11e Fietsdag Hinterkapelen
Door: Ilco, Nicolette, Mila en Vicci van der Bie
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
11 Juli 2011 | Zwitserland, Hinterkappelen
We hebben heerlijk geslapen, maar weten nu ook dat een dal (aan drie kanten bergen ) heel erg koud kan zijn. Heel erg koud….. Vandaag wordt t spannend – we moeten een trein halen (in Zwitserland) maar die gaat om het uur. En het is rond de 70 kilometer fietsen tot aan de trein (denken we)
Vrolijk gaan we op weg – de route gaat op-en-neer, en op-en-neer en voor de zoveelste keer komen we er achter dat het boekje met de routebeschrijvingen alle afstanden naar beneden afrondt. Als we in Thann aankomen (ontzettend leuk stadje) hebben we al 10 kilometer meer gefietst dan gepland. Hmmmm. En daarna gaat het op-en-neer, en op-en-neer, en op-en-neer. Het is een heel pittig stukje, en we moeten de trein halen. Want nadat we die genomen hebben moeten we nog eens 30 kilometer (denken we… maar we vertrouwen het boekje niet meer) We buffelen echt enorm door, gemiddeld 18 kilometer per uur en dat met die bergen en langzaam maar zeker sowieso omhoog, maar het valt niet mee. Bij een dorp halen we en broodje en een six-pack ice-tea. En daar gaan we weer, Zwitserland we komen era an. Maar we gaan omhoog, en omhoog – het is echt niet makkelijk. We willen de trein van 13:59 halen, maar dat wordt heel spannend.
Om 13:30 fietsen we Zwitserland binnen (ja, de weg gaat nog steeds omhoog). En dan blijkt het boekje weer eens niet te kloppen – in plaats van 3 kilometer moeten we omfietsen naar het station, ruim 7 kilometer. We houden de moed er in…. daar komt Corgenay…(het dorp van de trein) … we rijden langs het spoor… en we worden ingehaald door de trein die we zelf wilden halen. Balen zeg, nou moeten we een uur wachten. En we hebben er al meer dan 84 kilometer opzitten. Kaartjes kopen – volgende probleem: we hadden moeten reserveren voor de trein omdat we fietsen meenemen. Uiteidelijk, 103 euro lichter, hebben we onze kaarten. Met de fiets met de trein als niet-Zwitser kost je een vermogen. Gelukkig heeft de trein (die we niet haalden) een lage instap. Dat wordt makkelijk alles inladen dus…. Mis! Als de trein komt is het zo’n 50 jaar oud ding met hoge instap. Ilco’s fiets met aanhangfiets krijgen we met veel geduw er in…. geen plek meer… en dan gaan de deuren ineens dicht. Ilco binnen, kids en Nicolette buiten. Nicolette werpt zich tussen de deuren en in blinde paniek hijsen we de andere fietsen naar binnen. Het hele halletje van de trein is nu een doolhof van fietsframes en baggage. De trein begint te rijden… Potverdorie, dat ging maar net goed. We zetten de kinderen in een normale coupe en blijven zelf staan bij de fietsen (die wankel staan) We hebben echt veel plezier van onze 103 euro. Op stations blijft de trein maar een minuut staan, dus we moeten doorwerken als we in Biel zijn. Onderstussen douwen we de ice-tea en een stuk stokbrood weg. Na drie kwartier komen we aan in Biel/Biene (103 euri lichter en niet gecontroleerd) . Ilco’s fiets er uit, Nics fiets er uit, Mila’s fiets er uit, aanhangfiets er uit… en de deuren gaan dicht en de trein rijdt weg. Dat ging maar net goed!
We fietsen Biel uit en nemen de aangegeven route naar Aarberg. We zijn een beetje klaar met het boekje. De route langs het meer van Biel is schitterend, maar heeft een paar hellingen waarbij we ongeveer achterover van de fiets vallen, zo stijl. Het is echt afzien en het is heet. In Aarberg vrgen we de weg (we zijn ondertussen 104 kilometer onder weg, met alleen maar stijgen en een heel klein beetje dalen) We spreken af de eerste camping te nemen, maar fietsen wel richting Bern. Volgens het boekje 10 kilometer, het bord langs de weg zegt 25… Aarberg uit, naar rechts en PATS! Stijl omhoog. WAAAhhh… en het is buffelen en afzien en de bordjes hebben gelijk. Het is ongeveer 10 kilometer omhoog… de Col D’Oderen van gisteren is er niks bij. Een paar keer denken we dat we er zijn, maar inderdaad, We zien echt enorm af en Mila en Vicci doen het fantastisch. Maar iedereen ziet sterretjes en is er een beetje klaar mee. De beloning volgt bovenop de berg: Een waanzinnig uitzicht op de Alpen en (na nog een klein hobbeltje) een super afdaling. Dan zien we anderen knokken om die enorm lange helling op te komen.
We vinden vrij gemakkelijk de camping (we hebben er nu 124 kilometer op-en-neer opzitten vandaag), breken alle record in opzet tijd en gaan effe relaxen aan de bar. Logisch dat in Zwitserland alles 20% duurder is, maar dat maakt ons niet uit. Met 2 volwassenen en 2 kinderen eten we vier halve kippen en een kilo patat weg.... we hadden honger (de mevrouw bij de bar vraagt of het teveel was... nee, te weinig). Morgen iets later weg maar zwaarder dan vandaag kan het nooit meer worden. Italia.... we komen er echt aan, maar zijn wel wat moe aan het worden.
Vrolijk gaan we op weg – de route gaat op-en-neer, en op-en-neer en voor de zoveelste keer komen we er achter dat het boekje met de routebeschrijvingen alle afstanden naar beneden afrondt. Als we in Thann aankomen (ontzettend leuk stadje) hebben we al 10 kilometer meer gefietst dan gepland. Hmmmm. En daarna gaat het op-en-neer, en op-en-neer, en op-en-neer. Het is een heel pittig stukje, en we moeten de trein halen. Want nadat we die genomen hebben moeten we nog eens 30 kilometer (denken we… maar we vertrouwen het boekje niet meer) We buffelen echt enorm door, gemiddeld 18 kilometer per uur en dat met die bergen en langzaam maar zeker sowieso omhoog, maar het valt niet mee. Bij een dorp halen we en broodje en een six-pack ice-tea. En daar gaan we weer, Zwitserland we komen era an. Maar we gaan omhoog, en omhoog – het is echt niet makkelijk. We willen de trein van 13:59 halen, maar dat wordt heel spannend.
Om 13:30 fietsen we Zwitserland binnen (ja, de weg gaat nog steeds omhoog). En dan blijkt het boekje weer eens niet te kloppen – in plaats van 3 kilometer moeten we omfietsen naar het station, ruim 7 kilometer. We houden de moed er in…. daar komt Corgenay…(het dorp van de trein) … we rijden langs het spoor… en we worden ingehaald door de trein die we zelf wilden halen. Balen zeg, nou moeten we een uur wachten. En we hebben er al meer dan 84 kilometer opzitten. Kaartjes kopen – volgende probleem: we hadden moeten reserveren voor de trein omdat we fietsen meenemen. Uiteidelijk, 103 euro lichter, hebben we onze kaarten. Met de fiets met de trein als niet-Zwitser kost je een vermogen. Gelukkig heeft de trein (die we niet haalden) een lage instap. Dat wordt makkelijk alles inladen dus…. Mis! Als de trein komt is het zo’n 50 jaar oud ding met hoge instap. Ilco’s fiets met aanhangfiets krijgen we met veel geduw er in…. geen plek meer… en dan gaan de deuren ineens dicht. Ilco binnen, kids en Nicolette buiten. Nicolette werpt zich tussen de deuren en in blinde paniek hijsen we de andere fietsen naar binnen. Het hele halletje van de trein is nu een doolhof van fietsframes en baggage. De trein begint te rijden… Potverdorie, dat ging maar net goed. We zetten de kinderen in een normale coupe en blijven zelf staan bij de fietsen (die wankel staan) We hebben echt veel plezier van onze 103 euro. Op stations blijft de trein maar een minuut staan, dus we moeten doorwerken als we in Biel zijn. Onderstussen douwen we de ice-tea en een stuk stokbrood weg. Na drie kwartier komen we aan in Biel/Biene (103 euri lichter en niet gecontroleerd) . Ilco’s fiets er uit, Nics fiets er uit, Mila’s fiets er uit, aanhangfiets er uit… en de deuren gaan dicht en de trein rijdt weg. Dat ging maar net goed!
We fietsen Biel uit en nemen de aangegeven route naar Aarberg. We zijn een beetje klaar met het boekje. De route langs het meer van Biel is schitterend, maar heeft een paar hellingen waarbij we ongeveer achterover van de fiets vallen, zo stijl. Het is echt afzien en het is heet. In Aarberg vrgen we de weg (we zijn ondertussen 104 kilometer onder weg, met alleen maar stijgen en een heel klein beetje dalen) We spreken af de eerste camping te nemen, maar fietsen wel richting Bern. Volgens het boekje 10 kilometer, het bord langs de weg zegt 25… Aarberg uit, naar rechts en PATS! Stijl omhoog. WAAAhhh… en het is buffelen en afzien en de bordjes hebben gelijk. Het is ongeveer 10 kilometer omhoog… de Col D’Oderen van gisteren is er niks bij. Een paar keer denken we dat we er zijn, maar inderdaad, We zien echt enorm af en Mila en Vicci doen het fantastisch. Maar iedereen ziet sterretjes en is er een beetje klaar mee. De beloning volgt bovenop de berg: Een waanzinnig uitzicht op de Alpen en (na nog een klein hobbeltje) een super afdaling. Dan zien we anderen knokken om die enorm lange helling op te komen.
We vinden vrij gemakkelijk de camping (we hebben er nu 124 kilometer op-en-neer opzitten vandaag), breken alle record in opzet tijd en gaan effe relaxen aan de bar. Logisch dat in Zwitserland alles 20% duurder is, maar dat maakt ons niet uit. Met 2 volwassenen en 2 kinderen eten we vier halve kippen en een kilo patat weg.... we hadden honger (de mevrouw bij de bar vraagt of het teveel was... nee, te weinig). Morgen iets later weg maar zwaarder dan vandaag kan het nooit meer worden. Italia.... we komen er echt aan, maar zijn wel wat moe aan het worden.
-
11 Juli 2011 - 20:13
Len:
Duhhh, hoezoe moe, zouden jullie misschien eens kunnen denken om het eens een ietsjes anders te doen, OK jullie hebben hier voor gekozen, maar de kids?? Het is inderdaad een heeeeel spannend verhaal, maar niet als het je eigen kids betreft (mijn kids). Pfff man wat spannend allemaal. Maar goed ik hoop dat het jullie allemaal waard was!! wat zou je denken van een heerlijke all-inclusieve !!! -
11 Juli 2011 - 20:20
Len:
Ik zie nu wel dat jullie al in Zwitserlsand zijn, maar pff zag ook de weersverwachting!! Sterkte hoor vandaag, liefssssss -
11 Juli 2011 - 20:26
Wil:
Wat een spannend verhaal zeg ,dat met die trein. Gelukkig ging het allemaal goed. Nou jullie rijden wel een paar keer de tour!!!!!. Heb bewondering voor jullie hoor. Geef de meiden maar een dikke knuffel van Wil. Hoop morgen niet zoveel km. Heel veel succes xxxx -
11 Juli 2011 - 21:29
Inge:
Ik geloof dat ik voor een meer relaxte vakantie kies (ik weet dat eigenlijk wel zeker!) maar ik vind het wel moedig van jullie. Zeker de meiden, Mila en Vicci, ik vind jullie echt kanjers.....
Weer veel succes morgen, zo te zien wordt het niet echt mooi weer.
groetjes van opa Henk, Nicole en van mij en een pootje van Indy
kuss -
12 Juli 2011 - 13:30
Elles:
Ik weet niet wat voor boekje dat is, maar ik zou het ritueel verbranden....
Succes verder, jullie zijn er bijna ! (volgens het boekje dan...) -
12 Juli 2011 - 18:11
Linda:
Ik ben het helemaal met Elles eens...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
