8e Fietsdag St laurent - Carcasonne
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
31 Juli 2013 | Frankrijk, Carcassonne
Woensdag 31 juli 2013
Van St. Laurent
Naar Carcassonne
KM 67
Start 8:40
Aankomst 14:00
Het weer Heet (39 graden in de schaduw)
Gisteravond was bijna-perfect: Bovenop een berg, heerlijk buiten eten, slome zonsondergang, paar flesjes wijn. Toen het donker werd zagen we miljoenen sterren en we hebben zelfs een paar vallende sterren gezien – en onze eigen wensen gedaan. Afgelopen nacht was het doodstil, behalve op de buurman na die snurkte als een varken. Toch werden we pas om half acht wakker, toen de zon al behoorlijk begon te verwarmen. Snel ons kamp opgebroken en klaar om te vertrekken. Zonder ontbijt of drinken..... dat doen we in het eerste stadje wel. Natuurlijk moesten we even op Vicci wachten die haar eigen tempo aanhield en nog even lekker ging poepen. Maar dan toch, voordat het serieus warm werd op weg.
De Mio stuurde ons gedeeltelijk terug, en gilde daarna heel hard dat we een loodrechte grasweg omhoog moesten nemen. Ja! Daaag... Mr.Mio, wij nemen de andere weg. En ja hoor, we daalden met een prachtig asfaltweggetje af, terug naar het Canal.
Dat was ook meteen het laatste asfalt voor de komende 50 kilomter.... Bij het Canal aangekomen is de fietsroute onverhard geworden. Het eerste deel wat we fietsen is waarschijnlijk bij de opening van het kanaal in 1681 (zestien-één-en-tachtig) bestraat en daarna is er nooit meer wat aan gedaan. We hotsenklotsen met volle bepakking over keitjes, boomstronken, door kuilen en vooral veel geulen. Is het nog fijn dat het niet geregend heeft, anders is het een heel groot modderballet. Dit is mountainbiken voor gevorderden, niet voor fietsers met hun hele huishouding op de fiets.
Vlak voor Castelnaudary wordt het wegdek een relatief goed begaanbaar grindpad. We passeren het hoogste deel van het Canal, waar een kunstmatig aangelegd meertje het Canal voorziet van water, waarmee de sluizen hun werk kunnen doen. Vanaf nu gaan we dalen (één meter per kilometer) en lopen de sluizen naar beneden af. Die sluizen zijn wel heel indrukwekkend hoog overigens, en dan te bedenken dat dit Canal al 350 jaar oud is!
In Castelnaudary nemen we koffie, lekker in de schaduw want het wordt al heet en het is nog geen 10 uur. Iets te eten heeft dit cafeetje niet, dat kunnen we om de hoek bij de bakker halen... die natuurlijk op woensdag gesloten is. Mila en Vicci balen, Ilco en Nicolette vloeken.... Dan maar na de koffie doorfietsen naar de volgende stopplaats en daar wat eten.
Doorfietsen is een ruim begrip. Naast het wegdek dat angstaanjagend slecht is, het stof dat overal doorheen kruipt, de hitte waar je niet aan kunt ontsnappen is er nog een uitdaging: Andere fietsers. De 4Bietjes zijn namelijk snel, het pad is slecht en vooral smal. Inhalen kan dus alleen op iets bredere stukken, bij de sluizen. Geen stress.... maar alle (a-l-l-e) andere fietsers zijn minder snel dan wij: Heel schattig, bejaarden met elkaar, hele families met elkaar, huisdieren in karretjes er bij.... MAAR RIJ ALSJEBLIEFT IETS HARDER..... we vallen bijna om, zo langzaam gaat het. En als er dan een sluis is heel hard omhoog trappen, iedereen voorbij en een paar kilometer lekker zoeven (opletten op het wegdek) voordat de volgende fietsers ingehaald moeten worden.
Bij de volgende stopplaats is een restaurant – smullen dus! Het ruikt er heerlijk. Helaas... het is pas half 12 en vanaf 12 uur gaat de keuken open... en de indicatie van de wachttijden op het menu betekenen nog minimaal een uur wachten. Dan maar doorfietsen... en het stokbrood van gistermorgen (oud, hard en droog) met lange tanden wegwerken.
Het wegdek wordt nog slechter. Soms vlieg je half de lucht in als je een boomstam niet ziet. Af en toe moeten we de bagage opnieuw vastsjorren. Eén voordeel: Het is nu na 12 uur, weinig medeweggebruikers. De meiden doen het weer top: Ilco rijdt het grootste deel voorop, daarachter Vicci – die roept naar achteren “STRONK! KUIL! HOBBEL! PAS OP!” – daarachter Mila (die hetzelfde doorgeeft) en dan Nicolette die zich net als Ilco volop concentreert op het wegdek om geen harde klap met dito landing te maken. De honger wordt nu wel voelbaar.... “ komt er noodweer aan??” “ Nee, het is pappa’s maag die rommelt” .
Na al het stofhappen, bal-klappen, muts-kneuzen en andere ongemakken bereiken we Carcassonne. De gebruikelijke mini-ruzie tussen Ilco en Nicolette volgt, waarna we met elkaar ongeschonden de camping bereiken, die letterlijk in de schaduw van de klassieke vestingstad Carcassonne ligt. Er is een bar, er is een supermarkt, er is een zwembad... perfect om een rustdag te houden dus. Onze tentjes staan zo’n beetje tegen de oude stadsmuren aan, 15 minuten wandelen en we zijn er. Vanavond dus cassoullet eten (het wereldberoemde streekgerecht) en morgen lekker luieren en de fietsen een beetje opknappen.
Nu het stof wegspoelen (want dat zit overal... ja ook daar...) We hebben nu 8 dagen achter elkaar gefietst en zitten bijna op 500 kilometer. Vicci en Mila doen het geweldig en ook al zijn de afstanden korter, we hebben weer de nodige uitdagingen. Ilco en Nicolette zijn supertrots op de meiden, die op hun beurt ook erg blij zijn, vooral met de rustdag. Santé!
Van St. Laurent
Naar Carcassonne
KM 67
Start 8:40
Aankomst 14:00
Het weer Heet (39 graden in de schaduw)
Gisteravond was bijna-perfect: Bovenop een berg, heerlijk buiten eten, slome zonsondergang, paar flesjes wijn. Toen het donker werd zagen we miljoenen sterren en we hebben zelfs een paar vallende sterren gezien – en onze eigen wensen gedaan. Afgelopen nacht was het doodstil, behalve op de buurman na die snurkte als een varken. Toch werden we pas om half acht wakker, toen de zon al behoorlijk begon te verwarmen. Snel ons kamp opgebroken en klaar om te vertrekken. Zonder ontbijt of drinken..... dat doen we in het eerste stadje wel. Natuurlijk moesten we even op Vicci wachten die haar eigen tempo aanhield en nog even lekker ging poepen. Maar dan toch, voordat het serieus warm werd op weg.
De Mio stuurde ons gedeeltelijk terug, en gilde daarna heel hard dat we een loodrechte grasweg omhoog moesten nemen. Ja! Daaag... Mr.Mio, wij nemen de andere weg. En ja hoor, we daalden met een prachtig asfaltweggetje af, terug naar het Canal.
Dat was ook meteen het laatste asfalt voor de komende 50 kilomter.... Bij het Canal aangekomen is de fietsroute onverhard geworden. Het eerste deel wat we fietsen is waarschijnlijk bij de opening van het kanaal in 1681 (zestien-één-en-tachtig) bestraat en daarna is er nooit meer wat aan gedaan. We hotsenklotsen met volle bepakking over keitjes, boomstronken, door kuilen en vooral veel geulen. Is het nog fijn dat het niet geregend heeft, anders is het een heel groot modderballet. Dit is mountainbiken voor gevorderden, niet voor fietsers met hun hele huishouding op de fiets.
Vlak voor Castelnaudary wordt het wegdek een relatief goed begaanbaar grindpad. We passeren het hoogste deel van het Canal, waar een kunstmatig aangelegd meertje het Canal voorziet van water, waarmee de sluizen hun werk kunnen doen. Vanaf nu gaan we dalen (één meter per kilometer) en lopen de sluizen naar beneden af. Die sluizen zijn wel heel indrukwekkend hoog overigens, en dan te bedenken dat dit Canal al 350 jaar oud is!
In Castelnaudary nemen we koffie, lekker in de schaduw want het wordt al heet en het is nog geen 10 uur. Iets te eten heeft dit cafeetje niet, dat kunnen we om de hoek bij de bakker halen... die natuurlijk op woensdag gesloten is. Mila en Vicci balen, Ilco en Nicolette vloeken.... Dan maar na de koffie doorfietsen naar de volgende stopplaats en daar wat eten.
Doorfietsen is een ruim begrip. Naast het wegdek dat angstaanjagend slecht is, het stof dat overal doorheen kruipt, de hitte waar je niet aan kunt ontsnappen is er nog een uitdaging: Andere fietsers. De 4Bietjes zijn namelijk snel, het pad is slecht en vooral smal. Inhalen kan dus alleen op iets bredere stukken, bij de sluizen. Geen stress.... maar alle (a-l-l-e) andere fietsers zijn minder snel dan wij: Heel schattig, bejaarden met elkaar, hele families met elkaar, huisdieren in karretjes er bij.... MAAR RIJ ALSJEBLIEFT IETS HARDER..... we vallen bijna om, zo langzaam gaat het. En als er dan een sluis is heel hard omhoog trappen, iedereen voorbij en een paar kilometer lekker zoeven (opletten op het wegdek) voordat de volgende fietsers ingehaald moeten worden.
Bij de volgende stopplaats is een restaurant – smullen dus! Het ruikt er heerlijk. Helaas... het is pas half 12 en vanaf 12 uur gaat de keuken open... en de indicatie van de wachttijden op het menu betekenen nog minimaal een uur wachten. Dan maar doorfietsen... en het stokbrood van gistermorgen (oud, hard en droog) met lange tanden wegwerken.
Het wegdek wordt nog slechter. Soms vlieg je half de lucht in als je een boomstam niet ziet. Af en toe moeten we de bagage opnieuw vastsjorren. Eén voordeel: Het is nu na 12 uur, weinig medeweggebruikers. De meiden doen het weer top: Ilco rijdt het grootste deel voorop, daarachter Vicci – die roept naar achteren “STRONK! KUIL! HOBBEL! PAS OP!” – daarachter Mila (die hetzelfde doorgeeft) en dan Nicolette die zich net als Ilco volop concentreert op het wegdek om geen harde klap met dito landing te maken. De honger wordt nu wel voelbaar.... “ komt er noodweer aan??” “ Nee, het is pappa’s maag die rommelt” .
Na al het stofhappen, bal-klappen, muts-kneuzen en andere ongemakken bereiken we Carcassonne. De gebruikelijke mini-ruzie tussen Ilco en Nicolette volgt, waarna we met elkaar ongeschonden de camping bereiken, die letterlijk in de schaduw van de klassieke vestingstad Carcassonne ligt. Er is een bar, er is een supermarkt, er is een zwembad... perfect om een rustdag te houden dus. Onze tentjes staan zo’n beetje tegen de oude stadsmuren aan, 15 minuten wandelen en we zijn er. Vanavond dus cassoullet eten (het wereldberoemde streekgerecht) en morgen lekker luieren en de fietsen een beetje opknappen.
Nu het stof wegspoelen (want dat zit overal... ja ook daar...) We hebben nu 8 dagen achter elkaar gefietst en zitten bijna op 500 kilometer. Vicci en Mila doen het geweldig en ook al zijn de afstanden korter, we hebben weer de nodige uitdagingen. Ilco en Nicolette zijn supertrots op de meiden, die op hun beurt ook erg blij zijn, vooral met de rustdag. Santé!
-
31 Juli 2013 - 17:14
Martin:
Dat ontbijt weet wat he, kun je niet wat voorverpakte troep inslaan? -
31 Juli 2013 - 17:16
Marja:
Dat is goed nieuws! Lekker eten, rustdag en mooie vergezichten.
N-joy! -
31 Juli 2013 - 22:56
Netty Mosselman:
Hallo Allemaal, petje af om in deze hitte zo'n eind te fietsen. Geniet van jullie rustdag. Succes met het verdere verloop van de reis. -
31 Juli 2013 - 23:09
Raymond:
Hallo bietjes,
Zo gaat lekker bij jullie. De kilometers zitten er goed in. Heel veel plezier in Carcassonne en gebiet van de rustdag. Mooie foto's hebben jullie geplaatst, maar genieten jullie ook van de omgeving of kan dat alleen als er van die langzame fietsers voor jullie rijden? Nog een goede reis verder. -
31 Juli 2013 - 23:30
Henk:
Hallo daar zijn we nog. Jullie zijn nu vast al in slaap. Weer een hele spannende route vandaag. Jammer van het slechte wegdek wat nogal wat moeite extra kost. Zo te horen hebben jullie er allemaal wel last van. Er komt bijna geen eind aan lijkt het wel. Ook wat langzamere fietsers geven dan ongemak. De meiden Mila en Vicci hebben zich weer kranig gedragen lezen we in het reisverslag. We zijn trots op jullie hoor!!! Ook Ilco en Nicolette zijn doorzetters anders kom je niet ver. Leuk ook de foto's erbij gedaan dan kunnen we een beetje meekijken met jullie onderweg. Nou verder weinig te melden van hieruit dus wensen we jullie morgen een prettige rustdag met veel plezier en ontspanning. Tot het volgende reisverslag.
Inge en Henk -
31 Juli 2013 - 23:41
Len:
Tjonge wat een dag weer, maar eh.... gebruikelijke mini ruzie? Hebben jullie dat dan? Nou ik vind jullie toppers echt allemaal, kijk je hebt er zelf voor gekozen maar wees eerlijk Il je familie doet toch leuk mee. Ik krijg morgen die lieverd van jullie nou ik zal even zeggen van het hoe en wat haha. Alle gekheid op een stokje hoor. ik kijk er naar uit. Na afloop zal ik zeggen of het wel of niet leuk was. Kijk... voor de eventuele volgende keer ;-) -
01 Augustus 2013 - 12:12
Tineke:
Wat kan er allemaal gebeuren zeg! Ik fiets hier een lekker stukkie weg , maar ik doe jullie het niet na hoor. Avonturiers. Die rustdag is welkom denk ik. Veel plezier en weer veel succes voor de volgende dagen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
