19e Fietsdag Gassin - Hyeres
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
11 Augustus 2013 | Frankrijk, Hyères
Zondag 11 augustus 2013
Van Gassin (St Tropez)
Naar Hyeres (Eindpunt, nu 3 rustdagen)
KM 61
Start 9:00
Aankomst 15:00
Het weer Onbewolkt en heet (+35 graden)
De laatste ochtend (... hopen we ....) van tent opbreken, tassen inpakken, fietsen laden en controleren en dan wegwezen. Maandag, dinsdag en woensdag hebben we geen stress, lekker relaxed en dan woensdagmiddag terug met het vliegtuig.
Vanaf de camping hebben we ontdekt dat je via-via op een een fietspad terecht komt dat je grotendeels autovrij langs de kust richting Hyeres voert. En na 1,5KM kom je dan aan bij La Croix Valmer met tientallen terrasjes waar we lekker kunnen ontbijten. Grappig, de eerste en laatste ‘echte’ fietsdagen zijn de enige dagen met een ‘echt’ goed ontbijt.
De eerste uitdaging komt direct daarna: Het fietspad is geblokkeerd – er is zondagmarkt. Als we toch willen doorlopen/fietsen worden we gewaarschuwd dat verderop de politie staat te bekeuren. Dan maar omhoog de berg op (de zoveelste stevige klim) maar daarna kilometers lang afdalen langs de Cote D’Azure: Adembenemend mooie vergezichten, waanzinnige villa’s, grote jachten, strakblauwe zee die tegen de hoog oprijzende bergen aan kabbelt – dit is zeker een van de mooiste gebieden van de wereld. En het heeft niks met Frankrijk te maken (waar het toevallig ligt) want de honderdduizenden toeristen en bewoners komen uit heel de wereld. De authentieke Provence is nergens te bekennen en na 2,5 weken op de fiets door onaangetaste gebieden te hebben gefietst is geeft dit wel een heel vervreemdend gevoel.
We gaan door de 1.000 kilometer! Vicci’s kilometer-teller was gebombardeerd door ‘officiele’ teller van de route en in Cavaliers-sur-Mer (eigenlijk één groot schilderij, strakblauwe zee, mooie roze en okergele huizen en tientallen jachten kalmpjes dobberend) gaat die door de 1K. De magische grens is bereikt, nu fluitend naar Hyeres en dan met de lunch al aan een biertje.....
Vanuit Cavaliers lijkt het er op dat we met tientallen haarspeldbochten hoog de berg op moeten. Gelukkig loopt dat lekkere fietspad langs de weg.... we worden ingehaald door een mountainbiker, die plotseling linksaf slaat. Het fietspad houdt op, maar er loopt een antieke route langs de berg. Daarmee vermijden we de drukte en de steile klimmen naar 700 meter. Nadeel..... na 500 meter wordt het pad weer onverhard. Echt onverhard..... niet bepaald wat we willen met die zware bepakking, we komen ook veel mountainbikers die ons verbaasd aanstaren..... Het pad is zo hobbelig en slecht dat we bijna alles staand op de pedalen moeten doen. Hoog boven ons horen we het verkeer, gelukkig hoeven we maar weinig te klimmen, maar alle andere ongemakken en risico’s hadden we liever ook niet gehad. Gelukkig is het uitzicht geweldig en de echt schitterende villa’s van de rijken der aarde liggen juist hier tegen de berg aangeplakt (als je zo’n huis kunt betalen, neem je er in ieder geval een luxe 4x4 terreinwagen bij).
Als we bij een volgend dorp de weg vragen worden we gerustgesteld: nog 2 kilometer dit klote-pad, en dan kun je het fietspad langs de weg verder volgen. We gaan verder.....
PANG!!! ...alsof er vuurwerk wordt afgestoken. Helaas, het is Nicolette’s achterband. De binnenband is geklapt en door de (versleten) buitenband heen geknald. De binnenband heeft een gat ter grootte van een flinke duim, de buitenband heeft twee doorgesleten plekken van ruim 20 centimeter.... in de *****middle-of-nowhere, op een zondag.....
Ilco en Nicolette improviseren en knippen de kapotte binnenband in stukken, plakken die met Duct-tape in de buitenband als een soort dubbele pleisters, leggen de één-na-laaste nieuwe binnenband om Nicolettes achterwiel en wensen elkaar succes... (lang leve de op de eerste dag gekochte pomp overigens). Iedereen zweet als otters, en niet alleen vanwege de hitte, maar ook vanwege de spanning. Ilco zit nu al tot aan zijn oksels onder de smerigheid van 2 weken stof dat op de fietsen zit.... Het is nog 35KM en deze oplossing is creatief, maar gaat de band het houden?
Het antwoord is ... NEE.... precies 1,5KM verder, 200 meter vanaf het punt waar we verhard verder kunnen fietsen is het weer PANG!!!!! De stress schiet er bij de 4Bietjes goed in.... waar ga je op een zondag, als echt alles gesloten is, een nieuwe buitenband vandaan halen??? We moeten nog 33KM, het is heet, we staan langs de doorgaande weg waar het leedvermaak vanuit de Cabrio’s en Airco-Cars voelbaar is. Nicolette stelt voor de kapotte buitenband op een voorwiel te leggen. Ilco is het daarmee eens als minste van de mogelijke oplossingen. Hij haalt de tassen van zijn fiets en rijdt naar het volgende stadje. Lekker bergaf.... straks weer 3KM bergop, hopelijk met een band.
Het zit de 4Bietjes niet mee, want er is in het dorp geen buitenband te krijgen. De politie helpt een handje mee, wijst Ilco waar een fietsenverhuur zit. Die wil best een band geven maar heeft alleen kleine mountainbike banden (gek.,.....). In de volgende stad – Le Lavandou – zit een fietsenmaker, maar die gaan dinsdag pas weer open.... Er zit niks anders op dan terug te fietsen en een nieuwe oplossing te verzinnen. Wat te doen.....
Ilco’s voorwiel heeft de nieuwste buitenband, en Ilco is de meest ervaren fietser. Dus zijn buitenband gaat om het achterwiel van Nicolette, en daar gaat de laatste binnenband omheen. Nicolette’s fiets moet het dus houden. Ilco’s voorwiel krijgt de slechte buitenband, voorzien van nog meer aan stukken geknipte binnenband. Daarna omwikkelen we Ilco’s voorwiel met Duct-Tape op de zwakke plekken. Helaas loopt het voorwiel dan bij de rem aan, jammer maar helaas. Ilco’s voorwiel is nu de zwakste schakel. Het kan bij heftige hobbels in één keer einde verhaal zijn, zeker als je in een afdaling zit.
De meiden beloven plechtig niet te gaan klieren en alle energie positief te houden. We gaan op pad, nog 33KM (als ze op de eerste camping plek hebben) Het is een zenuwslopende tocht geworden. Met bijna 2 uur oponthoud en klussen in de hitte, Ilco en Nicolette die onder de zwarte vegen van het smeer zitten en de dreiging van ‘ Game Over’ voor het voorwiel van Ilco. Gelukkig is het onverharde pad wel voorbij. Als we niet zo gestressed waren zouden we intens genieten: Het is klimmen, dalen, adembenemend mooie uitzichten, leuke stadjes en wij rijden op een fietspad, alle automobilisten staan in een tientallen kilometers lange file langs de Cote D’Azur.
Zonder kleerscheuren bereiken we Hyeres. We zijn op de 5KM gestopt en natuurlijk komt de binnenband enigszins naar buiten, maar het bed van verknipte binnenbanden en dikke lagen Duct-Tape houden alles op zijn plek. Nu nog een camping.
Eerste camping (4 sterren, zwembad-paradijs): Geen plek. Tweede camping: geen plek. Derde camping: Vol. Vierde camping: alleen voor caravans en campers. We worden doorverwezen naar het zuidelijkste punt van het schiereiland..... nergens plek...... na zo’n dag vol tegenslagen ligt de irritatie op de loer.
De receptie van een Surfers-Camping (...ook vol..) verwijst ons terug, naar de camping bij het vliegveld. Het is een basic camping, met zwembad. Alles is nu prima voor 4Bietjes. We fietsen het hele stuk weer terug en komen letterlijk aan het eind van de runway (alleen het hek staat er tussen) bij een camping aan.
“Ze hebben plek!!!!” Nicolette zegt het goed: “alles beter dan niks!” . De eigenaar is alleraardigst, het sanitair prima, 2 KM bij de zee vandaan, er is een zwembad en.... ALS ER EEN VLIEGTUIG OPSTIJGT....... heeft praten even geen zin meer. We zien ze zo’n beetje loskomen van de grond en hun wielen intrekken, zo dicht zitten we op het vliegveld. Nou ja, lekker als we straks naar huis gaan....
NOOT: Na een douche zitten we lekker aan het bier, tegenover de ingang. Tientallen auto’s, campers en andere ‘ op-goed-geluk-kampeerder’ zoals wij komen aanwaaien. Deze camping is straks ook vol.... dan is er op heel het schier-eiland geen plek meer te krijgen..... stel je voor dat we pas laat aangekomen zouden zijn...... Proost!!!!
Van Gassin (St Tropez)
Naar Hyeres (Eindpunt, nu 3 rustdagen)
KM 61
Start 9:00
Aankomst 15:00
Het weer Onbewolkt en heet (+35 graden)
De laatste ochtend (... hopen we ....) van tent opbreken, tassen inpakken, fietsen laden en controleren en dan wegwezen. Maandag, dinsdag en woensdag hebben we geen stress, lekker relaxed en dan woensdagmiddag terug met het vliegtuig.
Vanaf de camping hebben we ontdekt dat je via-via op een een fietspad terecht komt dat je grotendeels autovrij langs de kust richting Hyeres voert. En na 1,5KM kom je dan aan bij La Croix Valmer met tientallen terrasjes waar we lekker kunnen ontbijten. Grappig, de eerste en laatste ‘echte’ fietsdagen zijn de enige dagen met een ‘echt’ goed ontbijt.
De eerste uitdaging komt direct daarna: Het fietspad is geblokkeerd – er is zondagmarkt. Als we toch willen doorlopen/fietsen worden we gewaarschuwd dat verderop de politie staat te bekeuren. Dan maar omhoog de berg op (de zoveelste stevige klim) maar daarna kilometers lang afdalen langs de Cote D’Azure: Adembenemend mooie vergezichten, waanzinnige villa’s, grote jachten, strakblauwe zee die tegen de hoog oprijzende bergen aan kabbelt – dit is zeker een van de mooiste gebieden van de wereld. En het heeft niks met Frankrijk te maken (waar het toevallig ligt) want de honderdduizenden toeristen en bewoners komen uit heel de wereld. De authentieke Provence is nergens te bekennen en na 2,5 weken op de fiets door onaangetaste gebieden te hebben gefietst is geeft dit wel een heel vervreemdend gevoel.
We gaan door de 1.000 kilometer! Vicci’s kilometer-teller was gebombardeerd door ‘officiele’ teller van de route en in Cavaliers-sur-Mer (eigenlijk één groot schilderij, strakblauwe zee, mooie roze en okergele huizen en tientallen jachten kalmpjes dobberend) gaat die door de 1K. De magische grens is bereikt, nu fluitend naar Hyeres en dan met de lunch al aan een biertje.....
Vanuit Cavaliers lijkt het er op dat we met tientallen haarspeldbochten hoog de berg op moeten. Gelukkig loopt dat lekkere fietspad langs de weg.... we worden ingehaald door een mountainbiker, die plotseling linksaf slaat. Het fietspad houdt op, maar er loopt een antieke route langs de berg. Daarmee vermijden we de drukte en de steile klimmen naar 700 meter. Nadeel..... na 500 meter wordt het pad weer onverhard. Echt onverhard..... niet bepaald wat we willen met die zware bepakking, we komen ook veel mountainbikers die ons verbaasd aanstaren..... Het pad is zo hobbelig en slecht dat we bijna alles staand op de pedalen moeten doen. Hoog boven ons horen we het verkeer, gelukkig hoeven we maar weinig te klimmen, maar alle andere ongemakken en risico’s hadden we liever ook niet gehad. Gelukkig is het uitzicht geweldig en de echt schitterende villa’s van de rijken der aarde liggen juist hier tegen de berg aangeplakt (als je zo’n huis kunt betalen, neem je er in ieder geval een luxe 4x4 terreinwagen bij).
Als we bij een volgend dorp de weg vragen worden we gerustgesteld: nog 2 kilometer dit klote-pad, en dan kun je het fietspad langs de weg verder volgen. We gaan verder.....
PANG!!! ...alsof er vuurwerk wordt afgestoken. Helaas, het is Nicolette’s achterband. De binnenband is geklapt en door de (versleten) buitenband heen geknald. De binnenband heeft een gat ter grootte van een flinke duim, de buitenband heeft twee doorgesleten plekken van ruim 20 centimeter.... in de *****middle-of-nowhere, op een zondag.....
Ilco en Nicolette improviseren en knippen de kapotte binnenband in stukken, plakken die met Duct-tape in de buitenband als een soort dubbele pleisters, leggen de één-na-laaste nieuwe binnenband om Nicolettes achterwiel en wensen elkaar succes... (lang leve de op de eerste dag gekochte pomp overigens). Iedereen zweet als otters, en niet alleen vanwege de hitte, maar ook vanwege de spanning. Ilco zit nu al tot aan zijn oksels onder de smerigheid van 2 weken stof dat op de fietsen zit.... Het is nog 35KM en deze oplossing is creatief, maar gaat de band het houden?
Het antwoord is ... NEE.... precies 1,5KM verder, 200 meter vanaf het punt waar we verhard verder kunnen fietsen is het weer PANG!!!!! De stress schiet er bij de 4Bietjes goed in.... waar ga je op een zondag, als echt alles gesloten is, een nieuwe buitenband vandaan halen??? We moeten nog 33KM, het is heet, we staan langs de doorgaande weg waar het leedvermaak vanuit de Cabrio’s en Airco-Cars voelbaar is. Nicolette stelt voor de kapotte buitenband op een voorwiel te leggen. Ilco is het daarmee eens als minste van de mogelijke oplossingen. Hij haalt de tassen van zijn fiets en rijdt naar het volgende stadje. Lekker bergaf.... straks weer 3KM bergop, hopelijk met een band.
Het zit de 4Bietjes niet mee, want er is in het dorp geen buitenband te krijgen. De politie helpt een handje mee, wijst Ilco waar een fietsenverhuur zit. Die wil best een band geven maar heeft alleen kleine mountainbike banden (gek.,.....). In de volgende stad – Le Lavandou – zit een fietsenmaker, maar die gaan dinsdag pas weer open.... Er zit niks anders op dan terug te fietsen en een nieuwe oplossing te verzinnen. Wat te doen.....
Ilco’s voorwiel heeft de nieuwste buitenband, en Ilco is de meest ervaren fietser. Dus zijn buitenband gaat om het achterwiel van Nicolette, en daar gaat de laatste binnenband omheen. Nicolette’s fiets moet het dus houden. Ilco’s voorwiel krijgt de slechte buitenband, voorzien van nog meer aan stukken geknipte binnenband. Daarna omwikkelen we Ilco’s voorwiel met Duct-Tape op de zwakke plekken. Helaas loopt het voorwiel dan bij de rem aan, jammer maar helaas. Ilco’s voorwiel is nu de zwakste schakel. Het kan bij heftige hobbels in één keer einde verhaal zijn, zeker als je in een afdaling zit.
De meiden beloven plechtig niet te gaan klieren en alle energie positief te houden. We gaan op pad, nog 33KM (als ze op de eerste camping plek hebben) Het is een zenuwslopende tocht geworden. Met bijna 2 uur oponthoud en klussen in de hitte, Ilco en Nicolette die onder de zwarte vegen van het smeer zitten en de dreiging van ‘ Game Over’ voor het voorwiel van Ilco. Gelukkig is het onverharde pad wel voorbij. Als we niet zo gestressed waren zouden we intens genieten: Het is klimmen, dalen, adembenemend mooie uitzichten, leuke stadjes en wij rijden op een fietspad, alle automobilisten staan in een tientallen kilometers lange file langs de Cote D’Azur.
Zonder kleerscheuren bereiken we Hyeres. We zijn op de 5KM gestopt en natuurlijk komt de binnenband enigszins naar buiten, maar het bed van verknipte binnenbanden en dikke lagen Duct-Tape houden alles op zijn plek. Nu nog een camping.
Eerste camping (4 sterren, zwembad-paradijs): Geen plek. Tweede camping: geen plek. Derde camping: Vol. Vierde camping: alleen voor caravans en campers. We worden doorverwezen naar het zuidelijkste punt van het schiereiland..... nergens plek...... na zo’n dag vol tegenslagen ligt de irritatie op de loer.
De receptie van een Surfers-Camping (...ook vol..) verwijst ons terug, naar de camping bij het vliegveld. Het is een basic camping, met zwembad. Alles is nu prima voor 4Bietjes. We fietsen het hele stuk weer terug en komen letterlijk aan het eind van de runway (alleen het hek staat er tussen) bij een camping aan.
“Ze hebben plek!!!!” Nicolette zegt het goed: “alles beter dan niks!” . De eigenaar is alleraardigst, het sanitair prima, 2 KM bij de zee vandaan, er is een zwembad en.... ALS ER EEN VLIEGTUIG OPSTIJGT....... heeft praten even geen zin meer. We zien ze zo’n beetje loskomen van de grond en hun wielen intrekken, zo dicht zitten we op het vliegveld. Nou ja, lekker als we straks naar huis gaan....
NOOT: Na een douche zitten we lekker aan het bier, tegenover de ingang. Tientallen auto’s, campers en andere ‘ op-goed-geluk-kampeerder’ zoals wij komen aanwaaien. Deze camping is straks ook vol.... dan is er op heel het schier-eiland geen plek meer te krijgen..... stel je voor dat we pas laat aangekomen zouden zijn...... Proost!!!!
-
11 Augustus 2013 - 18:09
Len:
Nou proost hoor kanjers...... neem dr zo ook eentje op jullie. Lekker hoor vlak bij het vliegveld. Zou morgen nog wel ff een ander bandje halen. Je moet tenslotte vanaf Zestienhoven nog naar huis. Zou toch jammer zijn als je dat zou moeten lopen haha.....
Nou lekker genieten van de volgende 2 dagen en ff het kontje rust gunnen ....
liefs en een dikke kusssss tot woensdag! xxxxxx -
11 Augustus 2013 - 18:34
Natasja:
Goed gedaan hoor! Nu even lekker in de relax mode. Tot snel dikke kus -
11 Augustus 2013 - 19:26
Linda:
Petje af voor jullie hoor!!... de foto's zijn ook erg leuk..xx -
11 Augustus 2013 - 19:30
Raymond:
Toch wel jammer dat de band het niet even langer vol wilde houden. Maar jullie zijn in de buurt van het vliegveld en hebben een paar dagen rust. Een paar fijne dagen en een goede reis terug naar huis. -
11 Augustus 2013 - 19:41
Tineke:
Wat een drama zo met het einde in zicht....... De band , de camping! In ied geval nu even in de relax-modus......... -
11 Augustus 2013 - 19:50
Maya Middelbosch:
Iedere avond heel erg genoten van jullie verslag ,zal het nog gaan missen.geniet nu maar van de relax dagen.bedankt dat ik via de i-pad met jullie mee mocht reizen.groetjes uit Schiedam.
-
11 Augustus 2013 - 20:41
Henk:
Zo ook even tijd voor een reactie op jullie langste verhaal tot nog toe Er is denken we ook wel het meeste gebeurd als we de afgelopen weken nabeschouwen. Gelukkig allemaal de finish gehaald zij het met horten en stoten om het zo te noemen. De uiterlijke kentekenen zijn gelukkig allemaal te oveleven en dus ga er van genien alllemaal. Nou Mila en Vicci hebben het gehaald en jullie ook met vallen en opstaan. de komende dagen bijkomen en het laten gebeuren dan maar allemaal Tot het volgende verslag en groetjes van Inge en Henk
-
11 Augustus 2013 - 21:35
Rene & Elles:
Hè hè, bestemming bereikt. Vond de verslagen weer erg leuk ! Geniet nog even van de laatste rustige dagen (hoewel...rustig naast een vliegveld ?..)
Groetjes Mossies -
12 Augustus 2013 - 08:37
Netty Mosselman:
Hallo Allemaal, gefeliciteerd met het behalen van het einddoel. Echt knap hoor, er zaten pittige bergen bij. Ik vond het erg leuk om het te lezen. Nu nog even in de ruststand.nog veel plezier. Gr Netty Mosselman -
12 Augustus 2013 - 09:02
Martin:
Volgend jaar een volgwagen mee met reserveonderdelen? Geniet van deze dagen. -
12 Augustus 2013 - 09:31
Yvonne En Sjaak:
Hoi Bietjes, net jullie laatste verslag van gisteren gelezen, was wel één van de hefstigste en gelukkig viel het met Vicci mee na haar valpartij van daarvoor. Lekker dat jullie nu een paar dagen kunnen relaxen, geniet ervan en we zien elkaar de komende week, groeten van Yvonne en Sjaak XXXX -
12 Augustus 2013 - 10:35
Nicolette (collega Ilco):
Weer genoten van jullie verslagen, wat zijn jullie toch stoere bikkels. Hier is het MCS & Premierschap niets bij :). Geniet van de laatste paar dagen rust & veilig weer naar huis - het vliegtuig zullen jullie iig niet missen. Tot volgend jaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
