19e Fietsdag Venetie
Door: Ilco, Nicolette, Mila en Vicci van der Bie
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
19 Juli 2011 | Italië, Venetië
We eten op een gezellig terrasje midden in Padova, inclusief 4 handmade verschillende vruchtensappen zijn we voor het ontbijt net zoveel kwijt als het diner van gisteren. Maar – eindelijk weer wat gezonds gegeten. En dan: Op de fiets voor de laatste serieuze etappe van onze vakantie.
Padova uit blijkt uit eindelijk e moeilijkste klus tot nu toe te worden. Fietspaden houden spontaan op, snelwegen beginnen spontaan... na 2 kilometer staan we vertwijfeld stil naast een snelweg. Een vriendelijke oude kerel vertelt in rap italiaans waar we heen moeten. Of we het begrijpen? “Nee dus”. Hij fietst een stukje voor ons uit en zegt dan dat we bij de IKEA naar links moeten... tuurlijk. Vervolgens beginnen we aan een barre tocht, fietspad half op de snelweg, fietspad op de snelweg tegen het verkeer in en vervolgens, inderdaad ter hoogte van de IKEA, op een invoegstrook van de snelweg tegen het verkeer in... We doen het in onze broek. Gelukkig had Nicolette 200 meter eerder een fietser een klein paadje in zien slaan – toch maar even kijken. En ja hoor... een soort doodlopend weggetje heeft ineens een bordje “ Fietsers – Brug over Brenta”. Het blijkt het enige bordje te zijn, maar toch. We vinden onze weg, hebben gratis weer een paar kilometer extra gereden en komen uiteindelijk op de doorgaande, maar best rustige, doorgaande weg naar Venetie terecht. Dit is de weg langs de Brenta, een soort van Vecht van 200 jaar geleden. Gigantische villa’s van de rijken van die tijd staan daar – helaas staat het merendeel te verpauperen, maar het is de eerste lekkere weg in Italie. Bravo!
Als we Venetie in hoog tempo naderen hebben we de keus: Van ‘onder’ of van ‘boven’.... Van ‘onder’ kun je met de fiets niet verder (volgens het boekje). Dus dan maar van ‘boven’, via de beroemde 3,5 kilometer lange brug – met als nadeel dat je dwars door de industrie van Mestre moet. Dus kiezen we de juiste afslag en voelt het net als thuis in de Europoort: Allemaal petrochemische industrie en zwaar vrachtverkeer, maar wel te doen. Foeilelijk, maar we zijn er bijna.
Dan, plotseling, een bordje “Venetie – Cruise en Ferry” . Die moeten we hebben. We volgen de weg, die wordt drukker, drrrukkerrrr, drrrrrrrukkkkkeeerrrrrrrrr – en daarna tweebaans en een soort A4, zo druk. Als fietser heb je een paar bijna-dood ervaringen per minuut. We zien een verkeershaven met een krantenkiosk. Zitten we hier wel goed? Het voelt in ieder geval niet goed... De meneer van de krantenkiosk zegt dat we gewoon door moeten, er komt vanzelf een fietspad.
We kijken elkaar aan... nog maar een keer vragen aan die meneer: “ Nee hoor, na een paar kilometer komt er een fietspad....” We kijken naar het spitsverkeer dat boven de 100 langsflitst. Dan nog maar een keer vragen. De vrouw van de meneer beaamt wat hij zegt en ze sluit af met de legendarische opmerking “Het is wel gevaarlijk, maar niet verboden” Hmmm...daar gaan we dan geen keuze..... met het klamme zweet in de handen rijden we over de snelweg, alle vier op van de stress. Bussen, vrachtwagens, al het verkeer – we voelen ze bijna op ons inrijden.... Dan, out-of-the-blue, vlak voor de brug, ineens een gele streep (dat betekent ‘FIETSPAD’ in Italie) We kunnen de brug over via en smal fietspad, en tussen ons en de rest een vangrail. WOW! We leven nog, en kijken uit op Venetie....we zijn er bijna.
Het fietspad wordt op het laatst zo smal dat we er nauwelijks overheen kunnen, maar het lukt. We zijn levend in Venetie aangekomen. Nu nog een ferry.... waarvoor we door HAHAHAHAHA filerijdend vakantieverkeer moeten. Zij zweten in de hitte, wij slalommen naar de ferry.
OEI! De ferry gaat alleen maar naar Lido di Venezia, waarvan we weten dat er maar 1 camping is. Nou ja, eerst even lekker uitwaaien, we varen via het Canale Grande langs de San Marco, het begint potverdorie op vakantie te lijken. Opgewekt komen we van de boot af, om 3 minuten later te constateren dat de camping een soort zigeunerveld is. Terug naar de haven, verder naar de tweede haven, en dan maar weer een kaartje kopen (elke keer 30 euro, kassaaaa)
Op onze vraag of we met onze zwaarbeladen fietsen wel mee kunnen, haalt de mevrouw achter de kassa haar schouders op – ‘ vraag het de schipper maar’ .
We zien bootjes ter grootte van iets meer dan sloepen aankomen- dat gaat niet lukken. Dan komt onze boot. Iets groter, dus we dringen ons brutaal naar voren- HUP! Als we maar op die boot zijn.
Het is gelukt! We varen nu richting Punta Sabbione, waar 29 campings zijn. Het is inmiddels 35 graden, we stinken, en willen nu maar een ding: relaxen!
De eerste camping heeft welk plek, maar voor minimaal 7 dagen..... jammer, zoeken we even door. Na een kwartier fietsen zijn we bij de tweede giga-camping (6.000 plaatsen). Nicolette vraagt het aan de chef, die bij de poort staat. ‘ Tuurlijk heb ik plek voor jullie, als je maar niet met de auto bent’ . Komt dat even goed uit!
En nu zitten we hier, relaxed, op een hele grote maar toch ontspannen camping, met 10% italianen, 5% nederlanders, 5% duitsers, 5% rest, en 75% Scandinaviers. We zien wel wat we gaan doen, we willen nog naar Venetie en we moeten nog uitzoeken hoe we op het vliegveld komen maar.... de kop is er af, tot aan de enkels ongeveer!
Gezien alle avonturen gaan we er van uit dat we ook de komende dagen nog wel wat beleven... vrijdag de 22e eindigt onze vakantie pas echt!
-
19 Juli 2011 - 17:57
O-Pa-Henk:
Hallo fietsgekken. We weten ongeveer wat jullie meemaakten de afgelopen dag. Toen we vorig jaar ook het laatste stuk gingen van onze fietstocht hadden we ook alleen nog maar van die gevaarlijke wegen met langsrazend verkeer bij de industrie gebieden voor en tegen Venetië aan. Je hebt daar een beschermengel nodig. Hopelijk is het laatste dan echt vakantie houden voor jullie. Wij gunnen jullie dat allemaal Mila, Vicci, Nicolette en Ilco.
Groetjes van Inge en Henk. -
19 Juli 2011 - 19:36
Raymond:
gelukkig hebben jullie de tocht overleefd. Jullie kunnen volgend jaar de tour de france doen met twee vingers in de neus en de weg afgezet voor jullie. Heel goed gedaan allemaal. Geniet nog maar lekker in en om venetië.
Dikke kus -
20 Juli 2011 - 03:50
Linda:
Veel plezier nog.. liefs uit een, nu droog kikkerland..xx -
20 Juli 2011 - 08:57
Wil:
Lieve allemaal, gelukkig is het goed gegaan was weer een spannend verhaal. Wens jullie nog paar fijne dagen toe. Dikke kus xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley