Datum 28 juli
Dag 19
Van Eindhoven
Naar Vlaardingen (Huis)
Afstand 125
Vertrek 8:00
Aankst 17:00
Weer 23 graden, beetje regen, licht bewolkt
Bonus Murphy's Law


We zouden een heerlije nacht moeten hebben, maar iedereen behalve Vicci is een beetje gespannen - morgen 120KM naar huis. Lekker! Dus zijn we op tijd wakker, pakken we

de fietsen op en rijden we door de lobby van het hotel weg. Het is bewolkt maar wel lekker temperatuurtje. Dat verandert helaas al na een kwartiertje, als de regen met

bakken uit de lucht komt. Regenjasjes aan dus... Welkom in Nederland, het is grijs en nat. En saai, we rijden kilometers lang langs een kanaal richting Tilburg. We

hadden onszelf een lekker gebakje bij zo Brabantse bakker beloofd, maar ook in Nederland zijn de dorpse bakkers uitgestorven. Kortom, ieder land zijn eigen charme en

chagrijn.
We fietsen langs het kanaal in de middle of nowhere - Tilburg is nog 27KM, nog 23KM, nog 19KM ...... - PANG!!!!!!!!!!! Ilco zwabbert ineens over het fietspad en

blijft met moeite rechtop stilstaan. Dit geluid kennen we helaas maar al te goed: klapband. Twee wandelaars komen geschrokken kijken ... het klonk of er iemand

neergeschoten werd. Nee hoor, dit is bijna net zo erg. Opgewekt vertellen ze dat de dichtsbijnde fietsenzaak 7KM verderop is. Maakt niet uit, we hebben nog twee

reservebanden.
- Probleem 1: De ventielen passen niet door het gaatje van de velg (zelfs niet met geweld) Conclusie: Deze banden kunnen we niet gebruiken
- Probleem 2: Het gat in Ilco's binnenband is ruim anderhalve centimeter (zeg maar dikke duim) Conclusie (na een paar pogingen): Plakken gaat niet werken
- Probleem 3: De buitenband is over een lengte van 20 centimeter totaal versleten Conclusie: Moet ook een nieuwe buitenband omheen (hebben we bij ons)
- Probleem 4: We zitten in de middle of nowhere - waar halen we binnenbanden vandaan? Conclusie - wees brutaal en creatief.
Stom toevallig zit er een terrasje 50 meter verderop, en stomtoevallig is de eigenaar net aanwezig, en stomtoevallig maakt hij dit vaker mee. Hij heeft geen

binnenbanden meer liggen, maar biedt aan met Nicolette samen naar de dichtsbijzijnde fietsenzaak te rijden (blijk 10KM). Terwijl Ilco met de meiden de fietsen naar het

cafe sjouwt haalt Nicolette 2 nieuwe binnenbanden. En als die er allebei omheen liggen: Blijkt de 'slag' in het achterwiel van Ilco ook ineens verdwenen. Kortom, deze

klapband zat er al een week aan te komen, eigenlijk hebben we stomgeluk dat dit nu gebeurt en niet op een moment dat hulp echt helemaal nergens te vinden is.
Al met al heeft dit geintje anderhalf uur geduurd, dus moeten we nu echt aan de bak. Ilco op kop, de dames er achter is het tempo rijden. Nog ruim honderd kilometer.

En die zijn te beschrijven als saai (vooral het noorden van Brabant) - als je van echte hollandse landschappen houdt (dijken, grijze wolken, wind tegen, vlaktes, geen

huis te bekennen) zit je hier goed. Wij zien af (ZIEN AF, met hoofdletters). En van de honderd kilometer die we zwoegen, wind tegen, wel droog, poef poef poef op de

pedalen zijn maar twee dingen vermeldenswaardig:
-1- De meiden zijn 11 en 14 maar we rijden honderd kilometer, inclusief wat korte stops, met wind tegen met een gemiddelde snelheid van 20KM per uur. Wat een toppers!!
-2- 1 kilometer voordat we thuis (in de Beneluxtunnel) zijn loopt Mila's derailleur vast. Murphy's Law. Met veel gevloek en gevaar voor eigen vingers trekt Ilco alles

los. Zit ie weer onder het zweet en de smeer.
Maar om precies 17:00 zijn we thuis.... heerlijk! 1481 KM gefietst, duizenden indrukken opgedaan waar we weer een jaar lang van kunnen nagenieten!!! En nu even een

paar dagen gewoon "echt" vakantie!