8e Fietsdag St. Leon-Rot - Schellbron
Blijf op de hoogte en volg Nicolette
25 Juli 2014 | Duitsland, Schellbronn
Dag 8 24 juli
Van St Leon-Rot
Naar Schellbronn
Afstand 78 KM
Vertrek 8:30
Aankomst 15:30
Het weer Warm, beetje regen, af en toe wolkje
Vannacht in ‘ goed overleg’ besloten dat de rustdag uitgesteld wordt. Wat dus betekent dat we vandaag doorfietsen. De camping is ‘ volgens ons allemaal’ niet de beste plek om een rustdag door te brengen. Dus staan we vrolijk om 7 uur naast onze tentjes. Het heeft vannacht geregend, alles is vochtig of nat. Lekker inpakken, en ook de kilo’s extra vocht zijn geen feestje. Toch zijn we relaxed, het voelt een beetje alsof je ‘ een dag extra tegoed hebt’ nu we vandaag gaan fietsen. Welke camping gaan we straks een dagje rusten?
De camping blijkt wel uitstekende broodjes en koffie te hebben. Met onze nederlandse fietsvrienden-zonder-naam doen we een-soort-van rustig aan, maar of half 9 fietsen we echt weg. Camping af, links-rechts-links....weg kwijt-ruzie.... Boekje, Mr Garmin, en ons richtinggevoel zeggen allemaal wat anders. Dat geeft na 200 meter fietsen het eerste meningsverschil tussen Ilco enb Nicolette. Mag de pret niet deren... we nemen een besluit en... het komt helemaal goed!! We slaan zelfs een klein stukje af, lekker hoor. Het landschap is ineens heel anders – heuvels en bergen is waar we doorheen fietsen. Welkom in het Zwarte Woud.
Gehard door de afgelopen week houden we het tempo stug boven de 20 KM per uur. Daarom zijn we na 2 uur fietsen al in Bretten/ Een ongelofelijk leuke stad met een oud lijk (v) dat Ilco bijna doodrijdt. Ilco reageert zich af waardoor de lokale jeugdgang bijna denkt dat hij hun uitdaagt. Dus niet, maar hij wenst Bundemadel-Oma 10x dood (dat ziet ze ook) en hoopt voor andere fietsers dat haar rijbewijs snel ingenomen wordt...
Na een heerlijke koffie in de sprookjesachtige AltStadt zoeken we even de weg. Die vinden we ook snel, maar tussen ons en de juiste route ligt een helling van 1 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 13%. Mila neemt de helling door haar best te doen, Ilco op karakter, Nicolette gaat er bijna van over haar nek en Vicci hypertventileert zich een weg naar boven. OP de top zijn we trots, maar alles klopt en bonkt en doet pijn. Voor het vervolg van de trip zal dit trouwens voor Vicci een hele wijze les zijn: Niemand komt je halen en je kan niet achterop – je moet door.
Uiteindelijk, na nog 2 van dit soort ‘killers’ bereiken we Pforzheim. Op goed geluk nemen we de snelste route door de stad, waardoor we de grootste attractie missen: Het giga distri-centrum van Amazon. Voor de rest is het niet veel bijzonders. Wel lekker gelunched..... buikje rond.
Dat komt ons goed van pas als we wegfietsen. Het doel van de dag ligt buiten de route en we besluiten de kortste route te nemen. Op de kaart lijkt dat een makkie, maar de werkelijkheid is anders. We gaan he-le-maal stuk op een kort stukje van 15% stijging... waarna de weg doodloopt. Duizelig en draaierig van het klimmen besluiten we niet dezelfde weg terug te gaan (“ GVD net geklommen, ga ik echt niet weer afdalen” ) maar links-rechts vinden we net zo’n steile klim (“ nu ga ik echt kotsen”) om vervolgens met een lullige 5%-7% een kilometertje te fietsen. Daarna wordt het makkelijker.... toch?
Fout...
Het kan nog erger: 3 KM lang tussen de 11%-15% klimmen. Ilco en Nicolette zijn oud en wijs genoeg en weten waarom ze dit doen. Maar Mila en Vicci zijn 12 resp 9.... Superknap van de meiden. Ze sleuren, schelden, spugen en stompen zich een weg naar boven. Ze zien sterretjes, gaan 10x stuk en denken aan luie strandvakanties.... maar ze redden het!
Maar bovenop de berg zit een bakker met koude limonade. We drinken wat en (na een forse onweersbui) zakken we af naar de camping. Wat kan een warme douche en een halve liter koud bier/cola dan toch lekker zijn....
Gedurende de avond komt Vicci zichzelf wel tegen. Hoofdpijn, misselijk.... gewoon heel moe. Maar zowel zij als Mila hebben het ge-wel-dig gedaan. Morgen zou makkelijker moeten zijn, maar je weet het nooit. Daarna... of een rustdag, of..... de echte Alpen in....
Van St Leon-Rot
Naar Schellbronn
Afstand 78 KM
Vertrek 8:30
Aankomst 15:30
Het weer Warm, beetje regen, af en toe wolkje
Vannacht in ‘ goed overleg’ besloten dat de rustdag uitgesteld wordt. Wat dus betekent dat we vandaag doorfietsen. De camping is ‘ volgens ons allemaal’ niet de beste plek om een rustdag door te brengen. Dus staan we vrolijk om 7 uur naast onze tentjes. Het heeft vannacht geregend, alles is vochtig of nat. Lekker inpakken, en ook de kilo’s extra vocht zijn geen feestje. Toch zijn we relaxed, het voelt een beetje alsof je ‘ een dag extra tegoed hebt’ nu we vandaag gaan fietsen. Welke camping gaan we straks een dagje rusten?
De camping blijkt wel uitstekende broodjes en koffie te hebben. Met onze nederlandse fietsvrienden-zonder-naam doen we een-soort-van rustig aan, maar of half 9 fietsen we echt weg. Camping af, links-rechts-links....weg kwijt-ruzie.... Boekje, Mr Garmin, en ons richtinggevoel zeggen allemaal wat anders. Dat geeft na 200 meter fietsen het eerste meningsverschil tussen Ilco enb Nicolette. Mag de pret niet deren... we nemen een besluit en... het komt helemaal goed!! We slaan zelfs een klein stukje af, lekker hoor. Het landschap is ineens heel anders – heuvels en bergen is waar we doorheen fietsen. Welkom in het Zwarte Woud.
Gehard door de afgelopen week houden we het tempo stug boven de 20 KM per uur. Daarom zijn we na 2 uur fietsen al in Bretten/ Een ongelofelijk leuke stad met een oud lijk (v) dat Ilco bijna doodrijdt. Ilco reageert zich af waardoor de lokale jeugdgang bijna denkt dat hij hun uitdaagt. Dus niet, maar hij wenst Bundemadel-Oma 10x dood (dat ziet ze ook) en hoopt voor andere fietsers dat haar rijbewijs snel ingenomen wordt...
Na een heerlijke koffie in de sprookjesachtige AltStadt zoeken we even de weg. Die vinden we ook snel, maar tussen ons en de juiste route ligt een helling van 1 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 13%. Mila neemt de helling door haar best te doen, Ilco op karakter, Nicolette gaat er bijna van over haar nek en Vicci hypertventileert zich een weg naar boven. OP de top zijn we trots, maar alles klopt en bonkt en doet pijn. Voor het vervolg van de trip zal dit trouwens voor Vicci een hele wijze les zijn: Niemand komt je halen en je kan niet achterop – je moet door.
Uiteindelijk, na nog 2 van dit soort ‘killers’ bereiken we Pforzheim. Op goed geluk nemen we de snelste route door de stad, waardoor we de grootste attractie missen: Het giga distri-centrum van Amazon. Voor de rest is het niet veel bijzonders. Wel lekker gelunched..... buikje rond.
Dat komt ons goed van pas als we wegfietsen. Het doel van de dag ligt buiten de route en we besluiten de kortste route te nemen. Op de kaart lijkt dat een makkie, maar de werkelijkheid is anders. We gaan he-le-maal stuk op een kort stukje van 15% stijging... waarna de weg doodloopt. Duizelig en draaierig van het klimmen besluiten we niet dezelfde weg terug te gaan (“ GVD net geklommen, ga ik echt niet weer afdalen” ) maar links-rechts vinden we net zo’n steile klim (“ nu ga ik echt kotsen”) om vervolgens met een lullige 5%-7% een kilometertje te fietsen. Daarna wordt het makkelijker.... toch?
Fout...
Het kan nog erger: 3 KM lang tussen de 11%-15% klimmen. Ilco en Nicolette zijn oud en wijs genoeg en weten waarom ze dit doen. Maar Mila en Vicci zijn 12 resp 9.... Superknap van de meiden. Ze sleuren, schelden, spugen en stompen zich een weg naar boven. Ze zien sterretjes, gaan 10x stuk en denken aan luie strandvakanties.... maar ze redden het!
Maar bovenop de berg zit een bakker met koude limonade. We drinken wat en (na een forse onweersbui) zakken we af naar de camping. Wat kan een warme douche en een halve liter koud bier/cola dan toch lekker zijn....
Gedurende de avond komt Vicci zichzelf wel tegen. Hoofdpijn, misselijk.... gewoon heel moe. Maar zowel zij als Mila hebben het ge-wel-dig gedaan. Morgen zou makkelijker moeten zijn, maar je weet het nooit. Daarna... of een rustdag, of..... de echte Alpen in....
-
25 Juli 2014 - 23:20
Henk:
Het is te elfder ure hier nu als ik een bericht aan het maken ben voor en over jullie. Eerste snelle conclusie dat jullie na een opgeschoven rustdag nu een de zware stukken toe gaan komen waarbij nog te weinig ervaring in de benen en verdere lichaam zit. De verrassingen stapelen zich weer op lijkt het wel en de vraag is dit leuk dringt zich op. Ik vandaag een stuk van de Tour de France zitten volgen. Die zijn de bergen uit en jullie gaan ze nog krijgen. Het regende in de meeste tijd van de etappe en ook veel wind met soms valpartijen en vooral veel materiaal pech zoals lekke banden. Hopelijk gaat het weer jullie tocht verder niet lastiger maken en is de strijd tegen de elementen meeste gericht op de klim en daal stukken die nu zitten te komen. Er is gelukkig steeds wel van alles te koop voor wat betreft eten en drinken. Ook niet al te onbekende zaken die opbreken en de vermoeidheid nog verergeren. Nou morgen weer een dag en benieuwd naar de belevenissen.
Succes en hou je dapper.
Henk! -
26 Juli 2014 - 08:55
Barry:
En nu weet ik het zeker: heel die fietstocht van jullie is gewoon fictie en jullie liggen op het strand. Zoals jullie Ilco neerzetten: zo herken ik hem he-le-maal niet! Behalve dan die keer dat iemand een bal lang speelde...en die keer dat iemand ZIJN vrije trap nam ... Of die keer dat iemand ...
Ah laat ook maar! ;)
Heel veel plezier nog! -
26 Juli 2014 - 09:51
Len:
Het verslag was gisteren wat later, vandaar ik het nu pas lees. Ik was ook laat terug en heb het relaas gelezen (haha). Hey Barry op en top Ilco toch (rustig, afwachtend, niet geirriteerd hihi). Hij houdt natuurlijk wel de SPANNING in de groep.
Maar alle gekheid op een stokje hoop dat na het fietsen van vandaag er een leuke camping komt en jullie kunnen uitrusten. Na 7 dagen fietsen mag dat nu toch wel.
Pippa heeft het zo naar dr zin begrijp ik van Eibert dat ze voorlopig daar nog blijft. Eibert stuurde net een app. Heerlijk hoor ook voor Pippa, ze gaat overal mee naar toe .
Nou kids dikke kus van mij xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
