7e Fietsdag Toulouse - St Laurent

Dinsdag 30 juli 2013
Van Toulouse
Naar St. Laurent
KM 64
Start 8:30
Aankomst 14:00
Het weer Onbewolkt en warm (32 graden)

Om 6 uur vanochtend kwam Kamp Toulouse tot leven. Seizoenswerkers die hun auto’s starten, in de verte verandert het zoemen van de snelweg in brommen, treinen buffelen langs en in de aangrenzende fabrieken zijn ze ook begonnen met werken. Favoriete werkzaamheden zijn Veel Lawaai Maken en Metaal of Metaal slaan. In ieder geval worden we wakker met de geluiden die we van thuis ook kennen. Een heel groot verschil met de afgelopen dagen: Het is droog gebleven vannacht, dat scheelt!
Voor de rest is er niks mis met Kamp Toulouse dus we pakken onze fietsen op en vetrekken op de vertrouwde tijd van half negen. De weg naar Toulouse kennen we ondertussen wel. Toulouse Centre is druk en de bewegwijzering niet helemaal top. Het Canal Du Midi is hier meer een brede sloot, waar je af en toe links en dan weer rechts van fietst. Als we onze weg zoeken wijst een vriendelijke man met grote grijze snor ons de juiste route door met ons mee te fietsen. Hij vertelt dat hij piloot is en zelf altijd op fietsvakantie gaat. Toulon kent hij goed, hij vliegt er regelmatig op. Toch mooi dat je altijd weer geholpen wordt door zulke mensen. ..... wie goed doet, goed ontmoet...... Aan de overkant van het Canal, midden in de stad, zien we overigens een stel fietsers met aanhang-kar, waarvan het wiel afgebroken is. Dat is echt vette pech, hopelijk gebeurt ons zoiets niet.
Toulouse uit is een makkie: Ineens heb je een fietspad langs het universiteits terrein en ligt de stad achter je. Het Canal is al een paar honderd jaar oud en relatief bochtig en dicht begroeid. Daardoor is het een spannende, glooiende route die niet verveelt. Nicolette roept naar Ilco dat er een Casino-Supermarkt aan de overkant van de weg is maar Ilco fietst hard door. Er komen vast nog andere eet en drinkgelegenheden.... Eerste meningsverschilletje van de dag.... Het Canal loopt letterlijk langs allerlei dorpjes. Letterlijk betekent dus op enkele kilometers afstand. Daardoor zijn er eigenlijk helemaal geen terrasjes.
Vicci begint te klagen dat ze buikpijn van de honger heeft. Tja, misschien is het honger maar dit is de zevende achtereenvolgende fietsdag en eigenlijk hebben we geen enkele keer echt gerust. Da’s voor Ilco en Nicolette best zwaar, laat staan voor kinderen, zeker als je 8 jaar bent zoals Vicci en voor het eerst zo moet fietsen. Wat een vuurdoop! Om 10 uur (na anderhalf uur na de start) ligt er een eethuisje bij een van de sluizen. Het is allemaal nog dicht. We rammelen aan de deur en geirriteerd komt een vrouw naar buiten. Over een half uur gaat ze open. Wachten duurt te lang dus fietsen we verder. 5 kilometer verderop besluiten we van de route af te wijken en naar het dorpje 1,5 KM verderop te fietsen. Daar vinden we een kroeg en een bakker. Eindelijk even wat eten en een Heerlijke Koffie (Nou is Ilco ook blij)
We nemen ook wat brood mee voor onderweg. We hadden er al bijna 30 opzitten en volgens berekening was dat ongeveer halverwege. De route blijft spannend en loopt af en toe vlak langs de doorgaande weg naar Spanje waar we veel Nederlanse vakantie-auto’s zien. We hadden ons verheugd op licht afdalen maar in plaats daarvan worden de sluizen steeds hoger. Bij een van de sluizen is vers drinkwater en drinken we we wat en eten we onze gekochte broodjes op. We checken de beschrijving – aha...... vanaf morgen gaan we dalen tot aan de Middellandse Zee, als we het waterbekken bij Castelnaudary bereikt hebben. Vanuit dit hoog gelegen bekken wordt het Canal voorzien van water, waardoor er scheepvaart op mogelijk is.
Nog 3 sluizen, en dan moeten we van de route af. Nicolette heeft een camping op 5KM van de het Canal gevonden die er leuker uitziet dan de basic Municipal die (toevallig?) daar aan het Canal ligt. We slaan linksaf, snelweg over en BOF!!! omhoog.... !! Gelukkig heeft Vicci nu door hoe het schakelen werkt en terwijl Mila omhoog vliegt alsof de de Tour de France kan winnen (achterna gezeten door Nicolette) vormen Vicci en Ilco ‘ De Bus’ : In Vicci’s tempo hoog. Mila is dus steeds als eerste boven, maar Vicci doet alles zonder hulp, zonder duwen en vooral: Zonder PANIEK!!. Super gedaan van allebei de meiden.
We klimmen, klimmen, klimmen en dan dalen we licht. Het landschap is fantastisch, en dat plus de benaming geeft ons het gevoel al in Spanje te fietsen. Het is overigens wel heel erg warm en we hebben nu meer dan 60KM er op zitten. De bordjes camping volgen elkaar snel op en bovenop een heuvel met een waanzinnig uitzicht is de afslag naar de camping. Als we hem op fietsen staat er iemand hard te klappen. Het blijkt de eigenaar te zijn die begint met ons iets te drinken aan te bieden en te vragen hoe het gaat. Vooral de prestaties van Mila en Vicci vindt hij fantastisch – hij krijgt regelmatig fietsers, maar nooit zo jong.
Helaas geen plaats met schaduw, maar wel een terras, een zwembad en een mini-restaurant. Wij gaan lekker relaxen, Vicci gaat verplicht uitrusten en morgen de laatste dag voor de rustdag. De eigenaar vertelt ons nog wel dat het inderdaad warm is vandaag - en dat het morgen pas echt HEET wordt. Als we morgen aankomen in Carcassonne is hebben we de rust zeker verdiend!

Morgen verandert het weer – en gaat het van gewoon warm naar heel heet.