochtend gekregen! Dus hoop voor jullie ook op een goed ontbijt om weer fris op te stappen, veel succes morgen!
Poot, lik, van Pippa en groetjes van ons. -
30 Juli 2014 - 00:44
Robin Santifort:
Wat mooi om al jullie verslagen te lezen. Wat komen jullie mooie dingen en bijzondere situaties tegen. Ik krijg helemaal zin om ook een familie fietstocht te gaan doen.
Heel veel plezier en success komende dagen. Ik blijf jullie volgen. -
30 Juli 2014 - 01:14
Len:
Oh toppy hoor die foto's ..... ik word hier helemaal blij van! Eindelijk een plaatje erbij. -
30 Juli 2014 - 01:29
Netty Mosselman:
Wat hebben jullie alweer een eind gefietst. Ik vind de bergen prachtig om ervan af te skien maar niet om te fietsen. Petje af hoor. Leuke foto's. Veel succes in de komende dagen.gr. netty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
